Ευδαίμων ελατόγατος...

κοιμώμενος στον ...ουρανό (αυτοκινήτου)

Κάπου στην οδό Αγγελάκη τον πέτυχε προχθές η Τασούλα [Πανταζίδου] -αν και έχω λόγους πολλούς να  υποπτεύομαι και τον "φωτογραφικώς ειδήμονα" σύζυγόν της Γρηγόριον Πεχλιβάνον- και αύθις μου απέστειλε την συγκεκριμένη "φωτό". Ευχαρίστως την κοινοποιώ.  Είναι από μόνη της ένα διήγημα.[ Όποιος το αμφισβητεί του κόβω την καλημέρα!]

Και τώρα …παρακαλώ σας φίλοι:

Αν φέτος ενδιαφερθείτε να στολίσετε αληθινό δέντρο -σας περισσεύουν δηλαδή με τόσον κόσμο να σκαλίζει εδώ και καιρό τις τσέπες σας- ψωνίστε το ...διπλανό έλατο!

 Άφετε την αγοραίαν  γαλήν να ονειρεύεται ένα σπίτι. Πως γουργουρίζει -τάχα δίπλα στο τζάκι- και δώστου να περιμένει τον χοντρούλη που δεν χωρά στην καμινάδα να ρίξει και γι’ αυτήν το κάτι τις. 

Μα …θα μου πείτε φέτος ο στρουμπουλός άγιος δεν έχει για τους ανθρώπους, θα ’χει για τις έρμες τις ψυχές των ζώων;

Πειράζει όμως να ελπίζουμε;  [λέω τώρα εγώ ο άσχετος…]