Αποχαιρετισμός (και) στα "Νεφούρια" της Χαλκίδας

ἀναφόριν τό, … ᾽νεφούρι Εὔβ. (Χαλκ.) … 2) Τὸ σημεῖον ἔνθα δύο ἀντίθετα ρεύματα συναντῶνται       Κάρπ. β) Πᾶν ρεῦμα θαλάσσιον ἀντίθετον πρὸς ἄλλο Εὔβ. (Χαλκ.) Κωνπλ
                                                                                 (Ἱστορικὸν Λεξικὸν τῆς Νέας Ἑλληνικῆς)

Εκτός απο το εξαιρετικό  βιβλιοπωλείο Διάμετρος της Χαλκίδας της κ. Βασιλικής Στεφανή -Χιώτη, που το κατάπιε κι αυτό η "Κρίση" και ο "υγιής ανταγωνισμός", ήρθε η ώρα και για το περιοδικό "Τα Νεφούρια" που, με χορηγούς ανθρώπους της Χαλκίδας και επιμελητή τον ανεκτίμητο Νίκο Δ. Τριανταφυλλόπουλο, εκδίδονταν στην πόλη και αισίως είχε φτάσει στο 33ο τεύχος. 

Το 34ο όμως έμελλε να είναι και το τελευταίο. Την λύπη μας για την αναγγελία της "διακοπής" της κυκλοφορίας του περιοδικού ήρθε να μαλακώσει αυτό το κυριολεκτικά τυπογραφικό στολίδι/ έργο τέχνης που λαβάμε (δωρεάν όπως πάντα εννοείται, αφού το 24σέλιδο περιοδικό δωρεάν διανέμονταν από λίγα επιλεγμένα μικρά βιβλιοπωλεία σε ολόκληρη την χώρα ή φρόντιζε να στέλνει σε αλληλογράφους και φίλους του ο "περιοδικομανής" επιμελητής του Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος).

Το αποχαιρετιστήριο λοιπόν τεύχος αφιερώθηκε στο - γραμμένο και ξαναγραμμένο στανικά και με αξεπέραστη μαστοριά - αντιπολεμικό έργο "Φυγή προς τα εμπρός" [υπάρχει κι η  λαμπ(ε)ρή εκδοχή του με τον τίτλο "Περίπολος Ζ"] του λατρεμένου μας Γιάννη Σκαρίμπα με ξυλογραφίες της Ελένης Οικονομίδου που συνόδευαν την έκδοση του 1965.

Λυγμικά αποχαιρετούμε ένα ακόμα κερκέλι της ζωής μας. (Αλλά εκτός από λυπημένοι ας αναλογιστούμε πόσο ευλογημένοι, ευεργετημένοι  και τυχεροί νιώθουμε όσοι γνωρίσαμε και τη "Διάμετρο" με τις εκδόσεις-εκδηλώσεις της και τα ηρωικώς εκδιδόμενα "Νεφούρια"!).

Η αποφώνηση, με απόσπασμα από το συγκινητικό Χορός - όχι παλίνδρομος- και έξοδος των Ευριπίδη Νεγρεπόντη (ποιός νάναι, ποιός νάναι;) &  Άγγελου Μαντά.

[...] Της Έγριπος νερά στροβιλισμένα

δε θα σας ξαναρίξω στο χαρτί 

αφού κι οι γλάροι που ήρθανε για μένα

το nevermore μου κρώζουνε κι αυτοί.