"Νταϊσελ...μπλουμ !" πρόλαβε να πει ο Ολλανδός και
βγάζοντας μπουρμπουλήθρες …βούλιαξε πιο κει από το σημείο της σύγκρουσης.
"Βα...ρούφα!" του είπε ο Βαρουφάκης κι έκανε το σημείο του σταυρού πάνω
από τον κύκλο του νερού που έκλεινε πάνω από τον γραφειοκράτη -Θεός
σχωρέστον... "Ιπτάμενος Ολλανδός ύστερα σου
λέει και …μετάξι από μαλλί αρκούδας! Πφφφ!» μονολογούσε καθώς αρμένιζε πλέον μακρυά.
Drone video shows the Auschwitz-Birkenau concentration camp as it is
today - 70 years after it was liberated by Soviet troops. The camp in
Poland is now maintained as a World Heritage Site and is visited by
thousands of tourists and survivors every year. Auschwitz was the
largest camp established by the Germans during World War II. More than a
million people - the vast majority of them Jews - died there between
1940, when it was built, and 1945, when it was liberated by the Soviet
army.
Railway tracks into Auschwitz-Birkenau - Trains filled with
victims from throughout occupied Europe arrived at the camp almost
every day between 1942 and the summer of 1944.
Ruins of wooden
huts at Birkenau - Birkenau (or Auschwitz II) was erected in 1941 solely
as a death camp, the wooden huts are now in ruins with only brick
fireplaces and chimneys remaining.
Entrance to Auschwitz I -The wrought-iron sign over the entrance bears the words Arbeit Macht Frei - "Work sets you free".
Auschwitz I - The brick-built buildings were the former cavalry barracks of the Polish Army.
Courtyard
between blocks 10 and 11 at Auschwitz I - Block 11 was called "the
Block of Death" by prisoners. Executions took place between Block 10 and
Block 11 and posts in the yard were used to string up prisoners by
their wrists.
Auschwitz Birkenau is now a museum run by the Polish Culture Ministry, and a Unesco world heritage site.
Όλες οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου, στο χώρο του μουσείου και των "εγκαταστάσεων" της φρίκης, από τον Νώντα Τσίγκα.
O Νίκος Γριπονησιώτης βέβαια δεν είναι άλλος από τον ακούραστο, αγαπημένο και πολύτιμο Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλο που παρά τα ογδοντάχρονά του εξακολουθεί -και θα εξακολουθεί καθώς φαίνεται για πολύ καιρό ακόμα- ακόμα κι όταν ο χειμώνας έχει μπει και προτού ακόμα προλάβει να βγεί, να κολυμπά στα τρελά νερά του Ευρίπου ποντιζόμενος πάντοτε από το ίδιο σημείο της ακτής της πόλης πολύ κοντά στο εμβληματικό "Κόκκινο σπίτι" της Χαλκίδας.
Ο κύριος Νίκος, μπαίνοντας καθημερινά και πάντοτε άφοβα στα νερά, καταφέρνει να πλέει λυτρωτικά στην μήτρα που τον γέννησε και δόμησε τον πνευματικό του κόσμο. Η απέναντι ακτή με την γενέτειρα Λίμνη Ευβοίας. Τα ίδια νερά που βορειότερα διαβρέχουν την Σκιάθο του αγαπημένου του Αλέξανδρου. Μια δρασκελιά νερό να τον χωρίζει από το Κάστρο του Καράμπαμπα που φιλοξενεί, σιωπηλό πια, το πιό απείθαρχο τέκνο της Χαλκίδας: τον μπάρμπα Γιάννη Σκαρίμπα!
Ο -κατά σαφή δήλωσιν του- "περιοδικομανής" Ν.Δ.Τριανταφυλόπουλος δεν φείδεται χρόνου μήτε κόπων. Και καταφέρνει να τροφοδοτεί με τα ωραία του κείμενα,τα εκλεκτά έντυπα απανταχού της ελληνικής επικράτειας, οσάκις οσμιστεί σ' αυτά ποιότητα, συνέπεια, ειλικρίνεια, καθαρότητα ματιάς και πάθος.
Δεν δίστασε λοιπόν να στείλει και πάλι τα νερά του Ευρίπου να στραφταλίσουν τρεχάμενα και ζωηρά και με τα προβατάκια των κυμάτων τους λικνιζόμενα με ρυθμό χορευτικό, πάνω στα ...βουνά της Πίνδου, στη Δυτική Μακεδονία...
Εκεί όπου ο Γρεβενιώτης Αντώνης Παπαβασιλείου (των "Χρονικών της Δυτικής Μακεδονίας" ) και ο Κοζανίτης Β.Π. Καραγιάννης (της "Παρέμβασης") φροντίζουν περιοδικώς να εκδίδουν την εξαιρετική τους "Τύρβη" [ δηλονότι Έντυπον τερπνόν της φαιδράς συντεχνίας ] σε μεγάλων διαστάσεων μονόφυλλο που διανέμεται δωρεάν σε λίγους κι εκλεκτούς.
Παρηγοριά των ημερών το Έντυπο, ο Λόγος ο τερπνός.
Μας εύχομαι κολύμπια όπως του κυρίου Νίκου, διαβάσματα να μας συντροφεύουν και θάλασσες ευεργετικές να δέχονται τα σώματά μας σε πείσμα των "μουρτζούφληδων" και σκοτεινών καιρών!
Και πάντοτε τραγούδια. Βλέπε : Iονάτος (όπως Ιόνιον...)
"Tετάρτη των Τεφρών" και ...Τετάρτη προ των εκλογών...Kι επειδή ο (έλλην) Φοίνιξ...αναγεννάται εκ της τέφρας του, συνειρμικά κινούμενος, απόσπασμα κοινοποιώ -εξαιρετικής μετάφρασης- του πολυσχιδούς όντος που ακούει στο όνομα Νίκος Δήμου.
Gertrude Kasebier Pastoral 1905, Photogravure (in: Alfr. Stieglitz, Camera work,
The complete photographs TACHEN ).
I
Γιατί πια δεν
ελπίζω να γυρίσω πάλι Γιατί πια δεν
ελπίζω Γιατί πια δεν
ελπίζω να γυρίσω Ποθώντας του ενός
τη χάρη, του άλλου το σκοπό Γιατί πια δε μοχθώ
να μοχθώ για πράγματα σαν αυτά (Γιατί ο γέρικος
αετός ν’ απλώνει τα φτερά;) Γιατί να πενθώ Τη χαμένη δύναμη
της καθημερινής βασιλείας; Γιατί δεν ελπίζω
να γνωρίσω πάλι Την ανάπηρη δόξα
της σίγουρης ώρας Γιατί δε θα σκεφθώ Γιατί γνωρίζω πως
δε θα γνωρίσω Τη μια αληθινή
μεταβατική δύναμη Γιατί δε μπορώ να
πιώ Εκεί όπου ανθίζουν
δέντρα, και τρέχουν ρυάκια, γιατί
δεν υπάρχει τίποτα πάλι Γιατί γνωρίζω πως
ο χρόνος είναι πάντα χρόνος Και ο τόπος
πάντοτε και μόνο τόπος Και ό,τι είναι
πραγματικό είναι μόνο για ένα χρόνο Και μόνο για ένα
τόπο Χαίρω που τα
πράγματα είναι όπως είναι και Απαρνιέμαι το
ευλογημένο πρόσωπο Και απαρνιέμαι τη
φωνή Γιατί δεν μπορώ να
ελπίσω πως πάλι θα γυρίσω Άρα χαίρομαι,
έχοντας να οικοδομήσω κάτι Για να χαρώ Και προσεύχομαι
στο Θεό να μας σπλαχνισθεί Και προσεύχομαι να
μπορέσω να ξεχάσω Αυτά τα θέματα που
μέσα μου υπερβολικά συζητώ Υπερβολικά
ερμηνεύω Για ότι έγινε, που
δεν είναι να ξαναγίνει Ας μην είναι η
κρίση για μας πολύ βαρειά Γιατί αυτά τα
φτερά δεν είναι φτερά για πτήση Αλλά μονο
βεντάλιες να κάνουν αέρα Αέρα που έιναι
τώρα μικρός και στεγνός Μικρότερος και
στεγνότερος από τη θέληση Δίδαξέ μας να
νοιαζόμαστε και να μη νοιαζόμαστε Δίδαξέ μας την
ησυχία. Προσευχηθείτε για
μας τους αμαρτωλούς τώρα και
την ώρα του θανάτου μας Προσευχηθείτε για
μας τώρα και την ώρα του θανάτου μας.
T.S. Eliot, από τo "Η Τετάρτη των Τεφρών", Μτφρ. Νίκος Δήμου, "Ξένα ποιήματα", Νεφέλη 1982.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ Όποιος ενδιαφέρεται να εμβαθύνει περισσότερο σ' αυτό το σκοτεινότερο (κατά δική του ομολογία) ποίημα του Eliot, μπορεί να καταφύγει στην απέραντη ελιοτική βιβλιογραφία. Χωρίς αυτήν, η μετάφραση θα ήταν αδύνατη). Οι σημειώσεις μου φωτίζουν μόνο μεταφραστικά θεματα. Για λεπτομερή ανάλυση των στίχων θα χρειάζονταν πολλές σελιδες. "Η Τετάρτη των Τεφρών" είναι η πρώτη μέρα της Σαρακοστής των Δυτικών. Είναι ημέρα μετάνοιας -ο ιερέας ζωγραφίζει με στάχτη ένα σταυρό στο μέτωπο των πιστών. Προσωρινός τίτλος (στην πρώτη δημοσίευση 1928): "Perch'io non spero". Ο πρώτος στίχος είναι μετάφραση του πρώτου στίχου της "Ballata" του Ιταλού ποιητή Guido Cavalcanti (1255-1300): Perch'io non spero di tornar giammai (γιατί δεν ελπίζω να γυρίσω ποτέ). Ακολούθησα το perche (γιατί) και όχι το because(επειδή), μια και στη δημοτική ταυτίζονται. Τέταρτος στίχος: Από το σονέτο XXIX του Σαίξπηρ. Τελευταίοι στίχοι: από το Ave Μaria της καθολικής λειτουργίας.
Στην Ελλάδα
πλειοψηφούν συντριπτικώς τα ερείπια
δεξιά κι αριστερά και μεταξύ αυτών πάλι ερείπια
όπως λόγου χάρη οι Δελφοί
Ντέλφι για τους ξένους μας...
Ψυχές σωφέρ ταλαιπωρούνται
πηγαίνονας αμάξια μέσα από τοπία ονειρεμένα.
Θυμάμαι τώρα το σκληρό χώμα της πλαγιάς
που το πατούσαν άσπρα αρνιά σαν μεθυσμένα.
Παντού πωλούνται οικόπεδα παντού
πωλούνται φάρμακα ακριβά για τις αρρώστιες που δεν ήρθανε
ακόμα.
Ήδη οι "τυχεροί" και οι "έξυπνοι" ψάχνουν πυρετωδώς
μες στις αυριανές μας σκέψεις...
Ήδη αποθηκεύονται νέες πουστιές νέες ρουφιανιές και Δυστυχώς
ακόμα...
Δελφοί πού είναι λοιπόν οι γκάγκστερς
που θα διανυκτερεύσουνε στα μπιχλιμπιδωτά οτέλς σου
πού είναι των μεγαλομπακάληδων οι κόρες
που τις κατατρυπάνε εσατζήδες και ποδοσφαιριστές
πού είναι οι σαφρακιασμένοι κινηματογραφικοί αστέρες
που πίνουνε χασίσι για όλους τους μπουζουκτσήδες της Ελλάδας
πού είναι οι "κορυφαίοι" μας ζωγράφοι και ποιητές
που τους κατατρυπάνε εσατζήδες και ποδοσφαιριστές
πού είναι οι ήρωες των γαργαλάτων
πού είναι τα τέκνα των αθανάτων
παρέα με τεκνά συμμάχους και τα λαχταριστά σκυλιά τους
πού είναι ο ηλίθιος βασιλομήτωρ που μας κυβερνά
πού είναι η δανεική βασίλισσα που δεν την κυβερνά
πού είναι λοιπόν οι σκιές εκείνων που φωτίζουν
τον άνοστο μαντράχαλο και λάμπει;
Βλέπω κάποια ανθρωπάκια...σβήνουν μέσα στ' αρώματα και στα
απεριτίφ
κι όσο κι αν έψαξα την Κασταλία δεν τη βρήκα
όπου κι αν ρώτησα κανείς δεν τους θυμόνταν
τον τσαρλατάνο το Σικελιανό και την Αμερικάνα του...
Έφυγα πήγα στο Δίστομο κι έκανα γκάλοπ
ιδού τ' αποτελέσματα: Πλειοψηφούν συντριπτικώς
οι δεξιοί
οι
κεντρώοι μαζεύουν κάτι λίγα
οι περισσότεροι αριστεροί έγιναν κεντρώοι
και δεξιοί
και οι εναπομείναντες βάλαν το κόμμα να τους βρει
δουλειά στη Λειβαδιά ή στην Αθήνα...
* Φωτ. χαρακτικού για τον Θωμά Γκόρπα που ανήκει στηνΠινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Αιτωλοακαρνανίας Χρήστου & Σοφίας Μοσχανδρέου Ι. Π. Μεσολογγίου.
