Dance Me To The End Of Love...

Τέλος χρόνου δίσεκτου. Σήμερα  το μεσημέρι στον Πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας. Δρώμενο του Δήμου συμπαθητικό. Κόσμος ήρεμος κυκλώνει την μικρή εξέδρα, χωρίς ενθουσιασμό -αλλά μ’ εκείνη την ομιλούσα ενδότερη σιωπή - κάθεται και ακούει τα κορίτσια που ψάλλουν το Dance Me To The End Of Love του -από φέτος- μακαρίτη Leonard Cohen.

Το κρύο παντοδύναμο. Το κορίτσι  στο αναπηρικό αμαξίδιο με την ωραία εκφραστική  φωνή. Γύρω μαγαζιά που κλείνουν "λόγω λήξης μίσθωσης", ένας κουλουρτζής, "παπάκια" -με τους επ΄αυτών εποχούμενους- να ελίσσονται  ανάμεσα στους πεζούς. Κι ο διερχόμενος εκφραστικός σκύλος που κοντοστέκεται να αφουγκραστεί το άσμα και απομακρύνεται ησύχως.

Ας κρατηθούμε "όρθιοι" κι αυτή τη χρονιά. 

Μας το εύχομαι αδελφοί μου συμπάσχοντες και συμπονούντες... 

                                                                             PHOTO: N.T.

                                                                           [...] πέστε μου
                           Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;

"Σαν δώρο χριστουγεννιάτικο"

στην Kατερίνα και στον Rodney

           O ΓΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΥΛΟΣ

Φαίνεται πως οι εκκλησίες χρόνια τωρα

μισώντας τα αθώα ορυκτά

και τη ακούραστη ψιλή βροχή της γειτονιάς μας

είναι περίπου άχρηστες.

αν όμως κατι που υπάρχει στη θεσπέσια 

της ύλης διαδικασία

πρέπει και ναχει έστω λιγοστήν ωφέλεια

Τότε οι εκκλησίες οπουδηποτε

καθώς ολόγυρα τα δέντρα τις κουτσομπολεύουν

είναι κι αυτές καλά χτισμένες

και περίφημες:

ο γάτος ο ωραία τολμηρός

με τα εξαίσια κίτρινα

στίγματα στη ζεστή μαλακωσιά του

μπορεί και σκαρφαλώνει και να χαίρεται

τον πιο πραγματικό θεό

ψηλά στον τρούλλο.

                                      Νίκος Καρούζος 

15.12.68

Σαν δώρο χριστουγεννιάτικο.-

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με το κινητό μου στα ερείπια των ανακτόρων του Γαλερίου στην Θεσσαλονίκη. Οι γάτες στέκονται λες και συναποτελούν στοιχείο της τοιχοποιίας. Ο βαλκανικός μύθος που θέλει κάποιον να χτίζεται για να στεριώσει κάποιο φιλόδοξο χτίσμα εδώ ..."βρίσκει τον μάστορά του". Οι γάτες δήθεν ενσωματώνονται στο ψηφιδωτό κι όμως μένουν ελεύθερες, ερωτοτροπούν, παίζουν, γεννοβολούν ασταμάτητα. Και δεν υπάρχει πουθενά τρούλλος... Μόνον ουρανός από πάνω τους.

Το ποίημα είναι παρμένο  απο το blog To Koskino  όπου προσφέρεται με τη μορφή χειρογραφου του Νίκου Καρούζου. Το συνοδεύει ένα επίσης ιδιόχειρο σχόλιο πάνω στο ποίημα από την σημαντική ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.

Δεν έχω καταφέρει να εντοπίσω το συγκεκριμένο ποίημα σε καμμιά Ανθολογία η συλλογή ποιημάτων του Νίκου Καρούζου. Μάλλον θα πρέπει να συγκαταλέγεται στα πάμπολλα από τα "ανέκδοτά" του.

ΥΓ. Είχα πει πως θα επανέλθω με χαρμόσυνα αντιρροπώντας την λυπητερή καταστροφή του Αηβασίλη από την συντρόφισα Κρίστυ... [Συνεπής λοιπόν!]

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΔΗΣΗ

Ίσως ματαίως προσμένετε τον φετεινό Αη-Βασίλη...

 

Η Κρίστυ μας  -φοβάμαι ριζοσπαστικοποιημένο  πλέον μέλος φανατικών- προχώρησε στην άγρια εν κρυπτώ καρατόμησή του (δείτε βλέμμα φθονερό και μοβόρικο...). Δεν ξέρω αν είχε αποθηκεύσει ο καημένος κάπου αλλού τις παραγγελίες του...

Θερμά  συλληπητήρια σε όλους μας!

 

 ΥΓ. ελπίζω να επιστρέψω σύντομα με άλλα με χαρμοσυνότερα προεόρτια...