Δυό γιατροί...

(Κοιτάζοντας Τον μ' ένα ποτήρι παγωμένη σαμπάνια στο χέρι...)

Διηγούνται ότι ο Άντον Τσέχωφ, σε μια κρίση ραγδαίας αιμόπτυσης -η οποία επρόκειτο να αποβεί και μοιραία-, ζήτησε να του φέρουν ένα ποτήρι σαμπάνιας. Πράγμα που έγινε. Εκείνος στριφογύρισε το ποτήρι στο φως υψώνοντάς το, ήπιε με αρκετή δυσκολία μια γουλιά και ίσα που ψιθύρισε: «Πάει πολύς καιρός που έχω να πιώ σαμπάνια». Αμέσως μετά ξεψύχησε. Ήταν 15 Ιουλίου του 1904.

Σήμερα τρόμαξα -είναι αλήθεια...-  όταν  καλός μου φίλος (που δίνει τη δική του μάχη εδώ και είκοσι σχεδόν μέρες...) μας έλεγε, μιλώντας μας ανακαθισμένος στο κρεβάτι της κλινικής  και κοντανασαίνοντας, σε μια στιγμή συγκλονιστικής πνευματικης διαύγειας... πως τάχα "Έχω σχεδιάσει... ("όταν με το καλό βγει από δω μέσα!") ...να το γιορτάσουμε στην ταράτσα του σπιτιού μου στην Τσιμισκή" [εκεί που μας μάζευε σε ονειρεμένες βραδυές του Μάη, άγουρους ακόμα ανθρώπους και αρκετά απελέκητους, σχεδόν σαράντα χρόνια πριν, διαβάζοντας κείμενά του, μιλώντας μας για λογοτεχνία, για  Τέχνη, για την αγάπη της επιστήμης, την γοητεία του εργαστηρίου, για του ταγμένου γιατρού το κομποσχοίνι, για τα ατέρμονα ταξίδια, για μουσική, για μια ιδιότυπη ...αναρχία,  για... για ..για...]. Και "θα έχουμε άνθη ολόγυρα, παγωμένη ..σαμπάνια φυσικά  ... και παγωτό! Και θ' ακούμε από δίσκο" [αγορασμένον κι αυτόν φαντάζομαι απο το Disco Center του Νίκου Στάμου στη Στοά της Ακαδημίας/"Στοά της όπερας"]   "το έργο του Johannes Brahms, Trio for piano, violin and cello nº 3 in C minor, op.101"!

   (Το έργο το θυμόταν, σας ορκίζομαι, έτσι ακριβώς...)

Και "θα ξαναπιάσει" λέει "τη μικρή στοίβα με τα βιβλία" που άφησε φεύγοντας για την εκδρομούλα -που κατέληξε όμως στο νοσοκομείο: Tο "Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημέριου" του Ζωρζ Μπερνανός. Kαι ξανά θα δει τη "Μάνη" του Πάτρικ Λη Φέρμορ και την "Πετρούπολη" [του ξέφυγε και είπε "Ουρανούπολη" και δαγκώθηκα...] του Αντρέι Μπ[ι]έλυ... Και φυσικά θα χαϊδεύει κάθε τόσο τον αγαπησιάρικο  σκύλο του. Και θ' ακούει μουσική... Θα σιγοτραγουδά...

Εύχομαι... εύχομαι στο φίλο μου... Να του [και να μας] συμβούν αυτά.

Προκαταβολικά, σας προτρέπω ν' άκούσουμε μαζί τη μουσική. Σαν ξόρκι και  γητειά και άγγιγμα παρηγορητικό... Αφού η παντοδύναμη [;] επιστήμη [μας] δεν μας τα λέει και πολύ καλά εν προκειμένω...

Johannes Brahms, Trio for piano, violin and cello nº 3 in C minor, op.101

I.  Allegro energico- 00:00

II.  Presto non assai - 08:02

III. Andante grazioso - 11:50

IV.  Allegro molto - 15:38


Εugene Istomin, piano

Isaac Stern, violín

Leonard Rose, cello


Filmed in Paris, 1974