Στον «φοιτητόκοσμο» το πήραν αλλιώς…

                                               Ανεστραμμένη φωτογραφία της Thess.today

Αντιστροφή της αλήθειας. Ψυχωτική άρνηση της πραγματικότητας. Το επιχείρημα  είναι: «Είμαι νέος δεν κινδυνεύω αν “την αρπάξω”… Οι μεγάλοι ας πρόσεχαν, ας εμβολιάζονταν. Στο κάτω κάτω της γραφής οι βρωμόγεροι την έζησαν τη ζωούλα τους…»

Ολίγον δικαστές και δήμιοι, ολίγον σκαιοί επικριτές (και αρκετά αγνώμονες) οι νεωτερικοί επαναστάτες-μπουρμπουλήθρες στις χορευτικές («και με τη άδεια της αστυνομίας») πλατείες.

Το ζήτημα είναι πως πορευόμαστε εφεξής ως κοινωνίες «στη Δύση» (γιατί «αλλού» πίπτει ράβδος και τέτοια φαινόμενα ούτε που τα διανοείται κανείς να λαβαίνουν χώρα….). Απλούστατα: Ο καθένας θα βαδίσει τα λίγα βήματα πριν τη άβυσσο με την τρέλα ή τις εμμονές του. Πολλοί με άγνοια κινδύνου…

Γιατί, απορώ με την άνεση, προθυμία και  λαχτάρα συνάντησης με τον SARS-CoV-2 «των νέων μας» (εδώ και αλλού…). Δεδομένου ότι πρόκειται για ιό που ενεργοποιεί αγγειίτιδα όταν  η περίφημη ακίδα του σκαλώσει-γαντζωθεί στο ενδοθήλιο των λεπτότατων τριχοειδών… πώς μπορεί να  είναι κανείς τόσο βέβαιος ότι μετά από 3 ή 5 χρόνια δεν θα αποκτήσει προβλήματα που θα συνδέονται με την «συνάντηση» αυτήν; Ποιός το εγγυάται ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί; Ο επιδημιολόγος Ιωαννίδης, ο φαρμακολόγος Κούβελας, ο Ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας, ο («πολύς») δημοσιογράφος Τράγκας ή ο πολυπράγμων πολιτικός αρχηγός Βελόπουλος;

Πάντως, καθώς τα κορωνο-πάρτι στο Πανεπιστήμιο δίνουν και παίρνουν, διασφαλίζοντας την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, του χορού του πιοτού (και του… ιού βεβαίως) επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά πως πράγματι οι νόμοι καταργούνται στα πεζοδρόμια (και, ορισμένως, στις εντατικές…). Η αστυνομία δεν ήλθε ποτέ αλλά δεν βλέπω να έχει κάνει την εμφάνισή της και η λογική. Φεύ… Ουδόλως.

Καλά ξεμπερδέματα μας εύχομαι!

 

Ένας «Θάνατος» και μια γέννηση…

 

Το «Οροπέδιο» ενός Ηλείου και τα «Αντίθετα ρεύματα των Χαλκιδαίων

 

Νομοτέλεια: κάθε αρχή σηματοδοτεί κι ένα τέλος… In my beginning is my end. Όμως ο T.S. Eliot στο East Coker (από τα «Τέσσερα κουαρτέτα») κλείνει αλλιώς το ποίημα του…

 Στην εποχή των επιδημικών  influencers (εξ ου και   influenza…)  των followers, twitter-ιζόντων, των καθ’ έξιν διαδικτυακώς εριζόντων και αλληλοτρωγομένων, των αυθορμήτων  likes και του χολερικού αντιθέτου του, της επικράτησης (δια της επιβολής) του «ηλεκτρονικού μέσου» αντί του …αναχρονιστικού τυπωμένου χαρτιού απομένουμε ευάριθμοι (νεοελληνιστί: λιγοστοί) δεινόσαυροι επί της γης μετρώντας τα κομμάτια μας και αμυνόμενοι υπέρ του έντυπου λόγου ως έγκλειστοι Μεσολογγίτες ή Τριπολιτσιώτες (με τον Κιουταχή ή τον Κολοκοτρώνη να κόβουν βόλτες απόξω…).

Με λύπη είδα το αποχαιρετιστήριο γράμμα του φίλου, ποιητή, συγγραφέα, φιλολόγου και εκδότη, που επί συναπτά έτη δέκα και πέντε βρέθηκε να αντιπαλεύει σε αυτό το φρενήρες, κοπιώδες και ...σαρκοφαγικό άθλημα επιμένοντας να εκδίδει το «Οροπέδιό» του εν Αθήναις, αυτός ο γεννημένος στην Νεμούτα  της Ηλείας που τιμήθηκε και με το κρατικό βραβείο διηγήματος για τη συλλογή «Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες» το 2018. Βραβείο που αξιώθηκε και το περιοδικό του νωρίτερα. Έντυπο πλούσιο, χορταστικό τυπογραφικώς σπουδαίο και με συνεργάτες προσεκτικά διαλεγμένους. Με τον  αριθμό 23-24 (διπλό τεύχος ) το περιοδικό κλείνει τον κύκλο του όπως σιγά σιγά έκαναν άλλα επίσης σπουδαία (και ίσως δημοφιλέστερα) περιοδικά όπως η λέξη, ο Χάρτης, το Διαβάζω, εσχάτως το Φρέαρ κλπ κλπ… Από το «Οροπέδιο» μένει η γεύση της (διόλου μπουχτιστικής) πληρότητας και της τέρψης. Τώρα, ο Κανελλόπουλος αποχαιρετώντας μας με το μικρό του κείμενο «Αποχαιρετισμός στο χαρτί και στο μελάνι», μας υπόσχεται συνάντηση επί της οθόνης (τουτέστιν στην ηλεκτρονική έκδοση).. Ίδωμεν. Τέλος και αρχή.

Εμείς τον ευχαριστούμε από βάθους καρδίας. Και γιατί αξιώθηκαμε της φιλίας, της συμμετοχής και των ανεκτίμητων σχέσεων που προέκυψαν εξαιτίας ή μέσω του περιοδικού με τον εκδότη και τους συνεργάτες.

 

 

ΥΓ. Από την πόλη των ανίκητων ρευμάτων του Ευρίπου και των τρελών νερών του, την πόλη του μπαρμπα-Γιάννη Σκαρίμπα και του Νίκου Σκαλκώτα και οπωσδήποτε του μέγιστου φιλολόγου και  επίσης άξιου συγγραφέα και ποιητή της πόλης  Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου, όπου πριν χρόνια σώπασαν τα υποδειγματικά «Νεφούρια» [EΔΩ], που η «Διάμετρος» με την εποπτεία και καθολική ευθύνη του ΝΔΤ εξέδιδε και διένειμε δωρεάν, ένα χάρτινο πλεούμενο-περιοδικάκι με τον τίτλο «Αντίθετα ρεύματα» έκανε την εμφάνισή του. Το κομψότατο-χάρμα ειδέσθαι φύλλο με αριθμό 1-Απρίλιος 2021 μου ταχυδρομήθηκε δωρεάν τις προάλλες. Εκδότης ο τοπογράφος μηχανικός, συγγραφέας και λάτρης της φωτογραφίας κ. Λεωνίδας Ιωαννίδης. Επιμελητής ο φιλόλογος Μ. Στεργιούλης. Φυσικά  ηθικός αυτουργός της έκδοσης («προαγωγός» πλειστάκις παρόμοιων ευεργετικών εγχειρημάτων) και αυτουνού εδώ του δωρεάν διανεμομένου 32σέλιδου) ο… Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλος!

Πως να μην λατρέψω την φωτογραφία του εξώφυλλου με τα γλαρόνια του Ευβοϊκού, τον τόσο κεφάτο όσο και συγκινητικό περίπατο «του κυρίου Νίκου μας» στην ανύπαρκτη οδό …Αφάντων, το σκίτσο και τα διακοσμητικά του σπουδαίου Πέτρου Χριστούλια, την ποιοτική ύλη με τα κείμενα ή ποιήματα των Χαλκιδαίων συνεργατών… «Καλοτάξιδο» ολοψύχως εύχομαι!

 

Κάθε τέλος και μια αρχή… In my end is my beginning! Καλά το ομολογεί ο Τόμας…