Aylan*

                                                  φωτογρ. Ν.Τ.

Όρια δεν έχω

Για την οδό μου,  ντυμένη με βουνά και κύματα,

για το πρόσωπό μου γεμάτο αντιλαλιές,

έσβησα μυριάδες άσπρα κεριά μες στον ουρανό^.

στα δόντια μου είπα και στα νύχια μου τα κυανωπά

απαλύνετε μαζί μου και παραδοθείτε στο κύμα και στο

 ρόχθο

τους είπα κόψτε τα σκοινιά

που με κρατάνε δεμένο στην έσχατη όχθη -

όρια δεν έχω μήτ’  έσχατη όχθη.

Ένα ποίημα του Άδωνι  [ψευδώνυμο του Άλι Άχμαντ Σα'ίντ, του μεγαλύτερου εν ζωή αυτοεξόριστου Σύρου ποιητή που ζει στο Παρίσι] -Μτφρ. Μάρκελος Πιράρ- από τα «Άσματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού», εκδόσεις Άγρα,1996.

*Aφιερώνεται στους πλέον ανίκανους & αναίσθητους υπεύθυνους (sic), που θα μπορούσα να φανταστώ, για τα ζητήματα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης τους κ.κ. Αβραμόπουλο Δ. ("κύριοι προσοχή το μπλέηζερ και τη γραβάτα μου", "εκταμιεύονται τα εκατομμύρια") και Χριστοδουλοπούλου κυρά-Τασία ("λιάζονται..."  και  "μας έκαναν πλούσιους οι Σύροι").