"H αρπαγή από το Σεράι"...

[από τις "Σημειώσεις ενός μελομανούς"του Μ.Φ. Δραγούμη]

Ο αγαπημένος φίλος, μουσικολόγος και ποιητής, Μάρκος Δραγούμης είχε  την καλοσύνη να μου ταχυδρομήσει μια δημοσίευσή του [Σημειώσεις ενός μελομανούς] στο τελευταίο* τεύχος του περιοδικού της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών  (Μάρτιος 2018,Τ. 84-85). Αποσπάσματα από τις Σημειώσεις ενός μελομανούς του Μ.Φ.Δραγούμη  έχουν επίσης δημοσιευτεί και στα τεύχη 172 & 174 του περιοδικού Οδός Πανός του Γ. Χρονά.

Έξω καρδιά καιρός στην πόλη. Ήλιος και φωτισμένο ιδανικά απομεσήμερο στη πλατεία Αριστοτέλους. Μοναχική βόλτα μετά τη δουλειά. Ρουφούσα το κρασί μου με μικρές θαυματουργές γουλιές και διάβαζα το χαρίεν και θυμοσοφικό κείμενο... Ο εύθυμος, σατυρικός και σχετικά θυμωμένος τόνος του, στο απόσπασμα  επιστολής προς τον φίλο του Avrohom - με αφορμή μια ..."νεωτεριστική" εκδοχή της όπερας του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, στάθηκε αρκετός για να διασκεδάσω εντός μου τα (δραματικά...)  τεκταινόμενα τελευταίως μεταξύ ημών και των "φίλων" Τούρκων, για τους οποίους ο Μάνος Χατζηδάκις, εκφράζοντας κάποτε την μεγάλη εκτίμηση που τους φύλαγε, διατύπωσε το αποφθεγματικό: "Τους προτιμώ ως εχθρούς παρά ως φίλους...".  Μεταφέρω το απόσπασμα:

22 Oκτωβρίου 2012

Αγαπητέ Avrohom,

[...] Χθες παρακολούθησα στην TV την "Απαγωγή απ΄το Σεράι" όπως ανεβάστηκε το 2006 στο Φεστιβαλ του Salzburg. Αυτό που είδα ήταν φρικτό. Ντρέπομαι που ζω σε εποχή που παραχωρεί στους σκηνοθέτες το δικαίωμα να παραμορφώνουν, ν' αλλοιώνουν και να κακοποιούν. Δεν μπορείς να φανταστείς σε τι ακρότητες κατέφυγε ο δράστης (δεν συγκράτησα το όνομά του) για να εντυπωσιάσει το κοινό και ν' ακουστεί τ' όνομά του σε βάρος του Mozart.

 Οι μιλητοί διαλογοι αντικαταστάθηκαν με δικές του ασυναρτησίες, οι ηθοποιοί φορούσαν αλλοπρόσαλλες φορεσιές [ψηλά καπέλα, μαύρα κοστούμια, κόκκινες γραβάτες, γελοίες ποδιές] κι ένα ηλεκτρικό σίδερο μ' ένα πελώριο μαχαίρι κυκλοφορούσαν  χωρίς κανένα λόγο από το ένα χέρι στο άλλο. Οι χορωδοί χειρονομούσαν συνεχώς σαν φρενοβλαβείς, δυό παιδάκια κυκλοφορούσαν στη σκηνή χωρίς λόγο, το Σεράι δεν έμοιαζε με Σεράι, οι Τούρκοι [άνδρες και γυναίκες] δεν φορούσαν χαρακτηριστικά ρούχα, οι υποτιθέμενες φυλακισμένες του Πασά κινούνταν ελεύθερες στη σκηνή και μπορούσαν ανά πάσαν στιγμή να το σκάσουν, ο  Belmonte ήταν πότε ο εαυτός του και πότε ο Pedrillo, ο  Pedrillo το ίδιο, και σε αρκετές περιπτώσεις οι γυναίκες όσο και οι άντρες, ακκίζονταν σαν ομοφυλόφιλοι. Τα παραπάνω περιγράφουν μόνο αμυδρά τα αίσχη που είδα. Για μένα το φταίξιμο βαραίνει εξ ίσου τον σκηνοθέτη και τον διευθυντή του Φεστιβάλ [...]

Φιλικά, Μάρκος

ΥΓ. Ξέχασα να σου γράψω ότι υπήρχε μόνιμα στη σκηνή ένα πλυντήριο πιάτων.

Βρήκα στο διαδίκτυο ανάρτηση σχετική με αυτό το έργο του W.A. Mozart που ανέβηκε τότε (2006) στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ:

 YΓ. Στο εξώφυλλο του περιοδικού "Πολύτονο" το απόσπασμα από τον Τ.Σ. Έλιοτ κλείνει με τη φράση Τhe end is where we start from ["Στο τέλος μου είναι η αρχή μου"]. Το τεύχος αναγγέλεται πως είναι το ...ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ. Η  συνήθης μοίρα και κατάληξη των εντύπων περιοδικών -και όχι μόνον- στην Ελλάδα του 21ου αιώνα...]

"Ε, όχι και το νερό"...

Η μεγαλειώδης -και θρασύτατη!- ανικανότητα...

Οι προπαγανδιστικές αφισούλες γέμισαν την πόλη τις προηγούμενες μέρες. Να μετατραπούν -λέει- οι συμβάσεις των υπό απόλυση 150 συμβασιούχων της ΕΥΑΘ από ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Από κοντά και αυτή εδώ με τις ..."100 δράσεις για το νερό"!

Κι αυτό διότι: (1) η Θεσσαλονίκη ...ψήφισε το 2014  (Μπα! Πώς; τί; πού; πότε; ποιός;) όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ (που εν τω μεταξύ "παίζει" στο ταμπλώ του χρηματιστηρίου...) και (2) Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα -κοινωνικό αγαθό και δεν είναι εμπόρευμα (σώωωωπα καλέ!). Είναι όμως κυρίως τρόπος διορισμού ωραιότατος και πηγή (βρυσομάνα!) προσπορισμού ψηφαλακίων [αυτό δεν το λέει η αφίσα-το αφήνει όμως να εννοηθεί]....

Το απόγευμα της Τρίτης 26.3.18 -κακή κουτσή και στραβή μας ώρα!- έσπασε ένας "κεντρικός αγωγός" της ΕΥΑΘ. Στο "δευτερεύον" όμως δίκτυο. Σ΄αυτό δηλαδή που φέρνει νερό απο την Αραβησσό και καλύπτει το 30% του όγκου που διοχετεύεται στο πολεοδομικό συγκρότημα και καλύπτει τις ανάγκες των υποζυγίων που καλούνται [ κατ' ευφημισμόν φυσικά...]  Θεσσαλονικείς...

Αμέσως -24 ώρες αργότερα- δηλαδή την επόμενη μέρα,  βγήκε η πρώτη ανακοίνωση: Πως η ζημιά αφορά έναν απαρχαιωμένο και καταπονημένο  τσιμεντοσωλήνα  μεγάλης διαμέτρου και έχει έκταση 2 μέτρα περίπου. 'Ότι θα αντικατασταθει το συγκεκριμένο κομμάτι με ανάλογο χαλύβδινο τμήμα, θα μπει η σχετική υποδομή για στήριξη και σε 24 ωρες το πολύ θα έχει αποκατασταθεί σταδιακά η υδροδότηση. Αμ, δε!!!

Χρειάστηκε την άλλη μερα [χτες]  να κάνει αυτοψία ο υπουργός [κ. Φάμελος] ο οποίος μας ενημέρωσε δηλώνοντας  [ποτέ βέβαια δεν έχω καταλάβει γιατί πρέπει να μας ενημερώνουν οι υπουργοί για τεχνικά ζητήματα τα οποία στις πολιτισμένες χώρες  επιλύονται αθορύβως και ησύχως -χωρίς υστερίες και φανφάρες] και όχι ο καθ' ύλην  αρμόδιος, όπως εν προκειμένω ο μάλλον  παχυλά αμοιβόμενος πρόεδρος της ΕΥΑΘ, τα εξής απίθανα πράγματα [σημειώνω με κίτρινο όσα "κραυγάζουν και βγάζουν μάτι"] :

[...] Όπως διαπίστωσα στην επίσκεψή μου στο σημείο της βλάβης, από την πρώτη στιγμή τα συνεργεία της ΕΥΑΘ είναι επί ποδός σε 24ωρη βάση και μάλιστα με πλήρη στελέχωση, μιας και συνέβαλαν σε αυτό θετικά οι 150 προσλήψεις στελεχών στην εταιρεία. Έχει εντοπιστεί η βλάβη στον υφιστάμενο αγωγό.

 [...]Ο αγωγός είναι αρκετά παλιός, κατασκευάστηκε το 1976, έχει υποστεί βλάβη της τάξης των δύο μέτρων και έχει προσδιοριστεί η μέθοδος τεχνικής αποκατάστασης.. Στο μεταξύ, εξασφαλίζεται από το νερό του Αλιάκμονα και τις γεωτρήσεις που διαθέτει η ΕΥΑΘ η κάλυψη περίπου του 72-75% των αναγκών της πόλης», σημείωσε ο υπουργός. «Αυτό που επείγει προφανώς και συζητήσαμε με τον πρόεδρο της ΕΥΑΘ είναι η επέκταση της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Νερού, έτσι ώστε το νερό του Αλιάκμονα να καλύπτει 100% τις ανάγκες και να χρησιμοποιούμε το νερό της Αραβησσού μόνο ως παροχή ασφαλείας για έκτακτες συνθήκες. Το έργο αυτό είναι πλήρως μελετημένο κι έχει υποβληθεί προς χρηματοδότηση στο Περιφερειακό Πρόγραμμα Κ. Μακεδονίας. Είναι ένα έργο προϋπολογισμού 27 εκατ. ευρώ, που με την ευκαιρία αυτή διαπιστώνουμε ακόμη μια φορά την ανάγκη του, αλλά και την προετοιμασία της ΕΥΑΘ για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών. Από τη μεριά μας δηλώσαμε και στον πρόεδρο και στους εργαζόμενους της ΕΥΑΘ που ήταν εκεί ότι είμαστε στη διάθεσή τους»

ΠΡΩΤΟΝ: Δείτε το βίντεο [ΚΛΙΚ ΕΔΩ] το πόσο πυρετωδώς δουλεύουν οι άνθρωποι. Ιδρώτας στο Σκορποχώρι-τρεις λαλούν και δυό χορεύουν!

ΔΕΥΤΕΡΟΝ:  Ο αγωγός είναι παλιός-απαρχαιωμένος  [του 1977!!!] Φταίνε λοιπόν οι άλλοι. Εμείς -κι αυτά!!!-  "έτσι τα βρήκαμε"...

ΤΡΙΤΟΝ: Ευτυχώς που είχαμε και τους 150 συμβασιούχους ["Στελέχη"-όχι αστεία!] οι οποίοι μας επέτρεψαν να είμαστε επί ποδός, επι 24ωρου βάσεως κλπ κλπ. Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει...

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Με αφορμή την εκβιαστική απλυσιά, αχεσία και βρώμα που θα σας υποβάλουμε κατά τις επόμενες μέρες θα προκηρύξουμε τα "αναγκαία" έργα των 27 εκατομ. για να μην σπάνε οι αγωγοί για να πίνουμε πια  μόνον ...καθαρό Αλιάκμονα!

Νομίζω μόλις "ξαναέρθει" το νερό με το καλό πρέπει να ξεκινήσουν επειγόντως τα μπουγέλα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τουλάχιστον φαιδροί, επικίνδυνοι, άσχετοι και ανίκανοι... 

Πολυκοσμία -κυριολεκτικά επί ποδός!- στο εργοτάξιο... [protothema]

"Στης Λητώς τ΄ανηφόρια"

Ένα ποίημα του Δημήτρη Π. Παπαδίτσα*

*Από την έκδοση Δ.Π. Παπαδίτσα - Ποίηση, Μέγας Αστρολάβος-Ευθύνη (1997).

Θλιβερή 25η Μαρτίου...

Δεν ήταν τα φρικτά λόγια του Σαλτάν-Ερντογάνη... ("Θα δώσουμε ζωές-θα πάρουμε ζωές!"). Ούτε οι NAVTEX του Αιγαίου για ασκήσεις της Τουρκίας με πραγματικά πυρά ανήμερα της "'Εθνικής Εορτής"... που με τρόμαξαν ... Ή τα δυό παιδιά  (άντε το πολύ τρία...) στο Αγαθονήσι που παρέλασαν στις ακρώρειες του ελληνισμού (και τα "μηδέν" αλλού...).

Αλλά, οι δυό κόπροι τάχαμου καλαμπουρτζήδες φαντάροι που πετάνε στο γκρεμό [ντυμένοι με την περιβολή που τους έντυσε αυτή η χρεωκοπημένη και γαμημένη  Πατρίδα τους!]  ένα άμοιρο σκυλί τραμπαλίζοντάς το στο αέρα... Ένας Επιτάφιος πριν το Πάσχα με βορβορώδη γέλια και χάχανα από καθ' εαυτού βαρβάρους.

Θα μπορούσαν οι ίδιοι να πετάξουν "έτσι! για πλάκα!" [ακράδαντα το πιστεύω!] και άνθρωπο με τον ίδιο τρόπο...

Αήθεις... Φρικτοί... κουφιοκέφαλοι... με νεκρωμένο το "μέσα"... [Δε λέω "ζώα" -θα τους "ανεβάσω"!].

Διετάχθη ΕΔΕ... Ε, και; Οι άνθρωποι και μετά την ΕΔΕ - και μετά τις  ποινές ίδιοι θα έχουν μείνει... Θλίβομαι για το μέλλον αυτού του τόπου. Πληθαίνουν τα κρούσματα, οι πληροφορίες, οι στατιστικές, οι δημοσκοπήσεις. Απέλπιδες, στα χαμένα, απονεκρωμένοι- εν συγχύσει διατελούντες, συνειδησιακά έκπτωτοι, βαδίζουμε στο χαμό... Κανένα μέλλον δεν μας περιμένει αν επειγόντως δεν επιστρέψει εδώ η λογική, η ανθρωπιά και η αυτοεκτίμηση... Που προ-απαιτούν τον σεβασμό του άλλου. Ανθρώπου ή ζώου πάνω στη γη...

Για την ώρα, βλέπω να παρελαύνει μονάχη της -και παντού- η φρικτή μας ηθική καταβαράθρωση καλυμένη με φευδεπίγραφους ανθρωπιστικούς φερετζέδες όπως πχ του -ωραιότατα καπελωμένου- "Κινήματος κατά των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών"... (Οι περισσότεροι πλειστηριασμοί όμως έχουν γίνει αλλού. Κι εκεί έχουν ξεπουληθεί τα πάντα. Ας μη γελιόμαστε!).

ΥΓ. Τα ονόματα των διπόδων: 
 Νικόλαος Τζούνας, Γεώργιος Χαρίτος

"Ατυχήσασα" συμμετοχή...

                                            (μήνυμα σε μπουκάλι)

Παραμονές του 2018 και δικτυακός τόπος, σχέσιν έχων με το βιβλίο και την φιλαναγνωσία, προκήρυξε διαγωνισμό ...μικροδιηγήματος (όπως λέμε: μικροκλίμα, μικροΐνες, μικροσωματίδια;). Σε 10 λέξεις θα έπρεπε να χωρέσεις το μικρότατο χάι-κου διήγημά σου. Το θέμα: "Μήνυμα σε μπουκάλι"... Ήτοι:  πειθαρχία-συμμάζεμα-λιτότης-ολιγολογία.  Δια τους βερμπαλίζοντες αποτρεπτικό λίαν. Για τους ταλαντούχους των σλόγκαν, του ...βορείου φλέγματος, του σαρδόνιου υπαινικτικού υπομειδιάματος, των συνθηματικών ερωταποκρίσεων του facebook  ή του twitter, ίσως βολικό πολύ. Τόλμησα: 100 [ακριβώς...]  λέξεις. Δεν βρέθηκα ανάμεσα στους 3 που "νίκησαν" αλλά ούτε και στους 50 που διακρίθηκαν... Πάνω από 1200 οι συμμετέχοντες [Εθνική-πάνδημη γραφομανία... Πράγμα όχι απαραίτητα κακό...]

Το αφήνω τώρα εδώ για να μην μείνει έρημο το μικρότατο χειμωνιάτικο σπουργίτι:

Η επιστροφή

στον Γεράσιμο Δενδρινό

Mission imposible -Του αείμνηστου Χάρη Πανίδη.

Άκουγα τον εκδότη, που είχε τυπώσει κάποτε το μοναδικό βιβλίο που αξιώθηκα να γράψω, να μου λέει βαριεστημένα στο τηλέφωνο: «Το βιβλίο σας είχε απομείνει απούλητο στο υπόγειο όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν το ζήτησε. Τώρα, ή φεύγει για πολτοποίηση ή έρχεστε και το παίρνετε πληρώνοντας ένα μικρό ποσόν».

Ένιωσα πως αυτό που είχα στείλει κάποτε κλεισμένο μέσα στο βιβλίο μου, καθόλου δεν διέφερε από το μήνυμα σε μπουκάλι που ο απελπισμένος ναυαγός ρίχνει στο νερό. Το βιβλίο μου χωρίς να το διαβάσουν μήτε βράχια μήτε κύματα ‒αλλά ούτε και μάτια‒ επέστρεφε και πάλι άδοξα σε μένα…

Με το ζόρι ποίηση...

21 ΜΑΡΤΙΟΥ* ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

 

Φωτογραφημένο σε προθήκη έργο του Ν.Τσιαπάρα

 Έγραψε στο facebook  ο φίλος - ποιητής - συγγραφέας Γεράσιμος Δενδρινός:

"Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης μου θυμίζει την πορεία μιας ομάδας ανθρώπων που βγαίνουν από μια σπηλιά για να δουν επιτέλους τον ήλιο και ανακαλύπτουν πως είναι έξω ακόμα νύχτα και οι λάμπες στις κολόνες της ΔΕΗ προπολλού καμένες. Κανείς δεν ακούει τις απαγγελίες, αν δεν συμβουλευτεί πρώτα το ρολόι του. Απλώς, όλο αυτό το πανηγύρι γίνεται για να προβληθούμε σε ένα ακροατήριο που κοιμάται, αλλά μπορεί να χειροκροτεί στο τέλος κάθε απαγγελίας. Συνέλθετε.  

  * 

Κι όπως εκείνο το ρεζιλευτό ομαδικό ποιητικό πογκρόμ τις προάλλες έξω από τα WC του τερματικού σταθμού του Πειραιά. Με το ζόρι να ακούσουν ποίηση οι εξερχόμενοι ή οι επιβιβαζόμενοι επιβάτες του συρμού έχοντας πια πρόσωπα της στάχτης. Κι όλο το ποιητικό team που αλληλολιβανίζεται για να υπάρχει, σε μια χώρα ήδη γονατισμένη και διαλυμένη, από καλλιτέχνες τύπου βερβερίτσας και πολιτικούς λαμόγια. Να είστε ευτυχισμένοι με το ολίγιστο που θεωρείτε μέγιστο και ικανό να αλλάξει νοοτροπίες και δράματα. Ο Θεός να μας ελεήσει από ανάλογες νοοτροπίες του δρόμου".