[ο Αύγουστος καλεί... Ίτε παίδες...]
Ντομάτες σε κουβά με θαλασσινό νερό πάνω στο καΐκι
[ νήσος Αγ. Μαρίνα- στ΄ανοιχτά της Πύλου-φωτ. Ν.Τ. ]
ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ για μια στιγμή ας παίξουμε ό,τι
μας κατέβει από το νου: ζάρια, κουδούνια, πλόες, αγάπες, όστρακα.
Και τα λάθη
μας να τα βάζουμε κι αυτά στο λογαριασμό.
Οδυσσέας Ελύτης Ιδιωτική οδός
Αυτή η Ελλάδα μας πρέπει Νώντα. Όπως τη γνωρίσαμε μικροί μέσα από τα αναγνώσματα της εποχής της αθωότητας. Και όχι η βρωμερή μεταπολιτευτική Ελλάδα που ζέχνει νεοπλουτισμό και χωριατίλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμμένουμε στις επιλογές που θα μας κρατάνε ορθούς όταν οι άλλοι θα αλαφιάζουν από την απώλεια των υλικών τους αγαθών.
Και προς επίρρωσιν κάτι από τον αισθαντικό Παπαδιαμάντη:
«...Ο λιχανός της δεξιάς μου έχει δαρμούς και πόνους. Και τα δύο άλλα δάκτυλα πάσχουσι σκλήρυνσιν του δέρματος. Η μέση μου πονεί. Ωστε ξανακύλησα πίσω στο πεντάωρον. Εδώ και να θέλω σχεδόν αδύνατον μου είναι να εργάζομαι τας Κυριακάς και εορτάς...»
1904, 2 Ιανουαρίου, Σκιάθω
Ναι Δημήτρη αυτή...
ΔιαγραφήΤο απόσπασμα του Παπαδιαμάντη -από επιστολή του προς τον φίλο του Γιάννη Βλαχογιάννη- που αναφέρεις είναι πράγματι συγκλονιστικό...
Αγιος Αγιος Αθανατος ο Πονεμένος μας παππουλης της Σκιάθου!!!!
Εγώ πάλι, γιατί θαρρώ ότι φτάσαμε στον τον υπέρτατο σουρεαλισμό? Αναμνήσεις από μια εποχή που ποτέ δεν ζήσαμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω ζήσει τη ...ντομάτα που έφαγα αλμυρισμένη απο το θαλασσινό νερό Γιώργο; Ακόμα έχω τη γεύση της στο στόμα μου...
ΔιαγραφήΔεν έχω ...ξεπεζέψει απο το κύμα και το καΐκι του Λιά στην έρημη Αγια Μαρίνα όπου με υποδέχτηκε ο νηφάλιος Αίγαγρος με την θάλασσα μέσα στα μάτια του διάφανο πέτρωμα όπου άλλος ιστροικός χρόνος περίμενε. Κι όπου χώθηκα κι αφαντος έγινα απ' τα παιδιά μου και τους δικούς μου;
Και δεν έχουμε ζήσει μαζί με τον Ελύτη στιγμές Α θ α ν α σ ί α ς;