Oι βανδαλισμοί των δημόσιων χώρων και των μνημείων έχουν καταστεί πλέον κοινωνική πληγή. Ίσως θα έπρεπε πια να προβλεφθεί μάθημα στα σχολεία ανάλογο προς την "κυκλοφοριακή αγωγή" και γι' αυτά. Εξ άλλου η επέλαση των Βανδάλων είναι συχνά θανατηφόρα ή προκαλεί σοβαρές αναπηρίες, και -πάνω απ' όλα- βαρύτατη προσβολή των ..."μηχανισμών" της ΜΝΗΜΗΣ που σχετίζονται με την ανθρωπινότητα και την -ευεργετικά παρηγορική έναντι του θανάτου- δημιουργία...
"Ου γαρ οίδασι τί ποιούσι..." Όχι. Δεν τους δικαιώνει. Είναι όντα -"πολίτες" τάχα μου της χώρας αυτής- που έχουν ίσα κι όμοια δικαιώματα με όλους μας. Δικαιώματα όπως "του εκλέγειν και εκλεγέσθαι", ίσα δικαιώματα απέναντι στο νόμο, δικαίωμα στην εργασία, την καταδικαστική ανεργία, δικαίωμα στην τεμπελιά, τη βλακεία και την αποκτήνωση...
Κοιτούσα αυτή την αγρίως βανδαλισμένη προτομή. Το λευκό της μάρμαρο αναγκάζεται να ...οπαδίσει παίζοντας με το μαύρο που της πρόσθεσαν με σπρέυ τα αλαλάζοντα κύμβαλα. Ο τιμώμενος, από το βάθρο του, βλέπει με πεισμονή απέναντι. Εκεί που κάποτε έσφυζε με ζωή, το φθινόπωρο κάθε χρόνου, με το φεστιβάλ κινηματογράφου της η Θεσσαλονίκη. Τα γύρω μαγαζιά -και πιο πολύ το Ντορέ- τόπος συναθροίσεων, ζυμώσεων, ζωηρών συζητήσεων, καυγάδων μεταξύ κριτικών, δημιουργών και σινεφίλ. Κάπου εκεί θα ήταν κι ο ίδιος -ίσως απόμερα- πίνοντας το ποτό του και καπνίζοντας αρειμανίως...
Διαβάζω στο κεντημένο μάρμαρο επάνω: Ουρανός, Παρένθεση, Σόνια... Επάλληλες στρώσεις από αλλεπάλληλες επιθέσεις στο μνημείο, σβησμένες, ρουφηγμένες από το -ραγισμένο ή και σπασμένο σε μεριές- μάρμαρο το ποτίζουν ανεξίτηλα...
Ο Tάκης Κανελλόπουλος είναι αυτός που "βαράτε" ΡΕΕΕΕ!
Ο Ηλίας Πετρόπουλος έγραφε κάπου πως άμα τύχαινε καμιά φορά κι ο Κανελλόπουλος θύμωνε πολύ, έβγαζε το ...ξύλινό του πόδι (!) και τους το πέταγε κατακέφαλα.
Όποιον πάρει ο Χάρος...
Εχ, και να μπόραγε να κάνει τό ίδιο και στους πετεινοκέφαλους με τά σπρέυ... [Αν υπάρχει Θεός εκεί πάνω θα έπρεπε να του το έχει επιτρέψει!]
ΥΓ. Πάντως εγώ κ. Λυδία Κονιόρδου -Υπουργέ μου τα σέβη μου!- μιας και βλέπω ...[φαρδιά πλατιά] την υπογραφή των "καλόπαιδων" πάνω στην ασχήμια που διέπραξαν... Θα υποχρέωνα τον Πρόεδρό τους "εις ένδειξιν σεβασμού" τουλάχιστον προς τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ της πόλης όπου διαπρέπει, ως μέγας οικονομικός παράγων και χορηγός, να διαθέσει ένα σεβαστό κοντύλι [ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ!] για την επανόρθωση της υλικής ζημιάς.
Αφήνω εντελώς κατά μέρος την ηθική βλάβη που έχει συντελεσθεί. Τα μάτια μας έχουν χορτάσει την ασέβεια. Μουγκανητά μονάχα ακούμε τριγύρω...
(Πώς διάολο βρεθήκαμε σ' αυτόν το σταύλο μέσα;)
Καί αντί να τους στέλνουν εξορία να σπάνε πάγους στη Σιβηρία με πλαστική ματσόλα τους έχουμε εδώ και τους λουζόμαστε, αφού δεν είναι υποχρεωτικό στο σχολείο να λένε κάθε μέρα στα παιδιά με τα μελανότερα χρώματα για την βλακεία του να υποστηρίζεις μια...ανώνυμη εταιρία και μάλιστα του χειρίστου είδους-εννοώ χειρίστου θεάματος που προσφέρει.. άστο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα βάζει κανείς με τη ..."Θρησκεία";
ΔιαγραφήΠαντως μια ιδέα "κοινωνικής εργασίας" όπως νυχτοπορίες περιπόλου και νυκτοφυλακή σε πάρκα και πλατείες για τη δαιφύλαξη/διάσωση όσων έχουν απομείνει και δεν πρόκειται λογω της ουσιαστικής χρεοκοπίας του κρατιδίου [με τους πλεον αδιάφορους για το δημόσιο χώρο πολίτες της γης]να ξαναϋπάρξουν στην αρχική τους κατάσταση...
ή
Πλήρης και αποκλειστική τους απασχόληση σε έργα συντήρησης αποκατάστασης των βανδαλισμένων κτιρίων , μνημείων, χώρων...
θα ήταν μια πολύ πολύ καλή λύση.
(κι ύστερα, τί μας φταίνε οι καημένοι οι πάγοι; Δεν τους φτάνει που ...λιώνουν να 'χουν και τους τύπους αυτούς απά πάνω να τους δίνουν ξύλο;)
Μου θύμησες τον Τάκη τον καιρό που ήταν στο Μόναχο. Περπατούσαμε στην Leopold Strasse. Σταματάει, κυττάει ψηλά και μου λέει: "Θέλω να γυρίσω μία ταινία σαν ποίημα του Ρίλκε!" Άσε τα φιλολογικά," του απαντάω, "κάνε μία ταινία σαν τον Τάκη Κανελλόπουλο".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι έγραψε ο Σεφέρης; Το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί μετά, είναι να γίνεις δρόμος. Ή προτομή. Έγινε και τα δύο...
Ω, Νίκο τί ωραία κατάθεση μαρτυρίας...
Διαγραφήπάντως επειδή κατα κανόνα γίνεται αυτό ερήμην των τιμωμένων... [η "αγαλματοποίηση" και "ονοματοδότηση διόδων, παρόδων και τριόδων" εννοώ] θαπρεπε να το προβλέπει κανείς μ' ένα σύντομο σημείωμα και να το απαγορεύει "με ευχη και κατάρα" ώστε να μην έχουν αντικείμενο τα πτηνοκέφαλα δίποδα.
ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Αγριότητα, Βαρβαρότητα και Πολιτισμός του Άσγκερ Γιορν, γραμμένο από τον ίδιο στα γαλλικά (και διορθωμένο από τον Jean-Jacques Rock), ήταν η συνεισφορά τού Γιόρν σ' ένα συλλογικό έργο, το Signes gravιs sur les ιglises de l' Eure et du Calvados [Σημεία χαραγμένα πάνω στις εκκλησίες τού Eure και τού Calavados], εκδ. Borgen, 1964. Το θέμα αυτού τού βιβλίου δεν ήταν τυχαίο. Αφορούσε σε σχέδια και μορφές που είναι χαραγμένα (ακιδογραφήματα-?γκραφίτι?) πάνω στους τοίχους εκκλησιών τής Νορμανδίας, μιάς περιοχής τής Γαλλίας με έντονη την ιστορική παρουσία τού σκανδιναβικού στοιχείου.
Το κείμενο τού Γιόρν ξεκινά σαν μια απάντηση στην άποψη τού Λουί Ρεώ για τον "ηλίθιο βανδαλισμό", τον οποίο, κατά τον Γάλλο θεωρητικό τής βανδαλισμολογίας, εκφράζουν τέτοιου είδους χαράγματα πάνω σε ιστορικά μνημεία. Μέσ' από αυτή την απάντηση ο Γιόρν βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο.
Καταγγέλλει την τυφλή προκατάληψη εναντίον τών λαών τής Μεγάλης Μετανάστευσης, η οποία επί αιώνες μεταφέρεται από γενιά σε γενιά μέσ' από μια λέξη-ταμπού, τη λέξη "βάνδαλοι", που ήταν τ' όνομα ενός από εκείνους τούς βόρειους λαούς. Αναδεικνύει τον ιδιαίτερο πολιτισμικό πλούτο αυτών τών λαών. Φανερώνει το γεγονός οτι, στο βάθος τού προβλήματος, βρίσκεται η παραγνωρισμένη ή και αποσιωπημένη διαφορά αντίληψης τής ζωής μεταξύ τών λαών τού ευρωπαϊκού Βορρά και τής "λατινικής" Ευρώπης. Εντοπίζει αυτή τη διαφορά στη διαφορετική σύλληψη τού Χρόνου (τον οποίον οι ευρωπαϊκές γλώσσες διαιρούν σε παρελθόν, παρόν και μέλλον) και σε μια σειρά περαιτέρω πολιτισμικών ιδιοπροσωπειών, που αφορούν στο πεδίο τής φιλοσοφίας, τής ηθικής, τής αισθητικής, τής σημειολογίας, τής οικονομίας και τής πολιτικής. Υποδεικνύει οτι, για το σύνολο τού ευρωπαϊκού κόσμου, αυτές οι διαφορές συμπυκώνονται σε τρεις απερίσταλτες πολιτισμικές δομές: τη "νορδική" (από το nordique: βόρειος), τη "λατινική" και τη "ρωσοβυζαντινή". Υπογραμμίζει οτι οι εκάστοτε, ανά δύο πάντοτε, "συμπαιγνίες" μεταξύ αυτών τών δομών κάνουν το τραγικό σφάλμα να αποπέμπουν την τρίτη, κι εδώ προβλέπει με εξαιρετική ακρίβεια, σαράντα χρόνια πριν, τις τραγικές και άκρως επικίνδυνες εξελίξεις που παρατηρούμε σήμερα στον ευρύτερο χώρο τής Μέσης Ανατολής. Τέλος, προτείνει μια νέα μέθοδο σκέψης και πρακτικής προσέγγισης, την ?τριλεκτική?, η οποία λαμβάνει πλέον υπ' όψη της και τούς τρεις παίκτες τού ιστορικού και πολιτισμικού παιχνιδιού.
*
ΠΗΓΗ: http://www.happyfew.gr/archives/tips/tips06.htm
MIA ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα Signes gravιs, εμπλουτισμένα με πολλές εικόνες και φωτογραφίες, εκδόθηκαν το 1963 με τις φροντίδες τού Σκανδιναβικού Ινστιτούτου Συγκριτικού Βανδαλισμού (SISV), το οποίο ίδρυσε ο Γιόρν στην πατρίδα του το Νοέμβριο τού 1961 αποχωρώντας από την Καταστασιακή Διεθνή (Internationale Situationniste). Όπως και στις προηγούμενες οργανωτικές απόπειρές του, στόχος του ήταν να δημιουργήσει ένα μη-ακαδημαϊκό αλλά ωστόσο απολύτως σοβαρό πλαίσιο έρευνας.
Γιατί όμως "συγκριτικού βανδαλισμού"; Ο Άτκινς θεωρεί πως η επιλογή αυτού τού ελάχιστα αισθητικού τίτλου είχε να κάνει με την επιδίωξη τού Γιόρν ν' αποθαρρύνει ευθύς εξαρχής τούς ?φιλότεχνους?, ειδικά κατά την εποχή εκείνη που είχε αρχίσει να κερδίζει μια διεθνή αναγνώριση ως καλλιτέχνης. Υπήρχε όμως και κάτι πολύ περισσότερο από αυτό: "Ο καλλιτέχνης", έγραφε ο Γιόρν, "είναι ακαλλιέργητος και απολίτιστος. Πρέπει πάντοτε να ξεκινά από την αρχή, σαν να μην υπήρξε τίποτα προηγουμένως, και αν η τέχνη εξακολουθεί να έχει κάποιο νόημα αυτό συμβαίνει επειδή η ανθρωπότητα παραμένει ίδια. Αν δεν καταλαβαίνουμε μια δογματική διαμάχη τού 4ου αιώνα, μπορούμε ωστόσο να είμαστε βέβαιοι για ένα πράγμα: εκείνοι οι άνθρωποι δεν ήταν περισσότερο ανόητοι από εμάς. Αυτό αρχίζουμε σιγά-σιγά να το κατανοούμε σχετικά με όλες τις φυλές επι τής Γης, είτε αποκαλούνται υπανάπτυκτες είτε υπερανεπτυγμένες. Δεν ήταν περισσότερο ανόητες από μάς. Συνεπώς οι απόψεις τους είναι εξίσου ενδιαφέρουσες με τις δικές μας και μάλιστα είναι ενδιαφέρουσες ακριβώς όταν συσχετίζονται με τις δικές μας. Αυτό το ενδιαφέρον, σε συνδυασμό με μια διεύρυνση τής προσοχής μας - όπως έκανε η μοντέρνα τέχνη στη διάρκεια τού αιώνα μας -, επιδρά ανατρεπτικά πάνω στο καλούπωμα τής πνευματικής ζωής και αυτή τη δράση θέλω ν' αποκαλώ συγκριτικό βανδαλισμό".
Στόχος τού SISV ήταν λοιπόν, κατ' αρχήν, να μελετήσει την κουλτούρα τών Βόρειων λαών τής Μεγάλης Μετανάστευσης και την επίδρασή της παντού όπου αυτή εκδηλώθηκε στην Ευρώπη και τη λεκάνη τής Μεσογείου, ώστε να τη συσχετίσει με τις δικές μας, "σύγχρονες" ιδέες. Αυτό το ενδιαφέρον τού Γιόρν για το λαό και τις παραδόσεις τού τόπου του δεν ήταν όψιμο. Από την εποχή τής επιθεώρησης Helhensten, το 1941, ενδιαφερόταν για την εθνολογία, τη λαογραφία και την αρχαιολογία, ενώ σε όλη τη δεκαετία τού 1950 δεν είχε πάψει ν' αποτυπώνει στα καλλιτεχνήματά του την αγάπη του για την τέχνη τών Βίκινγκς. Μονίμως φρόντιζε ν' ανατρέχει στις "νορδικές" αναφορές τής σκέψης και τού έργου του (από τον Σέρεν Κίρκεγκωρ και τον N.F.S. Grundtvig έως τον Jens Jensen και τον Niels Bohr), και να τις αναδεικνύει. Παρ' όλα αυτά, όπως θα δούμε κι εδώ, είχε επίγνωση τών ορίων τής νορδικής κουλτούρας και τής ανάγκης για μια συνάντησή της με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Αλλά και το ενδιαφέρον του για τον ευρύτερο Ευρωπαϊκό πολιτισμό δεν ήταν όψιμο. Στο Περί Μορφής, ανθολογία άρθρων του μεταξύ 1952-1957 (στα ελληνικά, εκδόσεις Νησίδες, 2002), μπορούμε να δούμε την αγωνία του μπροστά στη διαφαινόμενη απονέκρωση αυτού τού πολιτισμού: "Μπορούμε άραγε", αναρωτιέται, "να ξεπεράσουμε τις παλιές μας δόξες, τα παλιά μας εγκλήματα, και ν' αναγεννήσουμε το ευρωπαϊκό πνεύμα σε μια νέα συναρπαστική βάση; Ή μήπως έχουμε καταντήσει ένας λαός εξαντλημένος και ξεπερασμένος, μουσείο για τούς αρχαιολάτρες τουρίστες;"
ΠΗΓΗ: http://www.happyfew.gr/archives/tips/tips06.htm
Αγαπητέ "Ανώνυμε", σ’ ευχαριστώ για την εκτενή παράθεση εν είδει σχολίου [του ενδιαφέροντος άρθρου εννοώ].
ΔιαγραφήΌμως, εγώ δεν διατύπωσα κάποια πραγματεία περί Τέχνης. Την άποψή μου για τη βεβήλωση των "σημείων μνήμης" προσπάθησα να καταθέσω [και πρωτίστως αυθόρμητα-χτες το είδα χτες έγραψα].
Πώς θα σας φανεί λοιπόν το να πάει κανείς και να ουρεί ή να μπογιατίζει ή να ασχημονεί πάνω στα points του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο, στους τάφους του Περ Λασαίζ ή στο Πάνθεον στο Παρίσι ή στο μνημείο του σημείου zero στη Νέα Υόρκη; Περί αυτού ομιλώ...
Στην Ελλάδα είδα με έκπληξη αποκεφαλισμένη την προτομή της Αγίας Λέλας Καραγιάννη [σιγά τα ωά τώρα...] και άλλα θλιβερά παρόμοια σε ευθεία αντιστοιχία με αυτό της ανάρτησης. Δυο μέρες «φασαρία» στα media και μετά σιωπητήριο…
Όμως η «μετανεωτερικότητα» στην Τέχνη είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Επ' ουδενί δεν δύναμαι να ασπασθώ την άποψη του συγγραφέα που ισχυρίζεται [φιλοσοφική τη εννοία..] πως ο ο Φειδίας, ο Μιχαήλ Άγγελος, ή ο Ρέμπραντ ή ο Ροντέν, ή ο Γκόγια, ή ο Πικάσο ή ο Σεζάν υπήρξαν στο κατ’ ελάχιστον «βάρβαροι»!
Δεν θα μπορούσα να δεχτώ πως θα πρέπει κάποτε -επειδή θα ’χει αλλάξει η αισθητική μας αντίληψη ή οι κοσμοθεωρίες που ανακατεύουν τα μυαλά μας- να κατεδαφίσουμε την Ακρόπολη...
Διότι τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε πως και το ...Ταλιμπανίζειν εστί φιλοσοφείν...
ΥΓ. Θα μπορούσα όμως να υποδείξω πολλά σημεία μέσα στις πόλεις που χρειάζονται επειγόντως κατεδάφιση! Πολλά μνημεία επίσης μας...ζητούν από μόνα τους [μας το φωνάζουν τα ίδια! ] να απαλλαγούμε από δαύτα. Τα τελευταία δεν θα τα κατέστρεφα αλλά θα τα εξέθετα μόνιμα σε υπαίθριο μουσείο κακογουστιάς και σκόπιμης [=ξεπουλημένης] τέχνης. Σαν παράδειγμα πως αποφυγήν…
Η εφαρμογή του νόμου δεν επαφίεται στην καλή θέληση του εκάστοτε αμόρφωτου αστυφύλακα. Είναι συστατικό στοιχείο μιας υγιούς κοινωνίας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνοι. Πρώτα παιδεία!
ΔιαγραφήΑλλά και το αίσθημα ατιμωρησίας που θριαμβεύει [η απουσία ακόμα και του αμόρφωτου αστυφύλακα δηλαδή...]κάνει τη μεγαλυτερη ζημιά. Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν -εδώ και δεκαετίες- ότι ολόκληρη η χώρα είναι φαβέλα και ντενεκεδούπολη...
Ε, δεν είναι!