Φωτογραφία από το Λεύκωμα της λαμπρής έκθεσης «Ίων Δραγούμης στο μεταίχμιο Ανατολής και Δύσης-100 χρόνια από τη δολοφονία του», που διοργάνωσε το Τμήμα Αρχείων της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα (ΑΣΚΣΑ) το 2020.
Μέσα σε «τρία μπαούλα με κόκκους πιπεριού για να διώχνει τα έντομα και με ρητή εντολή να μην ανοιχτούν προτού περάσει μια γενιά…».
Μ’ αυτόν τον όρο κι αυτήν την ελπίδα, την άνοιξη του 1959, παίρνοντας αυτές τις χαμηλών προσδοκιών προφυλάξεις, ο Φίλιππος Στ. Δραγούμης δώριζε στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη, μέσα σε τρία παρόμοια μπαούλα, τακτοποιημένο το αρχείο του αδελφού του.
Υπολόγιζε στην περιέργεια ή την ευγνωμοσύνη της γενεάς που έρχονταν ο καλών προθέσεων και έντιμος άνθρωπος. Υπολόγιζε και στην κατασίγαση της μισαλλοδοξίας, του διαχρονικού θανατερού μίσους για το ιστορικό πρόσωπο του Ίωνος Δραγούμη. Δεν υπολόγιζε βέβαια σε άλλες πιο βλαβερές επιδράσεις από αυτές των εντόμων που, ακόμα, καθώς τείνει και τρίτη γενιά να αποσωθεί από την εποχή της δωρεάς, δεν επέτρεψαν να αναδειχτεί και να παρουσιαστεί «στο κοινό των Ελλήνων» το έργο και ο άνθρωπος. (Όσο «το κοινόν» διάβαζε, όσο ενδιαφερόταν, όσο τέλος πάντων αυτό το πράγμα είχε κάποια σημασία...).
Ο κόκκος του πιπεριού προκαλεί ίσως μόνον πταρμό. Και η απειλή «θα σου βάλω πιπέρι στο στόμα» δεν αποτρέπει κανέναν πια από το να εκστομίζει εδώ κι εκεί ότι του κατέβει. Και φυσικά δεν διώχνει τις ενοχλητικές σκνίπες, τους δηλητηριώδεις όφεις και τις ύαινες…
Τρείς γενιές μετά όλα τα παιδιά ξέρουν τις αδερφές Καρντάσιαν και κανείς δεν ξέρει ποιός ήταν ο Γκαγκάριν. Σιγά μη ξέρουν ποιός ήταν ο Δραγούμης και ποιός πήρε τη Θεσσαλονίκη. Εδώ γίνεται αγώνας στα σχολεία να μάθουν τί γιορτάζουμε την 28 Οκτωβρίου και την 25 Μαρτίου. Ο Θεός να φυλάει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις όμως ποιός φταίει; Οι γονείς. Για όλα φταίνε οι δάσκαλοι;
Εμένα ιστορία με μάθανε ο παππούς μου κι η γιαγιά μου. Τις ακριβείς ημερομηνίες μου τις έμαθε ο δάσκαλος -α.
Α, γειά σου!
ΔιαγραφήΑλλά νομίζω πως δεν νοιάζονται κιόλας. Νιώθουν εκτός ιστορικού χρόνου. Έχουν εμπιστοσύνη ΜΟΝΟ στο μέλλον. Έτσι πρέπει βέβαια. Αλλά ας κοιτάμε και λίγο προς τα πίσω να δούμε τι υπάρχει.
Οι πραγματικοί μακελάρηδες επί του προκειμένου (Δραγούμης) δεν είναι οι νέοι άνθρωποι αλλά εμείς που ακροβατούμε στην άβυσσο των ραδιουργιών και των σκοπιμοτήτων.
ΥΓ. Σημειώνω ότι οι λεγόμενες "ανθρωπιστικές σπουδές" πάνε παντού στον κόσμο κατά διάολου...
Συντριπτική η αλήθεια του πρώτου σχολίου-ν' αγιάσει το στόμα του σχολιαστή!
ΑπάντησηΔιαγραφή