[...] τί μπορεῖ νά τό μέλει ὁ θάνατος τό κοτσύφι;

Ημερολόγια μοναστικής περιόδου

["ὡς στρουθίον μονάζον ἐπί δώματος"]

  ΕΝΑ ΠΕΖΟ (ΠΟΙΗΜΑ)
  του Λουίς Θερνούδα*

ΤΟ ΚΟΤΣΥΦΙ

        

         Ὁ Μάρτης σουρουπώνει γκριζωπός μέσα ἀπό τίς γυμνές φτελιές, ἄν καί πάνω στό χορτάρι, ὅπου ὁ ἀσφόδελος καί ὁ ὑάκινθος προβάλλουν κιόλας στούς μίσχους τους, ἔχουν ἀνοίξει οἱ στεφάνες τῶν κρόκων, ξαναμμένες ἀπό χρῶμα ἴδιες μέ δροσερό μάγουλο ἀντιμέτωπο μ’ αὐτόν τόν ὀξύ ἀέρα. Ἐκεῖ κοντά, ἀπό τέτοιο κλῆμα χωρίς φύλλο ἤ κάποιο στέγαστρο, ἀπερίσπαστο ἀπό ἔγνοιες, κελαηδάει, εὐαίσθητα καί εἰρωνικά, κάποιο κοτσύφι.

         Ἔχει τώρα τό κελάηδημά του τήν ἴδια ἐλαφράδα χωρίς κούραση καί χωρίς σκιά πού εἶχε τό πρωί, καί καθώς μαζεύεται μετά ἀπό μιά μέρα πτήσης σβήνει στό λάρυγγά του ἡ ἴδια χαρούμενη φωνή τοῦ ξυπνήματός του. Γιά τό πουλί τό φῶς τῆς δύσης εἶναι ἀπαράλλαχτο μέ τῆς ἀνατολής, σέ γαλήνη χλιαρῶν φτερῶν συσσωρευμένων στή φωλιά, ἀπαράλλαχτο μέ  τήν πτήση του σάν τρελοῦ σταυροῦ στόν ἀέρα ὅπου βρίσκει ὑλικό γιά τόσα χιλιοτραγουδισμένα στιχάκια. 

         Ἀπ’ τόν ἀέρα φέρνει στό ἔδαφος κάποιον θεϊκό σπόρο, λίγο φῶς νοτισμένο ἀπό δροσοσταλίδες, πού μ’ αὐτά μοιάζει νά θρέφει τήν ὕπαρξή του, ὄχι σάν πουλί μά σάν λουλούδι, και στά οποία ὀφείλει αὐτές τίς καθάριες νότες, ὑγρές, πού διαπερνοῦν τό λαρυγγά του. Ἴδια ὅπως ἡ βιολέτα γεμίζει μέ τό ἄρωμά της τόν ἀέρα τοῦ Μάρτη, τό κοτσύφι γεμίζει μέ τή φωνή του τή γῆ τοῦ Μάρτη. Καί ἰσοδύναμη διαλεκτική ἀντίθεση, ἀνοιξιάτικη καί χειμερινή, μέ αὐτήν πού ἐκφράζει ὁ καιρός αὐτές τίς μέρες, εἶναι τό πάθος καί ἡ κοροϊδία πού ἐκφράζει τό πουλί μ’ αὐτές τίς νότες.

          Σάν ὁ θάνατος νά μήν ὑπῆρχε -τί μπορεῖ νά τό μέλει ὁ θάνατος τό κοτσύφι;-, σάμπως αὐτός μέ τό βαρύ καί σκληρό του βέλος νά μήν μποροῦσε νά τό διαπεράσει, σφυρίζει τό πουλί χαρούμενο, ἐλεύθερο ἀπό κάθε ἀνθρώπινη λογική. Καί ἡ μεταδοτική του χαρά ἀνάβει στό πνεῦμα ὅποιου λαθραῖα τό ἀκούει, σχηματίζοντας μ’ αὐτό τό πνεῦμα καί μ’ ἐκεῖνο τό κελάηδημα, ἴδια ὅπως τό φῶς μέ τό νερό, ἕναν καί μοναδικό αἰθέριο ὄγκο.

 *Από το βιβλίο Ὄκνος του LUIS CERNUDA, σε μετάφραση Αντώνη Κουτσουραδή, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ.