«Μια διαμαρτυρία» του...

  

 

 

Στην εποχή μας πολλοί (πάρα πολλοί!) γράφουν και λίγοι (πολύ λίγοι τελικά!) διαβάζουν. Δεν θα αποκαλύψω αμέσως ποιο είναι το «μέσο» που ο νεαρός συγγραφέας, με τα αρχικά εδώ Φ. Δ., πριν από εξήντα χρόνια, επιχειρεί να χρησιμοποιήσει ως βήμα διαμαρτυρίας… Δεν νιώθω ότι πρόκειται περί διαμαρτυρίας. Η επιστολή φανερώνει περισσότερο κανονική  υποταγή, παραδοχή ήττας και  έκκληση προς ενδιαφερομένους για δωρεάν παραλαβή του …πνευματικού προϊόντος.

 Θα «αφήσω» τον καθένα να το διαβάσει να κάνει τους μοιραίους συσχετισμούς και αναγκαίους συνειρμούς ως προς «το εκδοτικό σήμερα» (που είναι χειρότερο…). Τα «αποκαλυπτήρια» στο τέλος...

 

(Μιά διαμαρτυρία )

 

Ἀγαπητές «Ἐ...»,

Θερμή παράκληση νά δεῖ τό φῶς αὐτό τό γράμμα σάν διαμαρτυρία γιὰ μιὰ κατάσταση γνωστή πού συνεχῶς χειροτερεύει: τό ἑλληνικό βιβλίο καί τούς νεώτερους Έλληνες συγγραφείς. Εἶμαι 25 χρονῶν, προσπαθῶ νά φτιάξω τὸν κόσμο μου καί τόν ἑαυτό μου, τυχαίνει νὰ γράφω καί νά ἔχω τήν ἀτυχία νά θέλω νά βλέπω τὰ γραφτά μου τυπωμένα.
Ἔτσι, τὸ 1962, τὰ πρῶτα μου λεφτά καὶ τὶς πρῶτες μου οἰκονομίες τίς ἔδωσα γιά νά τυπώσω τὸ πρώτο μου βιβλίο, μέ ψευδώνυμο, ἀφοῦ τοῦ ἐκδότη δέν τοῦ ἄρεσε τὸ ὄνομά μου. Βέβαια, ἦταν φυσικό νὰ πουληθοῦν 12 ἀντίτυπα ἀπό τά πεντακόσια πού ὑποτίθεται ὅτι τυπώθηκαν, ὅπως φυσικό ἦταν νὰ περιμένω ἀκόμα νά εἰσπράξω κάτι ἀπό τήν ἀξία τους. Ὅμως, παρ’ ὅλ’ αὐτά, τήν ἀμέσως ἑπομένη χρονιά ἐκυκλοφόρησε τὸ δεύτερο βιβλίο μου, αὐτή τὴ φορά μέ τ’ ὄνομά μου καί μέχρι τώρα ἔχω εισπράξει τριακόσιες δραχμές. Ὅσο γιὰ κριτικές, πολλά καλά λόγια καί σύννεφα...
Ἀπό τότε ἔτυχε νὰ κάμω τρεῖς μετακομίσεις καὶ αὐτά τά φυλαγμένα μέ ἐπιμέλεια βιβλία ἦταν τό μεγάλο πρόβλημα: ἔπιαναν πάντα πολύ χῶρο· τώρα μάλιστα κινδυνεύουν ἀπό τήν ὑγρασία... καί τά λυπάμαι. Γι’ αὐτό τά χαρίζω. Ὅποιος θέλει, ἄς μοῦ γράψει στὴν διεύθυνση: Φ.Δ. – Ἀδιέξοδο ὁδοῦ Ασπασίας 3α - Τομέας 503 καί θά τοῦ τά στείλω. Νομίζω πώς θα υπάρξουν φιλεύσπλαχνοι νά μέ ἀπαλλάξουν ἀπό αὐτό τὸ βάρος... χωρίς νὰ πληρώσουν. Φυσικά στὸ συρτάρι μου ὑπάρχουν ὄγκοι χαρτιού μολυβωμένου καί θὰ ἔκανα γιὰ τρίτη φορά τήν ἴδια ἀνοησία, ἄν οἱ βιοτικές ἀνάγκες δέν μέ ἀπειλοῦσαν μέ ἀγχόνη.

Σ’ εὐχαριστῶ θερμά

Φ. Δ. Δ.

 

Ο συγγραφέας αυτός είναι ο Φίλιππος Δρακονταειδής, και η επιστολή απευθύνεται στο σπουδαίο μηνιαίο περιοδικό «Εποχές» (που εκδίδεται στην Αθήνα και το διευθύνει ο Άγγελος Τερζάκης-Σύμβουλοι: Γιώργος Σεφέρης, Κ. Θ. Δημαράς, Γ. Θεοτοκάς, Κ. Σκαλιόρας, Λ. Καραπαναγιώτης,. Χ. Λαμπράκης). Το βιβλίο είναι η συλλογή διηγημάτων «Τρίπτυχο», που εκδόθηκε το 1962 από τις εκδόσεις Δίφρος και με το συγγραφικό ψευδώνυμο Φ. Φιλίππου. Αυτό και το επόμενο, και μαζί με κάμποσα  άλλα του βιβλία, ο Φ.Δ. σήμερα τα έχει αποκηρύξει κλικ ΕΔΩ. 

Ας μη καταπιαστούμε να εξηγήσουμε τώρα πώς αυτός ο απογοητευμένος συγγραφέας,  τον Ιανουάριο του 1966, έγινε ο αξιότατος Φ. Δρακονταειδής του σήμερα με τους δεκάδες τίτλους βιβλίων και τις σπουδαίες μεταφράσεις. Ας θυμηθούμε όμως,  με δέος, το «Γαργαντούας» του Ραμπελαί και τα «Δοκίμια» του Μονταίνι, καθώς και τη λαμπρή τελευταία του (και αδικημένη από τη κριτική και το «αναγνωστικό κοινόν») συλλογή διηγημάτων Τέσσερις γωνίες και επτά θανάσιμα αμαρτήματα, Κέδρος 2022).

Το κακό ξεκίνημα ασφαλώς δεν αποτελεί και πρόκριμα. Όμως και οι «ευκαιρίες» είναι (συχνότερα) δυσεύρετες…