Lauzanne-Montreux-Chamonix "in a V.I.P. bus"...

Δεκέμβριος  2013 σε άσπρο-μαύρο... (και όχι μόνον!)

 

Έγραψε κάποτε για τα ταξίδια μου κάποιος -μάλλον άσπονδος- φίλος:

(...) Το πολύ να έχουν περάσει απ’ έξω με λεωφορεία κλιματιζόμενα V.I.P και με την νοοτροπία του “μη μου άπτου” (...)

Ομολογώ λοιπόν, πως οι πέντε πρώτες φωτογραφίες είναι τραβηγμένες "από μέσα" και εν κινήσει. Γι' αυτό και τα πολλά τεχνικά κουσούρια... Όμως στην τελευταία φωτογραφία -τραβηγμένη στο κάστρο του Σιγιόν στο Μοντραί- ξεθάρρεψα και ...κατέβηκα από το λεωφορείο. Περιπλανήθηκα στις αίθουσες, τα κλιμακοστάσια, τους στενούς διαδρόμους, τα κελλάρια και τα μπουντρούμια του κάστρου.

 Κι εκεί αντιμετώπισα τον ...Φυλακισμένο του Σιγιόν του Μπάϋρον*:

(...)  Lake Leman lies by Chillon's walls:
A thousand feet in depth below
Its massy waters meet and flow:
Thus much the fathom-line was sent
From Chillon's snow-white battlement,
Which round about the wave inthrals:
A double dungeon wall and wave
Have made - and like a living grave
Below the surface of the lake
The dark vault lies wherein we lay,

We heard it ripple night and day;
Sounding o'er our heads it knock'd;
And I have felt the winter's spray
Wash through the bars when winds were high 
And wanton in the happy sky;
And then the very rock hath rock'd,
And I have felt it shake, unshock'd,
Because I could have smiled to see
The death that would have set me free.
(...) 

        

 

Η Λίμνη Λεμάν απλώνεται πλάϊ στους τοίχους του Σιγιόν

Σε χίλια πόδια βάθος από κάτω του           

Οι υδάτινοι όγκοι της συναντιούνται και κυλούν

Έτσι έδειξαν τα βυθόσχοινα που ρίχθηκαν

Από του Σιγιόν τη χιονοσκέπαστη πολεμίστρα

Που τριγύρω της ξεσπούν τα κύματα

Ο διπλός τοίχος της φυλακής και το κύμα

Ένα μνήμα ζωντανό αποτελούν

Κάτω από την επιφάνεια της λίμνης

Σκοτεινός θόλος από πάνω μας απλώνεται

Την ακούγαμε να χτυπιέται νύχτα και μέρα

Και ν΄ αντηχεί πάνω από τα κεφάλια μας ο χτύπος της

Κι έχω νιώσει τις χειμωνιάτικες νεροσταλίδες

Να ραντίζουν τα κάγκελα σαν είχε δύναμη ο αέρας

 Και να τινάζονται στον χαρούμενο ουρανό

Κι ακλόνητος ένιωσα το τράνταγμα

Γιατί μπορούσα να δω να μου χαμογελά

το Θάνατο που θα με λευτέρωνε.

                                 (απόπειρα απόδοσης στα ελληνικά και φωτογραφίες : N.Tσίγκας)



 Ποτέ λοιπόν δεν είσαι ασφαλής -μήτε σαν VIP- λοιπόν στα ταξίδια... 
Ένα βήμα, ένα σκαλί μπορεί να σε φέρνει άλλοτε κοντά στο Θεό κι άλλοτε πιό κοντά στο διάβολο και την Κόλαση...



*The Prisoner of Chillon , Lord Byron (1788-1824) 
http://classiclit.about.com/library/bl-etexts/lbyron/bl-lbyron-prisoner.htm