Προτομή στο Δεδέαγατς*, όπως ...βικιπαίδεια!

 

Εθιμικώς, στις 31 Ιουλίου κάθε χρόνο, εκτός από τους μεμονωμένους αθόρυβους προσκυνητές της μνήμης του, μερικοί «πολύ συγκεκριμένοι τύποι» (ευτυχώς πολύ λίγοι πια…) αναθυμούνται κι αυτοί τη δολοφονία του Δραγούμη στην Αθήνα του 1920. Σύμφωνα βέβαια με το γρηγοριανό ημερολόγιο, η ημερομηνία αυτή αντιστοιχεί στη σημερινή 13η Αυγούστου, όμως φαίνεται ο παλαιοημερολογιτισμός στην Ελλάδα δεν αποθνήσκει... Το δυσάρεστο είναι πως σήμερα σε διάφορα σημεία της χώρας, όπου υπάρχουν προτομές ή μνημεία σχετικά με τον μακαρίτη τον Ίωνα, θα εμφανιστούν και πάλι διάφοροι με ντουντούκες, μαύρα μπλουζάκια — ή  κουστουμαρισμένοι και ατσαλάκωτοι— και θα αρχίσουν «τα δικά τους»: τρισάγια, δεκάρικους διανθισμένους με αποσπάσματα από το δραγουμικό έργο, καταθέσεις στεφάνων και βροντερές ζητωκραυγές ως επιμύθιον.

Ο Αθηναίος φίλος Θρασύβουλος Παπαστρατής, που ζει στην Χαλκίδα,  δικηγόρος, συγγραφέας και ΜΑ Δημόσιας ιστορίας, μου έστειλε τις προάλλες, από την Αλεξανδρούπολη που βρέθηκε, μια φωτογραφία της προτομής που η πόλη έστησε προς τιμήν του Δραγούμη. Διακρίνει κανείς τις πολλαπλές επιθέσεις βανδαλισμού που έχει δεχτεί το μάρμαρο το μνημείου (όπως παντού στην Ελλάδα τα μνημεία στις μέρες μας). Κάποιος έχει παίξει ακόμα και τρίλιζα εκεί πάνω… Τα γράμματα, σε όνομα και ημερομηνίες, μόλις που διακρίνονται. Εντύπωση, δυσάρεστη βέβαια, προκαλεί μια ολωσδιόλου παράταιρη, και φλυαρωδέστατη, επιγραφή που τραβά πρώτη το μάτι. Φαντάζομαι εκείνοι που την τοποθέτησαν, θα πήγαν μίαν ωραίαν πρωίαν, θα άφησαν το δικό τους ίχνος  βανδαλισμού («με καλό σκοπό») και θα έφυγαν «σαν κύριοι». Κανείς προφανώς από τον Δήμο δεν θα έχει μήτε τη γνώση αλλά ούτε και την όρεξη να το ξηλώσει από κει (αλλά και  πάλι λέω: «Βρε μπας και ο Δήμος να την έκανε τη δουλειά;»). 

Πρόκειται όπως βλέπετε για μια καινούργια εκδοχή της …βικιπαίδεια που βρήκε δεκτικό έδαφος πάνω στην ανυπεράσπιστη προτομή. Είθε του χρόνου να μην βρίσκεται κει.  Προς το παρόν, κι αφού δεν μπορώ να την αποσύρω, σας  δίνω παρακάτω διορθωμένη ως προς τα (σκοπιμότατα) λάθη και τις (επίσης σκοπιμότατες) παραλείψεις της, την επιγραφή του Δεδέαγατς:

ΕΚ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ «ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ». ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1878. ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΩΣ ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1897, ΜΕΤΕΙΧΕ, ΩΣ ΑΠΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ, ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΤΟΥ 1904 ΣΤΗ ΘΗΒΑ ΚΑΙ ΩΣ ΔΕΚΑΝΕΑΣ ΣΤΟ ΓΕΝ. ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Α΄ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΟΡΓΑΝΩΣΕ ΕΝΟΠΛΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. ΤΟ 1903, ΙΔΡΥΣΕ ΤΗΝ «ΑΜΥΝΑ» ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΒΙΛΑΕΤΙΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. ΩΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΔΙΕΤΕΛΕΣΕ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΘΩΣ  ΣΤΑ ΠΡΟΞΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΑ ΠΡΟΞΕΝΕΙΑ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ, ΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ, ΤΟΝ ΠΥΡΓΟ, ΤΗ ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΗ, ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ, ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ, ΩΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΝΑΤΟΛ. ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΚΑΙ ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΑΘΜΟ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΥ. ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΥΝΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΟΠΩΣ «ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ», «ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ ΑΙΜΑ», «Η ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ», «ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ», «Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΜΟΥ-ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ — ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ», «ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ» ΚΑΙ ΑΛΛΑ. ΛΙΝΤΣΑΡΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟ» ΟΧΛΟ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ΤΟ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟ ΤΑΓΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΟΥ Π. ΓΥΠΑΡΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΙΛΙΣΣΙΩΝ ΣΤΙΣ 31.7.1920 ΣΕ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΕ ΙΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ ΕΔΙΝΕ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ ΣΤΟ  ΕΙΧΕ ΒΑΛΤΩΣΕΙ ΣΤΟ ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ ΚΑΙ ΒΑΔΙΖΕ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟ ΕΙΣΕΛΑΥΝΟΝΤΑΣ ΑΝΟΗΤΩΣ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΝΔΟΧΩΡΑΣ.

 Α Ν Δ Ρ Ω Ν   Ε Π Ι Φ Α Ν Ω Ν   Π Α Σ Α   Γ Η   Τ Α Φ Ο Σ

 

 

 *Η παλιά ονομασία της Αλεξανδρούπολης.