Αναμονή εξελίξεων...

                              κάπου στη Λευκάδα [φωτ. Ν.Τ.]

Οι εργολάβοι ονομάζουν τις σιδερόβεργες που προεξέχουν στις αντιαισθητικες πλάκες του μπετόν "αναμονές". Έχει χορτάσει το μάτι μας απο τέτοιες ...ελληνικές υποσχέσεις, σκέψεις, προθέσεις ανά την ελληνική επικράτεια (κατά κανόνα σε μόνιμη αναστολή ολοκλήρωσης). 

Αναμονή τάχα καλύτερων ημερών, οικονομικής ευρωστίας [...που θα επιτρέψει...],  γενικώς βελτίωση των όρων του ζειν που θα ενθαρρύνουν "το κτίζειν".

Θα μπορούσε κανείς να πει πως "οι αναμονές" αποτελούν μιαν αισιόδοξη αντίληψη για τη ζωή, μια πορεία εν εξελίξει.  Φανερώνουν δυναμική βελτίωσης, ανύψωσης, επέκτασης, νίκης. Είναι όμως πάνω απ' όλα μια απειλή (και υπόσχεση μαζί)  αυθαιρεσίας και παρανομίας.

Η εθνική καπατσοσύνη πάντως συναντήθηκε αυτές τις μέρες με την χοντροκέφαλη "ευρωπαϊκή αλληλεγγύη" και δια των "θεσμών" έλαβε την απάντηση που γυρεψε. Ήλιος με δόντια... Πως να χτίσεις σε τέτοιους καιρούς;

Να δούμε τί θα κρατήσουμε όρθιο απο το μαντρί που χτίζαμε τόσα χρόνια.