...και ξανά προς το ...Grexit τραβά!

                                          στο δρόμο... [φωτ. Ν.Τ.]

[...] Εμάς, μαύρο
αστέρι μας έτυχε. Δουλειά, δουλεία και
τρεις κι εξήντα το ημερονήστιο.
Δε φτάνει ούτε γιά ζήτω. Δε φτάνει ούτε
για να ζητώ. Κι άντε τωρα, στην ηλικία μου,
τόσο χρονώ γυναίκα,  - πόσο χρονώ είμαι,
τρυφερό μου ορτύκι;- φτου κι απ' την αρχή. Τέλος.
Πού να το μαζέψεις, μωρή βρακένδυτη, όλο
αυτό το τσουμπλελέκι, τί μπαουλάζ να 
κάνεις, που να το πας και που να τ' αφήσεις.
Με τέτοιο ανισόδημα, χωρίς μισθό, πώς να
επωμισθώ τέτοια έξοδα, πού αλλού να πάω,
τώρα που με ξεσπιτώνουν;
Δες απ' έξω τα ξεσκαφτήρια και τις
μπουρντόζες και τις ανατραπύστριες και τα 
αντρακτέρ. Δε γίνεται αλλοιώς.
Η κατάσταση επικινδεινώθηκε.
Εδώ μέσα, στο ξενοδοχείο "η Ελλάς" μια 
ζωή, η βρώμα.Πως να τη σβήσω δηλαδή,
γομολάστιχα είμαι;
Καθαρίστρια, καμαρίστρια σε τόσα 
βρωμάτια. Και βουρ στον πατσά. Με την
πατσαβούρα, μέσα στη σαβούρα.
Κι αν δε φύγω λέει, μέχρι αύριο, όλοι αυτοί
οι Γυφταίοι θα με ξεφτυλίξουνε σε μιά
κόλα χαρτί και θα με πάνε στον Άγρειο
Πάγο, για να με στείλουν στο πυρ το εξωτερικόν.
Δεν γίνεται αλλοιώς κυανέ μου ωκεανέ,
πρέπει να φύγουμε. Πάρον το κρέββατόν 
σου και περπάτει.

[...]
Πλην δικά μου,
συν δικά του,
νά ο κανών του συνδικάτου.

                                                     Κ.Π. Παναγιωτόπουλος, Βαρβάρα, Βίος και ξυπολιτεία

                                                                                               from BBC