Το λάθος του κυρίου Τσιόδρα

ΣωτήριοςΤσιόδρας [σκίτσο: Φωτεινη Ηλιακοπούλου]

Εννοείται ότι ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάλληλη θέση την καίρια στιγμή. Με δέος αναλογίζομαι μια μόνιμη θεωρητικά περίσταση πείνας, λοιμού, καταποντισμού, φωτιάς, σεισμού, οργής αέρος, άλλης  θεομηνίας ή πολεμικού αναβρασμού, όπου θα έπρεπε να επιλεγεί από την παρούσα ή άλλη  κυβέρνηση (Θεός φυλάξοι από την παρέα του Αλέξη!) ανάλογος «τεχνικός σύμβουλος» για να μας ενημερώνει. Θα είχαμε διαλέξει το πιο χοντρό σκοινί και το πιο γλιστερό σαπούνι και, φυσικά, το πιο γερό κλαδί κάποιου δέντρου στο πιο κοντινό πάρκο… Αν βέβαια είχαμε προφτάσει να πάμε ως εκεί…

Ο προσηνής, σύννους, απολύτως ενήμερος, ευγενής, μετριοπαθής, ψυχικά ισορροπημένος καθηγητής Τσιόδρας, ο γιατρός, με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία, χτες στο ραντεβού των έξη αποχαιρέτησε «το κοινό του»  κατά τις εξαιρετικά δύσκολες τελευταίες εβδομήντα δυο ημέρες, και μαζί μ’ αυτόν και  ο αψύς, σκληρός, μα ολόσωστος κ. Νίκος Χαρδαλιάς  (η άλλη λαμπρότατη επιλογή του «λογικού ανθρώπου» -κατά Νίκο Δήμου- του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη).

Τα βέλη που δέχτηκαν αμφότεροι τις μέρες που πέρασαν δεν ήταν και λίγα. Μόλις χτες ο κ. Νίκος Φίλης, με ένα τεράστιο υπουργικό έργο πίσω του, είπε πως «εκτιμά απεριόριστα τον κ. Τσιόδρα» (φαντάζομαι ως δεξιό ψάλτη) «όμως δεν θα ήθελε η πατρίδα μας να κυβερνηθεί από Τσιόδρες!»… Υποθέτω όμως ότι και κανείς  Τσιόδρας δεν θα καταπιανόταν να κυβερνήσει την Φρικολάνδη. Ούτε θα μπορούσε μα ούτε και θα το ήθελε φυσικά.

Συγκινημένος λοιπόν ο κ. Τσιόδρας μας αποχαιρέτησε τολμώντας μάλιστα να πει πως, σύμφωνα με κάποιο μαθηματικό μοντέλο, η έγκαιρη (το γνωστό timing) λήψη των μέτρων έσωσε περί τις 13.000 ζωές στη χώρα μας… Μετριοπαθής πολύ η κρίση. Ο αριθμός θα ήταν δραματικότερος, το τίμημα συγκλονιστικότερο και θρηνωδεστέρα η κατάσταση…

Κι εδώ έγκειται το λάθος του κ. καθηγητού και του ΕΟΔΥ κατά συνέπεια... Διότι, δεν έδωσαν την ευκαιρία στους Ρομά της Λάρισας («δεν έχουμε εδώ κορωνοϊό»), στους καρναβαλιστές της Πάτρας («Με τσίπουρο και χορό θα νικήσουμε τον κορωνοϊό»), στους περίεργους παπάδες μας, το πλήρωμα της εκκλησίας και του λαού που γιορτάζει σήμερα [σημαδιακό!!!] και την «αναδρομική» απόδοση της Αναστάσεως του Κυρίου («η Θεία Κοινωνία δεν μεταδίδει τον ιό γιατί είναι μυστήριο και έχει… 40% αλκοόλ»/βλ. δήλωσιν μητροπολίτου Λαγκαδά από τηλεοράσεως) , στον «μάγκα» ταξιτζή που κλείνει πονηρά το μάτι στην έμφοβη κυρία στο πίσω κάθισμα («Μη φοβάστε κυρία μου, αυτά όλα είναι κόλπα για να μας κυβερνήσουν»), στους «αντιεμβολιαστές» που βλέπουν το ηλίθιο κίνημά τους να φουσκώνει στατιστικά παγκοσμίως, στους… «αρνητές τής ύπαρξης του ιού (ουκ ολίγους) και άλλες επικές (πλειοψηφούσες στο διαδίκτυο  και την οργίλη αγορά του Δήμου) μειοψηφίες του Ελλαδιστάν, να νιώσουν από πρώτο χέρι την οδύνη της απώλειας από τον ανύπαρκτο ιό και να περιέλθουν εις γνώσιν…. Με 20.000 θανάτους, ή κι ακόμα περισσότερους, όλο και κάποιος «πολύ δικός τους» ή κοντινός (φίλος ή γείτονας ) θα είχε διαβεί στο σιωπηλό «Επέκεινα», όλο και κάποιος προσφιλής άνθρωπος θα τους είχε ικετέψει για λίγο αέρα και θα είχε πεθάνει αβοήθητος και ολομόναχος σ’ ένα αποδιοργανωμένο  νοσοκομείο και θα είχε κηδευτεί  σωρηδόν με τη φροντίδα του στρατού στα χωράφια…

Τότε και μόνο τότε θα είχαμε συνειδητοποιήσει (σκληρά βέβαια και αχρείαστα!)  πώς ο ιός υπήρξε (και εξακολουθεί...) και πως ο κ. Τσιόδρας υπήρξε απλούστατα ο... αποσταλείς επί της γης επίλεκτος Άγγελος του Καλού για τους πελαγωμένους Έλληνες.

Κύριε Καθηγητά ταπεινά κλίνω το γόνυ. Και επειδή δεν μπορώ να σας κακίσω [το αφήνω σε άλλους...] σας ευγνωμονώ.

Ένας κατ’ επίφαση συνάδελφός σας.