φωτογραφίας
που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της:
νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι
ενώπιον ανωνύμως ευθυμούσης παραλίας.
Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελος;
Θα πεις
και πού δεν ήταν τότε θάλασσα.
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ, Κονιάκ μηδέν αστέρων
Αγαπητοί
φίλοι & συνάδελφοι,
Λόγοι
υγείας απρόοπτοι -όχι σοβαροί, καθόλου όμως αμελητέοι- δεν θα μου επιτρέψουν να παραβρεθώ στην
πολυπόθητη επανασύνδεση, σμίξιμο ή
ελληνιστί …reunion
των ημερών.
Ενεργοποίησα λοιπόν για τον λόγο αυτόν το -από καιρό "εν υπνώσει"- blog μου προκειμένου να σας ευχηθώ αφού δεν τά 'χω καλά με τα λοιπά "μέσα κοινων. δικτύωσης" [messenger, twitter, F/b κλπ] :
Το αντάμωμα να είναι γλυκό, νοσταλγικό, γόνιμο και να φέρει χαρά σε όλους σας.
Επιτρέψτε
μου να σας μεταφέρω τον θερμό, δυναμικό, και (sic) μαχητικό χαιρετισμό εκ μέρους ενός κινήματος που …ποτέ δεν υπήρξε ,
του
Κ.Α.Σ.Ο.Ε.Ν.
–Κ.Α.Ε.
[ KΙΝΗΜΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΟΡΜΩΝ & ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ - ΚΥΜΑ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΕΣΘΗΜΑΤΩΝ],
θυμάται κανείς; |
του
οποίου είχα την χαρά και την τιμή να σταθώ συνιδρυτής μαζί με αρκετούς άλλους
αγαπητούς και γλυκύτατους ανθρώπους [αν βέβαια μπορεί να ισχυρισθεί κανείς πως
ιδρύεται ποτέ ή θεμελιώνεται η Ουτοπία...].
Παρακάτω από το YouTube μπορείτε να ακούσετε (κι όσο αντέξετε...) το νοσταλγικό τραγούδι των
Χειμερινών
κολυμβητών με τον τίτλο «Ψες το βράδυ»
-στην ουσία πρόκειται για κανονική απόπειρα δολοφονίας του συμπαθούς
άσματος- που ηχογράφησα πριν αρκετό καιρό μόνος μου στο σπίτι με το τρίχορδο μπουζούκι μου [τιιιί… μονάχα ο
εκλεκτός συνάδελφός μας Νίκος Μαυροειδής που διαπρέπει στην Κω σαν Παθολόγος στο Κρατικό Νοσοκομείο, να ντεμπουτάρει με το «αμάν ντόκτορ»
και το αλά Μπάμπη Γκολέ κιθαρομπούζουκο
του;].
Αφιερώνεται,
σε όλους τους συμφοιτητές και φίλους
που
βρεθήκαμε εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του ΄80,
στην
Ιατρική του Α.Π.Θ.
Στις
ελπίδες μας, τα θέλω μας, τους έρωτες,
τις
αγάπες μας, τις ήττες μας, τις νίκες μας,
σε
όσα μας καθόρισαν, σε όσα άλλαξαν
και
όσα δεν πρόκειται...
Τέλος, προτείνω, η επόμενη συνάθροισή μας να μην προγραμματιστεί ύστερα από …τριάντα χρόνια γιατί σύμφωνα με τις αμείλικτες στατιστικές θα «απουσιάσουν» -θέλοντας και μη- πολλοί από μας...
Με αγάπη
και συναδελφικούς χαιρετισμούς
Νώντας Τσίγκας
Νευρολόγος-
Θεσσαλονίκη
από το f/b
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχόλια
τηλεμαχος χαμζαδακης
παντα λυρικος παλιοφιλε
1 • Χθες 27/10/16 στις 12:42 π.μ.
Antonis Papantoniou
Θάρθεις και θα πεις κι'ένα τραγούδι...(στη κυριολεξία)
1 • Χθες 27/10/16 στις 12:51 π.μ.
Vasilis Tsonis
Γεια σου Νώντα Άρχοντα.
Χθες 27/10/16 στις 4:24 π.μ.
Anna Daskalaki
Νοσταλγικό και γλυκόπικρο όπως η νιότη όταν τη βλέπεις από μακρυά!
28.10.16
Τα εσθήματα άρα από την εσθίτα την αραχνοΰφαντη της Πρωθιέρειας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛόγω της απεχθούς (σ' εμέ) και πληθωριστικά υπερτιμημένης Δημουλά δε θα σχολίαζα αλλά θα προσπερνούσα σιωπηλά, όμως οι λόγοι υγείας οι μη αμελητέοι, Γιατρέ μου, με ανησύχησαν.
Περαστικοί να είναι εύχομαι και του χρόνου με το καλό να επανασυνδεθείτε.
Ναι απ' αυτήν!
Διαγραφή[κι ας μοιάζει ανορθογραφία της νεότητος...]
[...] θα πεις και πού δεν ήταν τότε θάλασσα;".
Δεν προσπερνιέται. Τα λέει όλα. Τί πάμε άραγε να επανεύρουμε μετά τριάκοντα συναπτά;
Οσοι επανασυνδέθηκαν [περί το τρίτον του συνολικου αριθμού πληροφορούμαι ] το καταχάρηκαν πάντως
Οι λόγοι υγείας ήταν συνεχείς ανεπίσχετες αιμορραγίες [ρινοραγίες για την ακρίβεια] που υπέκρυπταν μια χρονίζουσα παθολογία που χρειάστηκε να αντιμετωπιστεί οξέως.
Ο γιατρός είναι off εδώ και δεκαπέντε μερες και θα πάει κι άλλες επτά. Ολα εξελίσσονται ομαλά.
ΥΓ. Ξαναστείλε μου στο mail τη διεύθυνσή σου στο νησί διότι πρέπει κάτι να σου αποστείλω.
Περαστικά και υπομονή, όλα θα πάνε καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήD.
Ευχαριστώ D!
ΔιαγραφήΣήμερα -σχεδόν υγιης- σε καλοσώρισα και στο Doncat...
[Χρειαζονται αυτα τα "ταρακουνήματα" για να γνωρίζουμε πόσο μικρη είναι η αποσταση απο τον "μεγαλο σιωπηλό"...]