 |
| Στα Ζαγοροχώρια δέντρο [ ΦΩΤ. Ν.Τ.] |
Βρύα, νοτιάς αιώνων,
παραμύθια πλάι στο ποτάμι που κυλά αργό
με χαύνωσαν με κοίμησαν με μάγεψαν
ρίζες παμπάλαιες χωμένες βαθειά
στα αφανή και κρύφια
με ρίζωσαν στο μέρος εδώ.
Και που να τρέχω τώρα
στα συλλαλητήριαοργήλαούφωνήθεού
μέσα στις φωνές και την
αγοραία τύρβη.
Κάθομαι μονάχα ασάλευτος κι ακούω
την γιαγιά μου να χαϊδεύει
-στο πίσω μέρος της αυλής μας-
τις κορφούλες από τα μυρωδικά
και να μιλεί γλυκά στο μακεδονήσι της
[που ποτέ δεν την άκουσα να το λέει μαϊδανό...]
μα τι λέξη μου θύμησες τώρα Νώντα! η ίδια εικόνα, αυτή της γιαγιάς...και η ίδια λέξη απ΄το στόμα της όταν με έβαζε παιδούλα να "χεριάσω" το μακεδονήσι για να το βάλει στο φαγητό της που πάντα μοσχομύριζε(ήξερα τη λέξη μόνο προφορικά και πάντα μέσα μου την είχα "μακεδονίσι"!!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι γιαγιάδες είναι που μας έμαθαν ...γραφή Τασούλα μου!
ΔιαγραφήΜακεδονήσι; Ωραίο. Δεν το έχω ξανα ακούσει!
ΔιαγραφήΧαίρε Άννα!
ΔιαγραφήΜακεδονήσι
----------
Γράφεται και «μακεδονίσι», αλλά αυτό δεν βοηθάει κανέναν να καταλάβει για ποιο φυτό πρόκειται. Στο «Περί ύλης ιατρικής» του Διοσκουρίδη απαριθμούνται όλες οι θεραπευτικές ιδιότητες του πετροσέλινου, του μαϊντανού δηλαδή, διότι περί αυτού πρόκειται, ενώ στην περιγραφή του αναφέρεται ότι «φύεται εν Μακεδονία εν αποκρήμνοις τόποις». Ευνόητο, λοιπόν, για ποιον λόγο, ανάμεσα στα διαφορετικά ονόματά του, όπως περσέμολο, μυρωδιά, μακεδονήσι, επικρατέστερο είναι το τελευταίο. Από το πετροσέλινο, που έγινε στα λατινικά petroselinum και αργότερα petrosilium, προέκυψαν στα αγγλικά το parsley και στα γαλλικά το persil. Αλλά από το petroselinum macedonicum κάποιοι προτίμησαν να κρατήσουν το δεύτερο συνθετικό του ονόματος. Αυτό, ταξιδεύοντας στην Τουρκία, έγινε magdanos και τελικά maydanoz. Και έτσι πήραμε εμείς πίσω μια λέξη με ελληνική προέλευση, πλην όμως παραμορφωμένη. Ισως το «μακεδονήσι» είναι τελικά προτιμότερο.
[μου τα διεμήνυσε χθες μια καλή μου εξαδελφη που έψαξε το θέμα]