Νύχτα των νεκρών στο Ακρωτήριο...

 

 

 

Βενιζέλος, Ἀλήθεια, Φῶς! Βενιζέλος θέλησις, πίστις, ἐλευθερία, ὡραία Μεγάλη Ἑλλάς! Ὁ Βενιζέλος εἶναι καὶ πρέπει να θεωρῆται πλὲον ὡς ἕνα πλῆρες καὶ τέλειον ἠθικοπολιτικόν σύστημα, μία ἐθνοκοινωνική θρησκεία, μὶα πολυπλευρος δύναμις ἡθική. [...] Τὸ πνεῦμα τοῦ Βενιζέλου εἶναι ἀνάγκη ἐθνική μεγάλη  νά ἐπιζήσῃ καὶ τοῦ θανάτου του!

Παύλος Γύπαρης, Ελευθέριος Βενιζέλος-Ο Μέγας Δημιουργός, Αθήναι 1955.

 

Του ενός ο πατέρας είχε βαπτιστεί από τον ίδιο το Βενιζέλο, που υπήρξε συνεργάτης του παππού του και κυριάρχησε στη πολιτική σκηνή της Ελλάδας από το 1910 μέχρι το 1935 και εξακολουθεί μέχρι σήμερα ως «ιερό σκεύος». Έπειτα, ο βαφτισμένος από τον Βενιζέλο πατέρας του, εκφώνησε τον επικήδειο του Παύλου Γύπαρη το 1966 που υπήρξε σωματοφύλακας Εκείνου.

Ο ίδιος τώρα δεν χάνει ευκαιρία να ορκιστεί πίστη στο δρόμο που χάραξε ο «Μεγάλος κρητικός» περνώντας μια στις τόσες και από τους τάφους των Βενιζέλων στο οροπέδιο του Ακρωτηρίου.

Όλα δε τα κόμματα,  πλην ΚΚΕ, (βρε, πού τους χάνεις πού τους βρίσκεις), δηλώνουν «βενιζελογενή». Και όταν λεν «Βενιζέλος» εννοείται συνυπολογίζουν και τον υιό Σοφοκλή, που έπαιξε και αυτός ένα φεγγάρι ρόλο στη ζωή του τόπου και θα συνέχιζε αν δεν τον είχε προδώσει  η καρδιά του ξαφνικά στα 1964. (Το πόσο σημαντική προσωπικότητα υπήρξε αυτός δείτε το «Πολιτικό Ημερολόγιο» του Σεφέρη και θα εννοήσετε).

Τώρα βλέπω ότι κι ο νιόκοπος, πέμπτος κατά σειρά, υποψήφιος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με καταγωγή από τα Χανιά, βάζει και το «πολυσυλλεκτικό» αριστερό κόμμα στη σωστή τροχιά (χωρίς να θυμάται βέβαια ποιος προώθησε το περίφημο «Ιδιώνυμο»…).

Σημασία έχει ότι θα συζητήσει με τους φίλους του και ψηφοφόρους του στους τάφους των Βενιζέλων. Από κει θα γίνει το ξεκίνημα της «ερυθράς»  Βενιζελογενέσεως. Η Μεξικάνικη  «Νύχτα των νεκρών»…