Γύριζοντας βράδυ στο σπίτι τον είδα -στον εμπορικό δρόμο- κατάμονο κατηφή μικροσκοπικό ακούνητο πάνω στο άτσαλα στρωμένο στρατσόχαρτο της βιτρίνας.
Ο καταστηματάρχης που έκλεισε το κάποτε πολυτελές μαγαζί του, ύστερα από πολύχρονη παρουσία στο εμπορικό σύμπαν της πόλης, να είχε τάχα αφήσει εκεί τα δάκρυα του όταν ξέστρωνε και άδειαζε το μέρος κι αυτά μετατράπηκαν σε σπιθαμιαίο ξωτικό... ή μήπως ο δυστυχής ιδιοκτήτης που είχε κιόλας άρον-άρον αναρτήσει το "Ενοικιάζεται-τιμαί λογικαί" ήταν αυτός που στόλιζε με τόσο ..."άδειο" τη βιτρίνα;
Σαν σφάχτης στα πλευρά μέσα στη νύχτα η μοναξιά του "ξωτικού". Η απελπισία του επιχειρηματία. Η ελπίδα για τις δουλειές που χάθηκαν...
"Γιορτάρες μέρες" μια βουβή επίκληση του "επιχειρείν", του στοιχειωμένου "ιδιώτη επαγγελματία" προς τη (Θεά) "ανάπτυξη". Που δεν ζυγώνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να τηρούνται οι κανόνες της πολιτικής σχολίων που ισχύουν. Σχόλια με υβριστικό, προσβλητικό ή παρόμοιο περιεχόμενο δεν γίνονται αποδεκτά και επομένως θα διαγράφονται.