Kαι βέβαια δεν έχουν όλα τα ...νεογέννητα την ίδια μοίρα.Τα 'χω δει πολλές
φορές να τα ...ανακαλύπτει ο υπάλληλος μέσα από τις πιό απίθανες και
σκοτεινές εκδοχές θέσεων στα ράφια κάτω από τον κύριο πάγκο των βιβλίων
με πρόσφατη κυκλοφορία.
Άλλα ανευρίσκονται από το ακοίμητο μάτι και το
"θυμητικό"του κομπιούτορα κι έρχονται απευθείας απο την αποθήκη όπου
βρίσκονται κρυμμένα ("Δεν λες κουβέντα. Κρατάς κρυμμένα μυστικά και
ντοκουμέντα...").
Προσωπικά
πάντως ευτύχησα να δω το βιβλιαράκι μου σε βιτρίνα κανονική: Σε κεντρική
θέση στη βιτρίνα ενός "μεγάλου" -όπου υπεύθυνη μια καλή φίλη- και στην
κατωφέρεια-περιθώριο της βιτρίνας ενός μικρού, αλλά κουκλίστικου,
βιβλιοπωλείου της πόλης...Σε άλλα σημεία της Ελλάδας δεν θα γνωρίζουν
ουτε καν τη ύπαρξή του...
Μοίρα των ...βιβλίων (μου) "είσαι δική μου
μοίρα!!!".
Καλοτάξιδο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕικόνες απ' τα παλιά με ματιά ερμηνευτική που τρυπάει το σήμερα. Τσουχτερά σχόλια για το σύγχρονο έλληνα εναλλάσσονται με ελπίδα και απορία για το μέλλον. Φορές απ' τις εικόνες του παρελθόντος που αφηγείσαι μου μοιάζει πως θα ταίριαζε να συμπεριληφθείς και συ στον κατάλογο της Κοτζιά "Εντοπιότητα και λογοτεχνία".Μου άρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά melika. Mε τιμάς πολυ.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ!
ΥΓ. Το παν με την "εντοπιότητα" είναι το να σταθείς ξ έ ν ο ς. Ωσεί νεκρός...
Ισως σαν τον "Αμερικάνο" του Παπαδιαμάντη...
Ο Νώντας Τσίγκας, ο αριστοτέχνης της μελαγχολίας –έτσι τον αντιλήφθηκα εγώ μέσα από αυτή την εξαιρετική συλλογή διηγημάτων– είναι ικανός μέσα από τα κείμενά του όχι μόνο να σε ταρακουνήσει, αλλά να σε συνταράξει. Η υπαινικτική υπερβολή στο λόγο του είναι η αντανάκλαση του αβάστακτου συγκινησιακού φορτίου που αυτός κουβαλά συνεχώς· ακόμα και στην καθημερινότητά του. Που, τελικά, δεν άντεξε ούτε ο Θανάσης, ο εποχιακός διανομέας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημείωση: Το «Βογατσικό» της νοσταλγίας, της θύμησης και των ονείρων έχει σ’ αυτό το "φορτίο" πάντοτε το μεγαλύτερο «βάρος».