«Θα πάμε αδιάβαστοι» λοιπόν;

 

Ξέρω, δεν είναι αυτό χριστουγεννιάτικος τίτλος. Όμως βασίζεται σε χριστουγεννιάτικη παλαιά  «συνθήκη»: Ήταν σύνηθες, στο όχι πολύ απώτερο παρελθόν, τα δώρα των γιορτών, εκτός από παιχνίδια, να αποτελούν βιβλία. Βιβλία παιδικής ή εφηβικής λογοτεχνίας που προσφέρονταν από τους μεγαλύτερους στους πολύ μικρούς και άλλα «σοβαρότερα» είδη (ποίηση, διήγημα, μυθιστόρημα, Δοκίμιο, ιστορικές μελέτες, Λευκώματα και λοιποί μνημειώδεις τόμοι) προς τους μεγαλύτερους. Οι επιλογές γίνονταν με πολύ προσωπικά και ιδιαίτερα, για την κάθε περίπτωση, κριτήρια. Σήμερα, η συνήθεια αυτή τείνει να εκλείψει ως κάτι παλιομοδίτικο, χρεοκοπημένο και ανωφελές... Ή κάνω λάθος;

Τα Χριστούγεννα εξακολουθούν βέβαια να αποτελούν την ιδανική στιγμή για να φανεί εμπορικά ένα βιβλίο και να προκριθεί ως ευπώλητο (αυτή η ελαφριά λέξη, που μεταφράζει το αμερικάνικο best seller, μου κάθεται στο στομάχι). Αποτελούν λοιπόν την πλέον κατάλληλη  χρονική στιγμή της έκδοσης κάποιου βιβλίου που, με τα σημερινά πάντοτε δεδομένα, στις πλείστες των περιπτώσεων θα εκδοθεί σε 2 με 3 χρόνια από τότε που αυτό θα υποβληθεί σε κάποιον μεγάλο εκδοτικό οίκο «προς έκδοσιν».

Διαβάζω σε βιβλιοφιλικό  post: «100 βιβλία για τα Χριστούγεννα». Τα προτεινόμενα δεν σημαίνει πως θα αγοραστούν όλα.  Ενδεχομένως όμως θα αποτελέσουν κέντρισμα για φιλαναγνώστες ή επίδοξους περιστασιακούς αγοραστές βιβλίων-τολμητίες που θα θελήσουν μάλιστα οι τελευταίοι να τα δωρίσουν στο βαφτιστήρι, στη φιλενάδα τους, σε δικούς τους  ή να το κρατήσουν για τους εαυτούς τους. Οι δυστυχείς αυτοί  ̶ τους καιρούς που αξιωνόμαστε να ζούμε ̶  δεν μπορούν να διανοηθούν το εσωτερικό  ̶ ή και εξωτερικό  ̶  «στραβομουτσούνιασμα» που προκαλεί η θέα ενός βιβλίου στον παραλήπτη του όταν του  προσφέρεται ως δώρο. Αλλά αυτό το αντιπαρέρχομαι ευελπιστώντας στην ευγένεια (όπου αυτή περισσεύει) που δεν θα αφήσει στον ευεργετηθέντα να δείξει τα πραγματικά του αισθήματα και δεν θα του επιτρέψει να εκδηλώσει ακατανόητα γρυλλίσματα ή παρεμφερείς γλωσσικούς υπαινιγμούς…

Το 2023 τυπώθηκαν περί τους 11.000 τίτλους βιβλίων πάσης φύσεως. Τουτέστιν 100 βιβλία το μήνα. Οι αριθμοί αυτοί  βέβαιον είναι ότι θα υπερκεραστούν μεγάλως κατά το τρέχον έτος. Αν τώρα λάβουμε υπόψη πως μόλις το 5% των Ελλήνων αγοράζει συστηματικά βιβλία (και για να ακριβολογούμε: 3% -το πολύ!- διαβάζει όσα αγοράζει) οι «εμπράκτως» βιβλιόφιλοι στην Ελλάδα, που αγοράζουν από 5-10 βιβλία το χρόνο, είναι περί τους 300.000. Κλήθηκαν λοιπόν αυτοί να απορροφήσουν την συγκεκριμένη βιβλιοπαραγωγή.

Προσωπικώς μάλλον κατέβαλα «τον διαχρονικό ετήσιο οβολό» και φέτος. Τώρα, μένει να διαβάσω τα 15.555 βιβλία που παραμένουν αδιάβαστα στη βιβλιοθήκη μου (ο αριθμός ίσως είναι πολύ μεγαλύτερος)  μέσα στο χρόνο που μου απομένει και που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι μικρότερος από πεντέξι ακόμα δεκαετίες με δεδομένο ασφαλώς πως δεν θα τυπωθούν εις το εξής άλλα βιβλία. Και οι δυο ιδανικές και αναγκαίες συνθήκες που λέγαμε στην Χημεία, πάνε βέβαια στο βρόντο εκ προοιμίου...

Όμως τουλάχιστον ελπίζω σε μακροημέρευση για μένα και σε όλους όσους υποφέρουν από την ίδια (σοβαρή) πάθηση.

Καλά Χριστούγεννα!