Sarlidje Palace

  ...ακούγοντας το δοξάρι της εγκατάλειψης να παίζει

Το ξενοδοχείο Σάρλιτζα Παλλάς (Hotel Sarlidjé Palace) κτίστηκε στο χωριό Θερμή της Μυτιλήνης το 1909 σε σχέδια Γάλλων αρχιτεκτόνων από τον Χασάν Εφέντη Μολλά Μουσταφά, έναν πλούσιο κάτοικο της περιοχής. «Την 1ην Μαΐου ήνοιξεν τας πύλας του εις το κοινόν το νεόδμητον Μέγα εν Θερμή Ξενοδοχείον. Δωμάτια ευάερα και ευήλια, επίπλωσις τελειοτάτη, τροφή άφθονος καθαρά και υγιεινή (...). Το Μέγα τούτο ξενοδοχείο θα καταστή βεβαίως το εντευκτήριο του καλού κόσμου της καθ’ ημάς Ανατολής. Διότι κείται παρά τα θαυμαστά θερμά ύδατα της Θερμής, τα από των αρχαίων χρόνων ονομαστά δι’ ιαματικάς ιδιότητας», αναφέρει η εφημερίδα Σάλπιγξ το 1910. Οπως σημειώνει, η τιμή του δωματίου με διατροφή ήταν «40 γρόσια κατ’ άτομο και ημέραν».

   Χαράς ευαγγέλια προχθές στον ημερήσιο τύπο. Χρειάστηκε να περάσουν -μονάχα- 80 χρόνια για να ...υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων το Τ.Σ.Α.Υ. να παραχωρήσει επιτέλους (;) για 40 χρόνια το παλιό ξενοδοχείο στο ...επιχειρηματικό δαιμόνιο μιας Περιφέρειας ενός χρεοκοπημένου κράτους, ώστε αυτή να αξιοποιήσει το συγκεκριμένο κουφάρι [για το οποίο πια μονάχα η κατεδάφιση και η εκ θεμελίων ανακατασκευή φαντάζει σαν η πιό ρεαλιστική ιδέα].

  Απαράμιλλη υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν η οργανωτικότητα κι αξιοσύνη περί την εκμετάλλευση των πόρων και υποδειγματικός φαντάζει ο σεβασμός των αποθεματικών  ενός ασφαλιστικού ταμείου, το οποίο μάλιστα  σύμφωνα με πρόσφατες καταγγελίες που βρήκαν και την άγουσα για την αρμόδια εισαγγελία, είχε να καταθέσει ισολογισμό από το 2001 [και όχι μόνον αυτά...].

  Το "Σάρλιτζα" ίσως αποτελεί την πιό επιτυχημένη οπτική προσομοίωση των όσων συμβαίνουν στο όχι και τόσο υγι停ς πια "ταμείο των Υγειονομικών".

"Εδώ στη ...ξενιτιά, διάβασα μια είδηση στο διαδίκτυο από τον (αγαπημένο) τόπο μου :
"Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο επισκέφθηκαν τη Λέσβο τα εγγόνια του τελευταίου Τούρκου ιδιοκτήτη τού «Σάρλιτζα Παλλάς», μαζί με τις οικογένειές τους και τους φίλους τους. Επρόκειτο για ένα μικρό γκρουπ δέκα ατόμων.

Οι Εμρέ και Οτζάν Ουγιουγκούν, εγγόνια του Ιμπραχίμ Ουγιουγκούν, τελευταίου ιδιοκτήτη τού «Σάρλιτζα Παλλάς», είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν το ιστορικό ξενοδοχείο που βρίσκεται στην παραλία της Σκάλας Θερμής"

Θυμήθηκα ότι έχω κάποιες φωτογραφίες από εκεί ...
Ιδού λοιπόν αυτό το περίφημο Palace που το άφησαν να γίνει ερείπιο..."

Τα παραπάνω γράφει ο φωτογράφος Γιώργος Καζάζης που με μια Nikon D7000  φωτογράφισε το εγκαταλειμένο "Σάρλιτζα" και στη συνέχεια δημοσίευσε στο περιοδικό "Φωτογράφος" το εξαιρετικό υλικό της τέχνης του. Μερικές από τις φωτογραφίες του αυτές μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.

Χαίρεται πάντως κανείς κι αναθαρρεί κάπως, για τις αγαθές προθέσεις και τις πρωτοβουλίες διάσωσης, μετά την ανελέητη σύλληση και την φρικτή εγκατάλειψη για πάνω απο 35 χρόνια του κτιρίου -ενώ άφθονα "πακέτα" με πακτωλούς χρημάτων από την Ε.Ε. έρρεαν προς πάσα κατεύθυνση και για κάθε ανόητη ή αντιπαραγωγική δραστηριότητα επί δεκαετίες στη χώρα-  . Υπάρχει πλέον κάποια, δημόσια δηλωμένη, διάθεση επαναλειτουργίας του θρυλικού ξενοδοχείου. Η ελπίδα φυσικά πεθαίνει τελευταία...

Το 1998 που είχα επισκεφτεί τη Λέσβο, είχα περάσει κι από το "Σάρλιτζα". Από κει διασώζονται μια δυό φωτογραφίες του ως απερημωμένου ερειπίου.

Ο καλός όμως φίλος, ο γιατρός & συγγραφέας Πάνος Πούγγουρας, το πέτυχε πρωτύτερα σε κάποια στιγμή υποτυπώδους επαναλειτουργίας πριν την οριστική του διάλυση.
Μετέφερε λοιπόν στο χαρτί, σ' ένα εξαιρετικό του διήγημα, τις σκέψεις, τις εντυπώσεις καθώς και τους απροσδόκητους συνειρμούς του από την επίσκεψή του αυτή.

Από το διήγημα  αυτό που φέρει  τον τίτλο"Ένα πιάτο... δέκα τηλεφωνήματα"* μεταφέρω εδώ τις σελίδες που αφορούν το σβησμένο μεγαλείο του Σάρλιτζα Παλάς.

(ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ πάνω στην αντίστοιχη εικόνα θα μπορείτε να δείτε σε μεγαλύτερη διάσταση το κείμενο ώστε να προχωρήσετε ευκολώτερα στην ανάγνωσή του).

* Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Π.Π.  "Σαν από Γραμματόσημα" -αυτοέκδοση-βιβλιοπωλείο Λοξίας, Θεσσαλονίκη 2002.