Γιορτερά... Ούτως ειπείν...

Η πόλη φόρεσε τα λαμπερά της μπιχλιμπίδια... Κι αν στο σύνολό της η ίδια δεν καταφέρνει να αλλάξει... μικρές γωνιές-αστραποβολήματα της στιγμής -αν τα συνδράμει καλή διάθεση...-   την κάνουν να φαίνεται λαμπρή και αισιόδοξη! 

 "Εν αρχή"βεβαίως: Το δέντρο!

Πεζόδρομος Αγίας Σοφίας... λλλλεεέμμμμε!

Ζαχαροκάντιος ζυμωτής...

Τα ΕΛΤΑ επιμένουν: Ο "Αης Βασίλης" ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

 Μέγας χορηγός [και φρουρός...]

 Κλείνω τα μάτια και η κρίση δεν υπάρχει... Δεν υπάρχει...*

Το μαγαζί δεν ενοικιάζεται. Αντιθέτως:  λειτουργεί όπως πρώτα. Να! Κι όπου νά 'ναι θα βγουν να με ταΐσουν....

Όπως πριν. Γιατί τίποτα δεν άλλαξε...

                                                                   *εν μερει παραφράζοντας τον Νίκο Δήμου 

Ωραίος σοβαρός φρουρός μπροστά στο σπίτι του Μανώλη Αναγνωστάκη. 

(νυν βανδαλιζόμενο και σε κατοχή απο τους "Ηρακλειδείς"...)

Απο μέσα ακούγεται ο ποιητής να ξεγελά τον πόνο του στεντορεία τη φωνή ειρωνευόμενος:

[...] Θέλω άνεση σουΐτας 

είμαι ποιητής της ήττας.

Τραπεζάκια -χειμωνιάτικα- έξω...

Στην "αγορά των βιολογικών"...
 Η τύχη μας άνοιξε!