«Μέ φίλησε ο Θεός...»*

 

 

 

                                    

Τεριρέμ

Ταπεινά τζιτζίκια τῆς Καλλιάγρας

κρατῆστε του τὸ ἴσο

στοὺς ἀναβαθμούς τῆς ἑσπέρας

ὅταν οἱ ἔρωτες πεθαίνουν

κι ἡ προσευχή του βέλος

τρυπᾶ τοὺς οὐρανούς

τῆς ἀνίκητης Σιωπῆς.**

 

Χτες βράδυ άνοιξαν απότομα τα ουράνια και έβρεξε με την ψυχή του. Αργότερα  ο γιος μου μου ’στειλε μια φωτογραφία με το προμήνυμα της βροχής. Την ώρα που το βλέφαρο της Σαλονίκης χαμηλώνει νυστάζοντας…

Σήμερα πληροφορήθηκα,  με καθυστέρηση σχεδόν ένα μήνα, το θάνατο του, γεννημένου (1936) στην Ασίνη, ποιητή Πάνου Λαλιάτση, που ζούσε στην Άρια του Ναυπλίου. Μου είχε γράψει κάποτε για τον Εποχιακό διανομέα: Χάρηκα ἰδιαίτερα τὸ Requiem, ποὺ μοῦ θύμισε τὸν μεγάλο ποιητή Νίκο Καροῦζο. Κάθε μέρα περνῶ μπροστά ἀπὸ τὸ σπίτι του καὶ λέω «καλημέρα» στὸν ἀλησμόνητο φίλο μας. Και μου είχε επίσης «εκμυστηρευτεί»: Τὴν «ὡραιότερη» ἀνάλυση τῶν ποιημάτων μου τὴν ἔχει κάνει ὁ Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος» ποὺ (τὰ) εἶχε τονίσει.

Σκέφτομαι πως αυτοί οι «ελάσσονες», και άγνωστοι εις το πανελλήνιον, ποιητές κάνουν τη διαφορά στον κάθε τόπο. Αλλά λίγοι τα προσέχουν ή τα νιώθουν πια αυτά. 

Μαύρη δικαιοσύνη! 

 

*Ο τίτλος της ανάρτησης από το ποίημα του Π.Λ. «Σαλός» από τη συλλογή του Λυρικό Ἡμερολόγιο, έκδοση της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας και Πολιτισμού, Άργος 2014.  

**Το ποίημα «Τεριρέμ» του Π.Λ. από την ίδια συλλογή.