Ένα "κομμάτι σιωπής"...

...ή μήπως γεφύρι σπασμένο;

Την κοίταζα. Νύχτα με πανσέληνο. Νεκρή και με κείνη τη φρικτή δαγκωνιά του θανάτου  στην πρύμνη της. (Ποιός να ξέρει -τρέχα γύρευε τώρα...- το καίριο καραβοτσάκισμα αν έγινε από ανθρώπινο χέρι -δόλιο ή απελπισμένο- ή αν ήταν μονάχα άσπλαγχνη δουλειά της  φύσης). 

Τότε ήρθαν στο νου μου οι στίχοι του ποιητή Νίκου Παναγιωτόπουλου από το Σύσσημον  ή Τα  Κεφάλαια-Βιβλίο Δεύτερο*:



‒Είχα σταμπάρει στο "Χριστάγκαθο" ένα πάγκο γραφής
ένα απίστευτο κομμάτι
από ξύλο κατελυμένης γέφυρας μεγάλου ποταμού 
από δρυ κομμένο πριν χίλια εννιακόσια χρόνια
και πήγαινα για θαυμασμό.
Τον θαύμαζα για το κύρος του ξύλου του της ηλικίας του
κι επειδή είχε διατελέσει γεφύρι
(το ξύλο είχε διατελέσει γεφύρι
και εγώ συλλέκτης μεγάλων κομματιών σιωπής.)

"Kι οι βάρκες, τα καράβια, τα μεγάλα πλοία ... γέφυρες είναι κι αυτά!" σκέφτηκα. (Στεριές αδερφώνουν πάνω από τα ερέβη των βυθών ή κάτω από το αμφίστομο μαχαίρι τ' ουρανού). 

Έβλεπα  εμπρός μου να κείτεται λοιπόν μια ακόμα σπασμένη γέφυρα υπό το φως της Πανσελήνου. 

Ξάφνου η βάρκα ούρλιαξε σαν λύκος. (Το ουρλιαχτό της μοναξιάς και της συντριβής...).



____________________________________________________

*Το Σύσσημον ή Τα Κεφάλαια , Εκδόσεις Ίνδικτος, 2006 [ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΟ].

 Το Σύσσημον ή Τα Κεφάλαια -Βιβλίο Δεύτερο, εκδόσεις "Το Ροδακιό", 2015. (390 αριθμημένα ενυπόγραφα από τον ποιητή αντίτυπα/ το εντόπισα εδώ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ /Υπάρχει ακόμα προλαβαίνετε...).

Το Σύσσημον ή Τα Κεφάλαια/ΠΟΡΘΜΕΙΟΝ, Εκδόσεις "Το Ροδακιό", 2017. (390 αριθμημένα ενυπόγραφα από το ποιητή αντίτυπα/το εντόπισα εδώ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ /Υπάρχει ακόμα προλαβαίνετε...).