Η... γέφυρα στο "ΓΡΑ - ΓΡΟΥ"

[ "ΓΡΑ-ΓΡΟΥ", a novel comic ]

- Θυμάμαι καλά, ή όχι; - σαν το χοιρινό του με λάχανο πιο νόστιμο δεν έχω ξαναφάει.

T.

-Εκεί έφαγα με την Ό. την ωραιότερη φασολάδα της ζωής μου, ένα ξέχειλο πιάτο.

Και μια άλλη φορά λαχανοσαρμάδες.

Και μια άλλη δεν θυμάμαι.

A. 

-Δε θα το πιστέψεις, αλλά είναι η απόλυτη αλήθεια: 

σήμερα το απόγευμα έλεγα στον Ν. για την αξέχαστη πατατόσουπα 
που είχα φάει ένα χειμωνιάτικο βράδυ που περνούσαμε από εκεί! Αληθινά αξέχαστη!!!

Σ.

-Εννοείται η καλύτερη φασολάδα ever... Χειμώνας –ξυλόσομπα όρθια- ξημερώματα!!!-

με το μακαρίτη το θειό μου καταφθάνοντες με τη νταλίκα*...
 

*πέθανε χρόνια μετά -νεότατος ακόμα - από ανακοπή 
μέσα στο ίδιο φορτηγό -εν κινήσει...

N. 

["Μίλησε Μνήμη"-όπως θα την πρόσταζε κι ο Βλ. Ναμπόκωφ... Δεν άντεξα στον πειρασμό να προσθέσω τα σχόλια που μου έκαναν, απαντώντας με email, δικοί μου άνθρωποι που ξαναθυμήθηκαν σήμερα -με την ευκαιρία της ανάρτησης- το γρα γρου. Αισθάνομαι πως οι φίλοι συγγραφείς θα πρέπει στις παρουσιάσεις του βιβλίου μάλλον να συμπεριλάβουν επειγόντως ...και φαγητό!]

Ο φίλος Quopa Kappa μας απέστειλε φωτογραφίαν [1994... Όχι πολύ παλιά δηλαδή...]

Τώρα που δεν περνάμε πια από το μέρος, αριστερά ανεβαίνοντας προτού αρχίσουν να ζορίζουν και να πυκνώνουν οι στροφές της Καστανιάς στο Βέρμιο ή στα δεξιά μας -πριν απο τη μεγάλη στροφή στον Άγιο Χριστόφορο και τη σκάλα που οδηγεί στο χωριό- λυτρωτική στάση κάποτε για τους εποχούμενους διαβάτες, βρισκόταν το εστιατόριο "Γρα-γρου". Από το θόρυβο των μηχανών που βραχνιασμένες έπαιρναν μπροστά ή που περίμεναν αναμένες στο ρελαντί μέχρι να πάρει κανείς έναν καφέ ή ζεστό τσάι ή να γυρέψει ένα πιάτο φαΐ: καμιά κρεατόσουπα, πατσά ή φασολάδα, κανένα μαγειρευτό, η προέλευση του ονόματος... 

Το εστιατόριο αυτό δεν υπάρχει πια. Όταν  η μεγαλειώδης σύγχρονη γέφυρα του Πολυμύλου υψώθηκε και γεφύρωσε τα πόδια του βουνού, εξέλιπε και η ανάγκη ύπαρξης του μικρού φτωχικού μαγαζιού-σχεδόν παραπήγματος. Έκλεισε και σύντομα κατεδαφίστηκε. Στον κύκλο των απωλειών.. Εκεί και αυτό εμέλλετο "απελεύσει"... Κύλισε ο καιρός. Το ξεχάσαμε.

Όμως... οι Τάσος  Ζαφειριάδης & Γιάννης Παλαβός  δουλεύοντας μαστορικά το σενάριό τους μαζί με τον σκιτσογράφο Θανάση Πέτρου, τον φετεινό Νοέμβριο γεφυρώνοντας μνήμη και  χρόνο,   ανάστησαν το ταπεινό μαγαζάκι ξαναφέρνοντάς το στο φως με την έκδοση του novel-comic ΓΡΑ-ΓΡΟΥ από τις ιστορικές   εκδόσεις "Ίκαρος". Μάλιστα συνοδεία ...διαδικτυακής μουσικής.  Με τον σύνδεσμο [ΕΔΩ ΚΛΙΚ] διαβάζετε -και βλέπετε- ...ακούγοντας τη μουσική που έγραψε για την περίπτωση ο Μιχάλης Σιγανίδης!

Χιόνισε στα μάτια μας μέσα, κρύος χειμωνιάτικος καιρός μας τράβηξε γύρω απο την όρθια μαντεμένια ξυλόσομπα του μαγαζιού. Κόσμος πάει κι έρχεται [ή περνάει μυστηριωδώς απέναντι  ...στην ομίχλη]. Διαβάτες ή τακτικοί πελάτες και θαμώνες. Ο εστιάτορας ο Κώστας, ο παπάς του χωριού, η Σοφία, ο σκύλος Φόρης [Χριστόφορος] -που ίσως είναι κι ο κυνόμορφος Άγιος Χριστόφορος της εκκλησίτσας απέναντι από το γρα γρού- ο Μάνος, ο  Μιχάλης με τα πυκνά δρομολόγια του με το φορτηγό, ο Θάνος ο μηχανικός στην Εγνατία που χτίζει την καινούργια γέφυρα, ο Φίλιππος ο συγγραφέας -"πέρα δώθε από τη Βέροια τρία χρόνια τώρα κολλημένος με το μέρος"- , αινιγματικές φυσιογνωμίες, μοναχικοί περαστικοί ή ζευγάρια και μια ...αλαφροΐσκιωτη κοπέλλα που έρχεται και μένει να δουλέψει στο γρα γρου.

Όλα αποκτούν άρωμα μυστηρίου όταν αρχίζει να γίνεται λόγος για τό γεφύρι που υπάρχει εκεί για να γεφυρώνει την ομίχλη. Το βλέπουν όσοι θέλουν το δουν. Το διαβαίνουν οι αποφασισμένοι [ίσως και οι απελπισμένοι; Ή μήπως οι ξεγραμμένοι - όσοι "μέλλεται αφανισθώσι";]. Διαβαίνουν όλοι το γεφύρι ...άπαξ. Κανείς δεν γυρίζει από κει. Εκτός από έναν. Που επιστρέφει ημιθανής από μια "παλιά πολεμική υπόθεση". Κι από δω ξεκινά να ξετυλίγει το κουβάρι του ο θρύλος:

Για τον αρχιτέκτονα του σουλτάνου που τάχα πήρε την εντολή -επί ποινή θανάτου- να χτίσει το γεφύρι, για τον αρχιμάστορα τον Ζιώγα με το κουδαρίτικο συνάφι του -που μιλάει λέξεις της συντεχνίας "οικείες αλλά ακατανόητες"- που συναντιέται με τον αρχιτέκτονα  και μέλλεται να χτίσουν με μια θυσία -ως είθισται στα Βαλκάνια - το γεφύρι... Απολαυστικό έως ξεκαρδιστικό το κουδαριτικό ιδίωμα [με ωραίο γλωσσάρι] στο τέλος του βιβλίου. Υποβλητικός ο μακαρίτης ζωγράφος και ποιητής  Γιάννης Ζήκας που η φωνή του ακούγεται να διαβάζει "τα κουδαριώτικα" στο "δίσκο" της έκδοσης...

Τί είναι όμως αυτό το γεφύρι; Ποιούς "κόσμους" ενώνει;

Η συνέχεια "επί της οθόνης"! Δηλαδή στο απολαυστικό, μυστηριώδες, πολυεπίπεδο και όμορφο βιβλίο που ανανεώνει απολύτως θετικά την άποψή μας για τις οπτικοποιημένες ιστορίες όπως συμβαίνει με την "περίπτωση" των  comics.

Περιμένοντας το ..."κοινωνικό μέρισμα"!

Περίμενε εκεί. Ακούνητος ώσπερ στήλη άλατος. Και απερίσπαστος. Τη φωνή της πείνας του, που έπαιζε μαντολίνο εντός του, μονάχα άκουγε...

Κανά περισσευάμενο ..."χοτ ντόγκ" ντεεε ... να πέσει από το παραθύρι της κουζίνας. Εν μέση οδώ-χωρίς αιδώ καμμιά, θα το 'τρωγε.

Έφευγα και αυτός ασάλευτος έμενε εκεί. Προσηλωμένος στο αβάσταχτο ζωϊκό αίτημα...

Κι όλο φοβόμουν πως κάποια χερούκλα παχουλή και τριχωτή,  απο κει μέσα με καταβρεχτήρι θα πρόβαλλε και θα τον περιλάβαινε. Κι έτρεμα στην ιδέα -για λογαριασμό του- πως θα βγεί καμμιά κυρία Φωτίου με τον παχουλό μισθό στα σχεδόν εβδομήντα της... να του πετάξει κανένα: "ανήκεις στην μεσαία εισοδηματική τάξη και με 7.000 ευρώ δεν πληρείς τα εισοδηματικά κριτήρια!". Που είναι και χειρότερο από  το καταβρεχτήρι αυτό μέσα στο καταχείμωνο - που ήδη "έσκασε μύτη"...

Και ρίγος πέρασε την πλάτη μου για λογαριασμό του. Αυτός περίμενε...

Bloody cigars...

«Κάποιοι έχουν πάρα πολλά»   
[...που λέει και το σποτάκι...]

[...] Tο μέρισμα από την δημοσιονομική υπεραπόδοση
 θα είναι για φέτος ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ 
και θα διανεμηθεί δίκαια, στους πολίτες που το έχουν περισσότερο ανάγκη.
 Με προτεραιότητα στους άνεργους, τους νέους, τους χαμηλοσυνταξιούχους. 
ο Πρωθυπουργός

 Βράδυ με καλή παρέα
-μια φορά κι έναν καιρό-

 πήγε και το παλιάμπελο:

Αν και μη καπνιστής 
το... "μπουμπούνισα"!

Αλλά... κουβάλησα και 
καλή παρέα για άλλοθι:

o FIDEL...                           [από το διαδίκτυο]

o CHE...                          [από το διαδίκτυο]

Φαντάζομαι πως 
κάθε ρουφηξιά στο πούρο

θα 'ταν και μια ρουφηξιά αίμα 
"από τον  λαιμό του λαού"...

Ένοχος ήδη νιώθω πολύ

[το ίδιο και οι δυό συνοδεύοντες 
τον δημόσιο αυτοεξευτελισμό μου 
μακαρίτες σύντροφοι...]

[αυτά σκεπτόμουν -ο ταλας- σαν έβλεπα 
το διαφωτιστικό "σποτάκι" της Εθνικής Κυβερνήσεως]

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
ΔΩΣΤΕ ΤΑ... ΠΟΥΡΑ ΣΤΟ ΛΑΟ!
[και μην του δίνετε ευρώ...]

Ολιγαρκείς αγάπες...

Είναι παντού. Όντα γοητευτικά, ανεξάρτητα, τρυφερά, περήφανα, δαιμόνια, ερωτικά, αλητήρια, ράθυμα, γεμάτα περιέργεια και ολιγαρκή...

Και τί γυρεύουν στην λιγοστή ζωή τους;

Ένα χαρτόκουτο για σπίτι. (Και ...καλή παρέα!)

 

Ένα συντριβάνι για νερό...

Έναν ανοιχτό ουρανό (και δη ...cabrio!)

Μια σταλιά ίσκιο... (Ότι προαιρείσθε Θεοί!)

Λίγη μουσική...

Ένα ράθυμο πληκτρολόγιο για μαξιλάρι (Κι αγκαλιά μ' ενα ...."ποντίκι"!)

...και μια εκκλησιά για Εσπερινό - Στον ήλιο αντίκρι!

Ζήτω  λοιπόν

το αστείρευτο Εθνικό μας Πλεόνασμα 

της αδεσποτοσύνης -και της σπιτοσύνης μαζί!-

γάτων και σκύλων!

Άκουσε Αλέξη Τσίπρα....

 

...ως Έλληνας σκληρά φορολογούμενος  πολίτης -και με δημευμένη κατ' ουσίαν την επαγγελματική μου δραστηριότητα- απαιτώ να απολογηθείς γι' αυτές εδώ τις συμπεριφορές των πραιτωριανών σου στο διαδίκτυο. 

Σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα όπου άμεσοι συνεργάτες ή σύμβουλοι πρωθυπουργών συμπεριφέρονταν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σαν τους δυό θεριακλήδες σου,  ο Πρωθυπουργός θα ζητούσε ΑΜΕΣΑ την παραίτηση τους. 

Εγώ πάντως, ΔΕΝ σου επιτρέπω οι φόροι μου να πηγαίνουν σε σκουπίδια σαν κι αυτά (από τα οποία έχει πλημμυρίσει πια η Αυλή σου...) ως μισθοδοσία.

Παραθέτω τα βιογραφικά δυό συνεργατών Πρωθυπουργών της "επαράτου μεταπολιτευτικής περιόδου": 

Νίκος Θέμελης-συνεργάτης Κώστα Σημίτη
 

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Μετά τη στρατιωτική του θητεία συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου έκανε το διδακτορικό του σε θέματα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1975). Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα, στο Υπουργείο Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου Υπουργών στις Βρυξέλλες. Από το 1981 ταύτισε την επαγγελματική του καριέρα με την πολιτική, καθώς υπήρξε συνεργάτης επί σειρά ετών του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη· από το 1981, όταν ο Κώστας Σημίτης ανέλαβε το Υπουργείο Γεωργίας στην πρώτη κυβέρνηση της «Αλλαγής» έως τον Μάρτιο του 2004, όταν παρέδωσε την πρωθυπουργία στον Κώστα Καραμανλή. Στο χώρο της πεζογραφίας εμφανίστηκε το 1998 με το μυθιστόρημα «Η αναζήτηση», που ήταν το πρώτο του συγγραφικό έργο εκτός του πεδίου της επιστήμης του. Συγγραφέας με ιδιαίτερη ιστοριογραφική ευαισθησία, επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στη μοίρα του ελληνισμού, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα.

Πέτρος Μολυβιάτης- συνεργάτης Κων/ντίνου Καραμανλή

Σπούδασε νομική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολούθησε καριέρα στο διπλωματικό σώμα, με θητεία σε καίριες θέσεις: στις μόνιμες αντιπροσωπείες της Ελλάδας στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και την έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, καθώς και στις ελληνικές πρεσβείες της Μόσχας, της Άγκυρας και της Πρετόριας.

Οι δικοί σου ...τί... Αλέξη Τσίπρα; Τί έχουν να δείξουν; Eκτός από παρόμοια σαν και αυτήν τη συλλογή στοχασμών απο το μπαχτσέ του (κάθε) Καρανίκα (σου). 

Ο Καρανίκας αποκάλεσε «βρωμιάρα», «τσόλι», «σίχαμα» επιχειρηματία από τη Μύκονο [ΚΛΙΚ]*

*Τί είναι αραγε οι σιχαμένες της ιστορίας και τα θυλαστικά της μπόχας; (Oι συνάδελφοι ψυχίατροι άραγε είναι εδώ; Ακούνε; Βλέπουν; Διαβάζουν;) 

Νικόλαος Καρανίκας- ειδικός Σύμβουλος στο γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού. 

Βιογραφικό [συντάχθηκε από τον ίδιο]:

 «Αδιόριστος εκπαιδευτικός-σερβιτόρος. Γεννήθηκα το '69, σχολείο πήγα, γράμματα έμαθα, όπως με προέτρεπαν και οι γονείς μου για να γίνω άνθρωπος. Από τα εφηβικά μου χρόνια όμως, κατάλαβα ότι άνθρωπος γίνεσαι στο συλλογικό και στους κοινωνικούς αγώνες και επίσης, ότι η καριέρα είναι σαν την χολέρα. Από μαθητής, μέλος της Κ.Ν.Ε. -ως το ’92, ιδρυτικό μέλος της νεολαίας ΣΥΝ., αρνητής στράτευσης και μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης. Ιδρυτικό μέλος του ελληνικού κοινωνικού Φόρουμ, συμμετείχα ενεργά σ’ όλες τις ευρωπαϊκές και τοπικές κινητοποιήσεις. ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού. Στα ζητήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης μυήθηκα ως μέλος της δημοτικής κίνησης ‘Θεσσαλονίκη των πολιτών και της οικολογίας’ και μέσα από κινήσεις για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, ενάντια στην υποθαλάσσια, τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, για την σχολική στέγη και βασικά στην ανοιχτή συνέλευση και τις κινητοποιήσεις των κατοίκων της γειτονιάς (E' διαμέρισμα) για τα ζητήματα της καθημερινότητας στην πόλη. Τα προσωπικά μου εξακολουθούν να είναι προσωπικά μου και δεν τα εκθέτω».

 Ο άλλος (ονόματι Παύλος Πολάκης) είναι γιατρός-υφυπουργός  Υγείας. Ορισμένες φορές θάβει μέχρι και "τρία μέτρα κάτω από τό χώμα" όσους δεν γουστάρει...]. Συχνότερα χυδαιολογεί με τον πιο ελεεινό τρόπο.