ο ένας με το κοράνι ο άλλος
με την Παλαιά Διαθήκη κοιτάνε
συνεχώς να σκοτώνουν ο ένας
τον άλλο, δεν θα σταματήσει
ποτέ αυτή η τρέλα που
σκοτώνει...
Στο δρόμο χωρίς επιστροφή για τη Μέση Ανατολή έτσι όπως τον χάραξε ο εκατέρωθεν φανατισμός,
Στις απελπισμένες δηλώσεις του λαμπρού συναδέλφου καθηγητή της Νευρολογίας στο Ισραήλ και συμφοιτητή μου Δημήτρη Καρούση που έχασε το παιδί του, τον εικοσιεξάχρονο Ιωνά, φοιτητή της αρχιτεκτονικής, κατά την τρομοκρατική ενέργεια της 1/10/24 στο Τελ Αβίβ,
Δεν έχω πάρα να παραθέσω αυτό το μικρό απόσπασμα από το κείμενο του μακαρίτη σπουδαίου Εβραίου συγγραφέα Άμος Οζ «Από την Ιερουσαλήμ στο Κάιρο»*.
«Δεν υπήρχε άλλη τέτοια καρδιά» λέει ο πατέρας του αδικοχαμένου παιδιού.
Είναι σαφές. Ραβίνοι και μουλάδες που δεν έχουν καρδιά μοχλεύουν το μίσος και προετοιμάζουν επί χρόνια τέτοιους θανάτους.
Και η Θρησκεία γίνεται μοχλός που θα σηκώσει τα φράγματα για τους ποταμούς αίματος και πάλι…
[...] Δεν είμαι ιστορικός και δεν ισχυρίζομαι ότι κατέχω όλη την αλήθεια. Είμαι ένας Εβραίος, ένας Ισραηλινός, ένας σιωνιστής, που ανήκει στη μετριοπαθή Αριστερά του Ισραήλ. Έχω συμμετάσχει δυο φορές σε πολέμους. Είχα την τύχη να είμαι παρών κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του προέδρου Σαντάτ στην Ιερουσαλήμ, να γίνω μάρτυρας της υπογραφής του Συμφώνου Ειρήνης και της ανταλλαγής πρεσβευτών ανάμεσα στο Ισραήλ και την Αίγυπτο. Εύχομαι να υπογράψουμε συμφωνίες με όλα τα υπόλοιπα αραβικά κράτη και να βρεθεί μια δίκαιη λύση στο πρόβλημα των Παλαιστινίων. Έχω αφιερώσει τη ζωή μου στην ειρήνη και την ασφάλεια της χώρας μου. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω εδώ κάποιες από τις βασικές (ψυχολογικές, ιδεολογικές και πολιτικές) τάσεις των συμπατριωτών μου. Ελπίζω να διαβάσω μια μέρα ένα ανάλογο κείμενο, γραμμένο από έναν Αιγύπτιο διανοούμενο ή έναν Παλαιστίνιο συγγραφέα, που θα προσπαθεί να μας μιλήσει όχι για «ελάχιστες προϋποθέσεις ειρήνης» (αυτό είναι καθήκον των πολιτικών), αλλά για τις διαθέσεις και τα συναισθήματα από τα οποία προέρχεται η διένεξη και τα οποία θα πρέπει πρώτα να αλλάξουν για να επιτευχθεί η ειρήνη.
*Στο μικρό βιβλίο με τίτλο «Το Ισραήλ, η Παλαιστίνη και η ειρήνη», Εκδόσεις Καστανιώτη 1997.
Αυτονόητα γιατρέ, αλλά αυτονόητα για λογικά όντα....Δυστυχώς η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται στους αιώνες...
ΑπάντησηΔιαγραφή...των αιωνων ΑΜΗΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπεραντη θλιψη για τον αδικο χαμο......αυτη η τρελα που σκοτωνει' ....η ψυχη μου με τη Ρανια και το Δημητρη.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα στο παιδί. Δεν είναι ο μόνος. Κακό πολύ κακό πράγμα ο πόλεμος.
ΑπάντησηΔιαγραφή