"Φυσάει ...β ο ρ ά ς (!!!) απ' το νοτιά"

ή πώς η άλλοτε ερωτική και νυν αιώνια πόλη του βορρά γίνεται ..."βορά" των εξωφύλλων.

Έκλεισε σήμερα τις πύλες του το 12ο Διεθνές Φεστιβάλ Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Ο κόσμος του χαρτιού, της μελάνης, της έμπνευσης και των ιδεών συναντιέται  κάθε χρόνο Μάη μήνα. Εγχείρημα σοβαρό εδώ και χρόνια αυτό το αντάμωμα κι ερωτηματικό η ουσιαστική άνθηση και καρποφορία του στο μέλλον.

Στέκομαι στο εξώφυλλο γνωστού λογοτεχνικού περιοδικού αφιερωμένου στην τωρινή λογοτεχνική "φρουρά" της πόλης.
Στον τίτλο του εξωφύλλου φιγουράρει το τραγικό: "η αιώνια πόλη του βορά". 
Αλήθεια ποιός μπορεί να αποδεχτεί τέτοια ελληνικά και μια γραμματική σαν κι αυτήν αγόγγυστα; Ή να συγχωρέσει μια τέτοια (ο Θεός να την κάνει...) "επιμέλεια";

Άλλο φυσικά πράγμα ο βορράς κι άλλη η βορά [όμως εδώ συμπίπτουν μια χαρά!]. 
Άλλο πόλη του βορρά κι άλλο η πόλη ως ...βορά. 
Άλλο θα πει Χαλκιδική (μωρό μου...) κι αλλο θα πει Χαλκίδα...

Ας προσέχουμε λίγο.

ΥΓ. Όμως στο εσωτερικό του περιοδικού -για να μη σταθούμε κι άδικοι πέρα για πέρα- τα πράγματα διορθώνονται...