Νίκου Καρούζου επίσκεψις...

Ημερολόγια μοναστικής περιόδου

["ὡς στρουθίον μονάζον ἐπί δώματος"]

 

 

Κοιτάζοντας τις απέναντι κορυφές των... πολυκατοικιών, που κρύβουν επιμελώς τον χιονοσκεπή Όλυμπο, επιτείνεται η φαιά και πνιγηρά, κατά επεισόδια υποτροπιάζουσα, συναίσθησις της περιχαρακώσεως, της ορνιθοποιήσεως, του ενσταυλισμού μας εν γένει. Η αντικουνουπική σίτα κατεβασμένη, σαν κοτετσόσυρμα, επιδρά εμφατικώς  στα ανωτέρω...

    Και να σου τον τότε καταφθάνει, αγχώδης και ασθμαίνων, ο Νίκος Καρούζος, φορώντας κουστούμι ανοικτού σιέλ χρώματος, λινό, ανοιξιάτικο ολότελα αταίριαστο  με την εποχή, και με ένα μικρότατο υπό μάλης βιβλιάριον σελίδων μόλις 22 εν όλω. Τιτλοφορείται "Μεταφυσικές εντυπώσεις απ’ τη ζωή ως το θέατρο" (εκδόσεις Άψινθος, 1966).

     Σιωπηλός μου το παραδίδει ανοικτό στη σελίδα 17. Υπομειδιά πικρότατα και απομακρύνεται αθόρυβα με μια απότομη νευρώδη μεταβολή. Με είχε ακούσει, υποπτεύομαι, να σκέφτομαι δυνατά μουρμουρίζοντας πως "το πρώτο που θα βλάψει ανεπανόρθωτα ο ελεεινός covid-19 θα είναι η ανθρωπινότητά μας". Και προσέτρεξε να συνεισφέρει στη στιγμή καταλλήλως:

[…] Έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε τον οριακό απελπισμό, τον πλέον υποστασιωμένο. Η φρικίαση και ο μηδενισμός της ανθρωπινότητας, θάλεγα πως ισοφαρίζουν το βίωμα που θα προκαλούσε κάποιο αδήριτο στέρεμα της θάλασσας, ως το σημείο να γίνει σκληρή στεριά ολάκερος ο βυθός της.

Η ανθρώπινη παρουσία και ο σκουπιδοτενεκές αξιώνονται την ίδια στάθμη, είναι πραγματικότητες εφάμιλλες, όλα είναι απελπιστικά εφάμιλλα στον κόσμο, με μονάχη ─κι θα ήθελα να μην την ξεχάσουμε─ διαφορά, πως αντίθετα μ’ έναν άνθρωπο, ένας σκουπιδοτενεκές δεν έχει ομιλία και δε σκέφτεται. Ζωή , θάνατος, χαρά, πόνος, το γέλιο και το κλάμα, ό,τι και ν’ αραδιάσουμε στη σειρά είναι χωρίς διαφορά, χωρίς αξίαν οποιαδήποτε,  ο, τ ι δ ή π ο τ ε,  περ’ απ’ την αδιάκοπη συνείδηση της απελπισίας.

      Γράφει εδώ βέβαια ο Ν.Κ. για το έργο του Samuel Beckett. Μα ένιωσα πως μιλά για το θέατρο του παραλόγου που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας… Δηλαδή, τούτη την μη κανονικότητα που προσπαθεί να μιμηθεί τη ζωή μας.