Μια Καρυάτις πλήττει στο Λονδίνο...

(...και τι να καταλάβει ο Σούνακ τώρα, μου λες;)

 

                                                 

 

 Νομικά, είναι ιδιοκτησία των διαχειριστών του Βρετανικού Μουσείου. Υποστηρίζουμε πλήρως αυτή τη θέση - πράγματι ο Νόμος του Βρετανικού Μουσείου απαγορεύει την αφαίρεση αντικειμένων από τη συλλογή του μουσείου. Δεν έχουμε πλάνα για να αλλάξουμε τη νομοθεσία […]  ο κόσμος έρχεται τακτικά στη Βρετανία για να δει τα Γλυπτά του Παρθενώνα.

Ρίσι Σούνακ, Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου

 

 

Βρετανικό μουσείο (Ελγίνου μάρμαρα)*

 

                                     της Κικής Δημουλά

 

Στην ψυχρή του Μουσείου αίθουσα

την κλεμμένη, ωραία, κοιτώ

μοναχή Καρυάτιδα.

Το σκοτεινό γλυκύ της βλέμμα

επίμονα εστραμμένο έχει

στο σφριγηλό του Διονύσου σώμα

(σε στάση ηδυπαθείας σμιλευμένο)

που δυό βήματα μόνον απέχει.

Το βλέμμα το δικό του έχει πέσει

στη δυνατή της κόρης μέση.

Πολυετές ειδύλλιον υποπτεύομαι|

τους δυό αυτούς να 'χει ενώσει.

Κι έτσι, όταν το βράδυ η αίθουσα αδειάζει

απ' τους πολλούς, τους θορυβώδεις επισκέπτες,

τον Διόνυσο φαντάζομαι

προσεκτικά απ' τη θέση του να εγείρεται

των διπλανών γλυπτών και αγαλμάτων

την υποψία μην κινήσει,

κι όλος παλμό να σύρεται

τη συστολή της Καρυάτιδας

με οίνον και με χάδια να λυγίσει.

 

Δεν αποκλείεται όμως έξω να 'χω πέσει.

Μιαν άλλη σχέση ίσως να τους δένει

πιο δυνατή, πιο πονεμένη:

Τις χειμωνιάτικες βραδιές

και τις εξαίσιες του Αυγούστου νύχτες

τους βλέπω,

απ' τα ψηλά να κατεβαίνουν βάθρα τους,

της μέρας αποβάλλοντας το τυπικό τους ύφος,

με νοσταλγίας στεναγμούς και δάκρυα

τους Παρθενώνες και τα Ερεχθεία που στερήθηκαν

στη μνήμη τους με πάθος ν' ανεγείρουν.

 

*Ποιήματα, Ίκαρος, Αθήνα 2005 , σ. 36-37