"Ο Δυτικός Κανόνας", ο βλαξ νάρκισος και ο επικίνδυνος "ιός του ἁνθρώπου"...

Ημερολόγια μοναστικής περιόδου

["ὡς στρουθίον μονάζον ἐπί δώματος"]

Επισήμως ένατη μέρα εγκλεισμού.  Δεν μου είναι ξένη η κατάσταση. Παρηγοριέμαι όσο μπορώ για την έξωθεν επιβολή της...

Κοιτάζω το "τοπίο" απέναντι. Στα σαράντα εκατοστά απόσταση: "Ο Δυτικός κανόνας" του μακαρίτη Χ. Μπλούμ, μπούσουλας ανάγνωσης για την λογοτεχνική παραγωγή της Δύσης δεκάδων αιώνων    και... "Ο οίκος του Θεού" - το απολαυστικό και καλογραμμένο κείμενο (κωμικό και συχνά τραγικό μαζί)  που πραγματεύεται την τρομακτική καθημερινότητα των ειδικευόμενων γιατρών του διάσημου  νοσοκομείου, των ιερών τεράτων ("Θεών"!) για την κλινική ιατρική  του 20ου αιώνα, Mass General. Όταν διαβάστηκαν, χρησίμεψε το ανοικονόμητο πάχος τους να... σηκώσει την οθόνη του υπολογιστή μου ώστε να τη φέρουν σχεδόν στο ύψος των ματιών.  Πλάι ανοιγμένο -σαν ξόρκι;-  ένα διαφημιστικό φυλλάδιο της Nespresso με μια υπέροχη  ατμοσφαιρική φωτογραφία της  Πιάτσα Ναβόνα στη Ρώμη. Παραδίπλα τα χειρόγραφα του φίλου μου Ίωνος Δραγούμη που πολυτονίζω (τουτέστιν σχεδόν στοιχειοθετώ γράμμα-το -γράμμα έχοντας μετατρέψει το πληκτρολόγιο σε πολυτονικό) και μεταγράφω. Χρόνια τώρα αυτή η δουλειά κι ο Ίων σχεδόν καθημερινή παρέα. Τώρα, ένας λόγος παραπάνω... 

Έτσι λέω να κυλήσουν οι μέρες... οι βδομάδες...  οι μήνες. Μ' αυτά που επί χρόνια ήταν οι προσευχές μου. Η άλλη συγκομιδή του ανθρώπινου νου... Τα βιβλία, οι εσωτερικές φωνές, η έξω από την αγορά ζωή... Μπορεί αυτό να κρατήσει πολλούς μήνες; Ένα χρόνο; Αναρωτιέται κανείς... Πόσο θ' αντέξουμε  αυτό "το μέσα" (και υπόψη: δεν έχουν όλοι Netflix, ιδιωτικό γυμναστήριο, και τετραγωνικά ατέλειωτα ανέβα κατέβα και πέρα-δώθε γύριζε), χωρίς δουλειά και έσοδα; Με κοινωνία σε αποστείρωση, μάσκα, γάντια, απαγόρευση εξόδου, μετακινήσεις με το φόβο πάνω πάνω. Φόβο για τον διπλανό, φόβο για τον αέρα που αναπνέουμε... Πόσους τόνους απολυμαντικό θα ραντίσουμε ακόμα, πόσο αντισηπτικό θα αντέξουμε να πασαλειφτούμε, πόσον καιρό μακρυά από τους φίλους, τη θάλασσα, την προκλητική φύση,   πόσες ακόμα  live streaming  κηδείες και αποχαιρετισμοί. Πόσες ακόμα νυκτερινές πορείες, μέσα σε νεκρές πόλεις, στρατιωτικών φορτηγών φορτωμένων με εκατοντάδες άκλαυτους, πόσες λύπες βουβές;  

Του τα είπαν οι "κ.κ. Σύμβουλοι". Κι αυτουνού (του φυσιογνωμικού αντίγραφου του Μπενίτο Μουσολίνι με το βαμμένο λειψό ξανθό μαλλί...)  του βλάκα με  στόμφο που καμώνεται τον πλανητάρχη. Τα είχαν πει τα ίδια νωρίτερα και του sui generis  ενοίκου της Ντάουνιγκ Στρήτ 10 στο Λονδίνο  αυτά τα περί ΕΠΙΒΟΛΗΣ "ανοσίας της αγέλης"(που ως καλός λαϊκιστής πήγε να εφαρμόσει μα σαν είδε τα πρώτα πτώματα, και αναλογίστηκε τα χιλιάδες επόμενα, αποφάσισε το ασφαλέστερον "στρίβειν δια του αρραβώνος"). 

Στην αρχή ο βλαξ νάρκισος σφύριζε αδιάφορα. Πρώτα είπε, "δεν είναι τίποτε, ένας κινέζικος ιός" και πήρε μερικά σκληρά μέτρα για να προστατέψει τους πολίτες της χώρας του. Ύστερα όμως του είπαν πως τέλος του φετινού χρόνου θα έχει 20 εκατομμύρια ανέργους και 25% ύφεση στην οικονομία του. Με όσο μυαλό λοιπόν μένει σε ένα βλάκα να σκεφτεί αποφάσισε (μάλλον...)  πως "καλύτερα δέκα  εκατομμύρια νεκροί παρά  είκοσι εκατομμύρια άνεργοι!" [Εξ άλλου οι νεκροί δεν ψηφίζουν... Οι άνεργοι όμως...]. Και, καθώς ο, βωβός, ανεπαρκής και μαλθακός, Αιθίωψ διοικητής του Π.Ο.Υ. προέτρεψε χτες να παίξουμε επίθεση γιατί σε ένα ποδοσφαιρικό παιγνίδι [ποιό ποδοσφαιρικό παιγνίδι καλέ μου;]  δεν αρκεί μόνο η άμυνα...,  βγήκε για να  δηλώσει πως "είναι πρόθυμος να ανοίξει εκ νέου τις αμερικανικές επιχειρήσεις τις επόμενες εβδομάδες και όχι μήνες, ακόμα και αν ο αριθμός των νεκρών από τον ιό συνεχίσει να αυξάνεται".

Ποιός λοιπόν είναι ο [αληθινός!] Αρμαγεδών; Ο "ιός του ανθρώπου" ή  o Πρόεδρος της ανθρώπινης ηλιθιότητας, βαναυσότητας και αναλγησίας;  Και πως θα του απαντήσουν η επιστημονική κοινότητα, οι σιωπηλοί "Θεοί" της ιατρικής, ο "δυτικός κανόνας", το πνεύμα της έρημης από κόσμο Πιάτσα Ναβόνα;