Εκεί που κάποτε πουλούσαν τις διάσημες πατάτες τους, με το τσουβάλι, οι «χωριάτες»... Τότε που λειτουργούσε ο θρυλικός, δαιδαλώδης, αλλά και «τα ζώα μου αργά» δρόμος της Καστανιάς... Τώρα, ιδού: τα λυτρωτικά διόδια. (Αμ, δε...)
Διόδια Πολυμύλου λοιπόν, στην Εγνατία Οδό. Παρασκευή 16/9/22, στο ρεύμα με κατεύθυνση προς Καστοριά, ο διάδρομος για το e-pass «δεν δούλευε». (Η φωτεινή ένδειξη ψηλά ...σβηστή!) Αναγκάστηκα να μπω σε διάδρομο «κανονικού» ταμείου. Ο υπάλληλος, αμήχανος κάπως αλλά ευγενής, μου πρότεινε να σκανάρει τον πομποδέκτη από το παρμπρίζ, όμως εγώ έχοντας ήδη το αντίτιμο πρόχειρο, πλήρωσα με μετρητά και αναχώρησα.
Το απόγευμα, επιστρέφοντας προς Θεσσαλονίκη, πάνω από τον διάδρομο e-pass υπήρχε ένα μεγαλοπρεπές κόκκινο «Χ» πλην όμως, πλησιάζοντας, είδα πως η σχετική ένδειξη ...επανήλθε κανονικά με το κίτρινο-πράσινο χρώμα της. Μπήκα λοιπόν εκεί, όμως ̶ ω, του θαύματος! ̶ αντιλήφθηκα πως ο οδηγός προπορευόμενου οχήματος, που ήδη είχε κάνει το λάθος να μπει στο συγκεκριμένο διάδρομο, κινούνταν με την όπισθεν με τα «αλάρμ» του αυτοκινήτου του αναμμένα...
Αναγκάστηκα να κάνω κι εγώ το ίδιο και να βγω, με σοβαρό κίνδυνο να προκαλέσω ατύχημα με οχήματα που έμπαιναν ήδη στις παράπλευρες λωρίδες με τα «κανονικά» ταμεία και με κανονικό τρόπο. Μπήκα στην ακριβώς δίπλα λωρίδα ύστερα από λίγη ώρα. Όταν πλησίασα στο ταμείο, απευθύνθηκα ομολογουμένως δίχως καθόλου ψυχραιμία και με πολύ έντονο τρόπο, στην υπάλληλο του ταμείου «αν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει εκείνη την ώρα στο σταθμό τους», και ότι «έχουν θέμα που καλό είναι το δει η τηλεόραση και να το αναλάβει η τροχαία». Η αντίδρασή της ήταν πέραν του αναμενομένου. Έντονα μου απάντησε «Και πως μου μιλάτε έτσι; Και τι θέλετε κάνω εγώ; Είστε αγενής! ΠΕΡΑΣΤΕ!»
Αυτό το τελευταίο το άκουσε και ο μοναδικός συνεπιβάτης στο αμάξι, ο γιός μου, και καθόλου δεν υπάρχει περίπτωση να έχω παρακούσει. Υποθέτοντας λοιπόν πως είχε σκανάρει μέσα από το τζάμι της τον πομποδέκτη της egnatia pass κινήθηκα προς την έξοδο. Όμως, η μπάρα παρέμενε πεισματικά κλειστή! Ωρυόμενη η υπάλληλος βγήκε η μισή από το παράθυρο κυριολεκτικά ξεφτιλίζοντάς με «Και που πάτε κύριε; Δεν με έχετε πληρώσει!».
Άρχισα να καταπίνω βατράχια. Ακινητοποίησα το όχημα και κατέβηκα πράγματι έξαλλος από το όχημα. Κρατώντας το αντίτιμο του εισιτηρίου επέστρεψα πεζός στη θυρίδα όπου η αγενέστατη υπάλληλος με «στόλιζε» ήδη κανονικότατα. Άφησα θυμωμένος στο περβάζι ένα δίευρο, αφού εκείνη δεν άπλωνε χέρι να το πάρει και ούτε υπήρχε θέση άλλη να το αφήσω. «Και τι μου πετάτε τα λεφτά; Εγώ δουλεύω εδώ για πεντακόσια ευρώ. Και ποιος είσαι εσύ που θα με κάνεις σκουπίδι;» Και αλλά πολλά και ακόμη νόστιμα που δεν άκουσα γιατί σήκωσε επιτέλους τη μπάρα και έσπευσα να αναχωρήσω από εκεί μια ώρα αρχύτερα. Διέκρινα όμως ήδη πως στον διπλανό διάδρομο e-pass υπήρχαν ήδη μερικοί απορούντες εγκλωβισμένοι-όμηροι των διοδίων Πολυμύλου…
Οι άνθρωποι πέραν πάσης περιγραφής και επικίνδυνοι λίαν. Και από όσα πια έχω μάθει από γνωστούς μου: ΣΤΑΘΕΡΑ ΑΔΙΟΡΘΩΤΟΙ!
πολλά χρόνια πίσω από την Ευρώπη γιατρέ !!!! Που είναι το σύστημα να πληρώνεις μόνο στην έξοδο ; Λένε ότι το ετοιμάζουν.... Υπομονή ως τότε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω εμένα ακριβώς στη θέση σου και το ίδιο ακριβώς θα έκανα με κίνδυνο να πάθω έμφραγμα ή εγκεφαλικό. Είναι λάθος όμως. Όπως έχει πει ο Μπ Βιάν πριν χρόνια οι ηλίθιοι είναι αήτητοι. Όσο για τας Ευρώπας μία από τα ίδια πολλάκις και μύθοι δεν υπάρχουν. Πλέον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά είναι, γιατρέ! Τουλάχιστον μπορείς και συνεννοείσαι. Φαντάζεσαι τι έχει να γίνει αν προσλάβουν τίποτα Πακιστανούς; Θα τα κουβεντιάζετε με παντομίμα...
ΑπάντησηΔιαγραφή