Μια μέρα είδα τα άλογα των Βαλκυριών να καλπάζουν στον ουρανό. Σε καιρό ειρήνης. (Αν θέλεις να προετοιμάζεσαι για την ειρήνη να είσαι έτοιμος για τον πόλεμο. Ή για την παρέλαση…).
Τα στρατιωτικά ελικόπτερα πορεύονταν μέσα στο φόντο, σε ουρανό αίθριο, δημιουργώντας μουσική αλλόκοτη.
Χορεύοντας σαν φθόγγοι μουσικοί με τα καλώδια υψηλής τάσης.
Κι όμως, τη μέρα εκείνη, όσο κι αν στο νου μου ερχόταν η σκηνή θριάμβου και ολέθρου από το «Αποκάλυψη τώρα» του Φ. Φ. Κόπολα [κλικ ΕΔΩ],
Όλο κυριαρχούσε η εικόνα από εκείνο το έρημο πουλί στο σύρμα πάνω που δεν πέταξε καθόλου.
Και αμύνθηκε
με το φόβο του, μένοντας ακούνητο, εκεί. (Σαν το παιδάκι που κοντοστέκεται, ενώ όλα τ' άλλα φεύγουν, να χαζέψει τα ελικόπτερα στο ψαροχώρι των Βιετκόγκ...).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου