Φαίνονται από ψηλά. Ποτάμια χρυσά της λάβας, δρόμοι που αστράφτουν. Κόκκινα ρουμπίνια, πυγολαμπίδες που αρμενίζουν κοπαδιαστά σε λεωφόρους. Από την Ανατολία, από την κεντρική Τουρκία, από την ασιατική ακτή, με ανάστροφη τώρα πορεία, το χρυσό έρχεται ποτάμι. Πάνω από μισό εκατομμύριο οι νεκροί του πολέμου. Και δεκατρία χρόνια προσφυγιάς γι’ αυτούς που τώρα επιστρέφουν με αναμμένα τα φώτα στο Χαλέπι, τη Χομς, τη Δαμασκό, την Παλμύρα. Ίσως δεν είναι εδώ το τέλος του δρόμου τώρα που μια συνιστώσα του σπαραγμού εκδιώχθηκε. Ίσως ο πόλεμος να επαναληφθεί με την ίδια ξανά αγριότητα. Για την ώρα όμως ελπίζω πως αυτό δεν θα συμβεί και πως ίσως ήρθε η ώρα του σπείρειν για τη Συρία... Και για τούτη την ώρα δεν έχω πάρα να σιγοψιθυρίσω το ποίημα «Φωνή» από Τα άσματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού* του σπουδαίου Σύρου ποιητή Άδωνη (γεν. 1930), με το πραγματικό όνομα Άλι Άχμαντ Σα’ίντ, που μετέφρασε εξαιρετικά ο φίλος του Μάρκελος Πιράρ:
Ὁ Μιχιάρ πρόσωπο ποὺ προδῶσαν οἱ ἀγαπημένοι του
ὁ Μιχιάρ, καμπάνα δίχως ἀντίλαλο,
ὁ Μιχιάρ, στὰ πρόσωπα γραμμένος,
ἄσμα ποὺ λαθραία μᾶς πλησιάζει
σὲ δρόμους ἐξόριστους λευκούς
ὁ Μιχιάρ καμπάνα περιπλανωμένων
σ’ αὐτήν τὴ γῆ τῆς Γαλιλαίας.
Εύχομαι στον κάθε Μιχιάρ της Συρίας να αξιωθεί να επιστρέψει και να ζήσει εν ειρήνη. Αφήνοντας πίσω τις φρικτές μέρες.
* Εκδόσεις Άγρα, 1996
Αχ βρε Νώντα πρωί πρωί, με τον καλό τον λόγο, την ελπίδα, ας ελπίσουμε λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάκης
Εύχομαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καλύτερες μέρες
Καλημέρα,Νωντα μου,ας έχει αντίλαλο η καμπάνα...Λένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμήν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Νώντα μου για την ποιητική σου καλημέρα! Ανακουφιστική, πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβάμαι, όμως ότι η τύχη του Μιχιάρ και των φίλων του δεν θα είναι εύκολη... Ήδη ξεκίνησαν και αντίστροφες προσφυγικές πορείες εξόδου από τη χώρα, ενώ τα ξημερώματα το Ισραήλ κατέλαβε ουδέτερη ζώνη στον νότο της Συρίας...
Μεταφράζοντας το βιβλίο του T. Bürgenthal, λυπούμαι που δεν μπορώ να διακρίνω πια σε κανέναν πόλεμο αίσιο τέλος...Απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Thomas Bürgenthal ,”a lucky child” Συμμετέχω, ωστόσο στις ευχές σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή" Κατά τη διάρκεια της εργασίας μας στο Ελ Σαλβαδόρ, με κατέκλυζαν επανειλημμένα μνήμες του δικού μου παρελθόντος σε ένα άλλο μέρος του κόσμου καθώς παίρναμε συνεντεύξεις από μάρτυρες, ακούγαμε τις ιστορίες τους και επιθεωρούσαμε τα πεδία των δολοφονιών. Τα βάσανα που υπέστησαν τόσοι πολλοί άνθρωποι κατά τη διάρκεια του τρομερού αυτού εμφυλίου θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην ψυχή μου. Ενώ βρισκόμουν στο Ελ Σαλβαδόρ, συχνά αναρωτιόμουν αν το γεγονός πως εγώ, φέροντας πίσω μου το Ολοκαύτωμα, ερευνούσα αυτά τα εγκλήματα, είχε κάποια συμβολική σημασία. Μήπως αυτές οι δραστηριότητες και γενικά η εργασία μου για τα ανθρώπινα δικαιώματα έδιναν ιδιαίτερη σημασία στην επιβίωσή μου ή ότι η επιβίωσή μου με εξωθούσε, συνειδητά ή όχι, να επιδιώκω τις δραστηριότητες αυτές;"
Πόσο "απλό" είναι, τρεις λέξεις μόνο: "Επί γης ειρήνη"!... Κι όμως τόσο δυσεφάρμοστο-τι κρίμα!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι τα πράγματα να είναι έτσι όπως δείχνουν αλλά, πολύ φοβάμαι, ότι είναι πολύ διαφορετικά. Ως αυτήν την ώρα οι Ισραηλινοί έχουν κάνει πάνω από τριακόσιους βομβαρδισμούς στην Συρία ενώ οι Τούρκοι, που είναι και οι βασικοί τροφοδότες των "επαναστατών", έχουν εισβάλλει στο βόρειο μέρος της Συρίας καταδιώκοντας τους Κούρδους. Πρόσθετο στοιχείο ανησυχίας είναι και ο Τούρκος πρόεδρος που επιδιώκει να γίνει χαλίφης των σουνιτών. Μακάρι να ειρηνέψουν αλλά... δεν το βλέπω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι αμερικανοί κάνουν επίσης ότι μπορούν από αέρος. Από την άλλη χαιρετίζουν την ειρήνη όλοι μαζί. Και η Ευρώπη χαιρετίζει κι αυτή και κλείνει τις πύλες εισόδου. Εμείς με τα ξόρκια και τα ευχολόγια από εδώ επίσης.
Διαγραφή