Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Πνιγμένοι στίχοι.... σπασμένες καρδιές...




                                                EUROKINISSI / RODOSPRESS.GR / ΑΡΓΥΡΗΣ ΜΑΝΤΙΚΟΣ



[...] δς μοι τοτον τν ξνον, τν κ βρφους ς ξνον ξενωθντα ν κσμ·
δ
ς μοι τοτον τν ξνον, ν μφυλοι μισοντες θανατοσιν ς ξνον·
δ
ς μοι τοτον τν ξνον, ν ξενζομαι βλπειν το θαντου τ ξνον·
δ
ς μοι τοτον τν ξνον, στις οδεν ξενζειν τος πτωχος τε κα ξνους·
δ
ς μοι τοτον τν ξνον, ν [...] τ φθν πεξνωσαν κσμ·
δ
ς μοι τοτον τν ξνον, να κρψω ν τφ, ς ς ξνος οκ χει τν κεφαλν πο κλναι·[...]



[...] Στη φιλόξενη χώρα της Μυτιλήνης φτάνουν
ξεπαγιασμένοι τούτη την ώρα στις ακτές,
σαν σπαράγματα του ανέμου και

της νύχτας, στίχοι της Σαπφούς.

Αντηχούν τα μανιασμένα κύματα που σπά-
ζουν με λύσσα τις ποντισμένες βάρκες στα
βράχια, έτσι όπως αποτέλειωσε και κατα-
σπάραξε ο χρόνος τα λόγια της ποιήτριας.



Στη σκοτεινή δαντέλα της ακρογιαλιάς είναι μέρες
που ξεβράζουν ολονυχτίς τα κύματα σαβούρα

της θάλασσας κι άψυχα κορμιά που
έσπειρε η απονιά των ανθρώπων

στα γυμνά πόδια της Ευρώπης.[...]

                       
                                               (από το Μαύρο Χιόνι )







1 σχόλιο:

  1. Μια απονιά που έρχεται κι επανέρχεται και ποτέ δε λείπει από τις ζωές των ανθρώπων, τις κατά τ' άλλα πολύτιμες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή