ή πώς η άλλοτε ερωτική και νυν αιώνια πόλη του βορρά γίνεται ..."βορά" των εξωφύλλων.
Έκλεισε σήμερα τις πύλες του το 12ο Διεθνές Φεστιβάλ Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Ο κόσμος του χαρτιού, της μελάνης, της έμπνευσης και των ιδεών συναντιέται κάθε χρόνο Μάη μήνα. Εγχείρημα σοβαρό εδώ και χρόνια αυτό το αντάμωμα κι ερωτηματικό η ουσιαστική άνθηση και καρποφορία του στο μέλλον.
Στέκομαι στο εξώφυλλο γνωστού λογοτεχνικού περιοδικού αφιερωμένου στην τωρινή λογοτεχνική "φρουρά" της πόλης.
Στον τίτλο του εξωφύλλου φιγουράρει το τραγικό: "η αιώνια πόλη του βορά".
Αλήθεια ποιός μπορεί να αποδεχτεί τέτοια ελληνικά και μια γραμματική σαν κι αυτήν αγόγγυστα; Ή να συγχωρέσει μια τέτοια (ο Θεός να την κάνει...) "επιμέλεια";
Άλλο φυσικά πράγμα ο βορράς κι άλλη η βορά [όμως εδώ συμπίπτουν μια χαρά!].
Άλλο πόλη του βορρά κι άλλο η πόλη ως ...βορά.
Άλλο θα πει Χαλκιδική (μωρό μου...) κι αλλο θα πει Χαλκίδα...
Ας προσέχουμε λίγο.
ΥΓ. Όμως στο εσωτερικό του περιοδικού -για να μη σταθούμε κι άδικοι πέρα για πέρα- τα πράγματα διορθώνονται...
Έξωχωσ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιπαίρωχω!
ΑπάντησηΔιαγραφή