"Τσιμισκή με Γούναρη γωνία" *...

...σας δεξιώνεται η "αξιοπρέπεια"!

Καύσων  ...τραπεζικός  [φωτ. Ν.Τ.]

[...] Οι εικόνες των Ελλήνων να περιμένουν σε ουρές μπροστά στα ATM δεν διαφέρουν σημαντικά στην ουσία τους, από τις ουρές στην Αβάνα μπροστά σε άθλια κρατικά καταστήματα – ψυγεία να πάρουν με το δελτίο ένα κομμάτι κατεψυγμένο κοτόπουλο (όχι κρέας), στους κρατικούς φούρνους και αλλού για να πάρουν ένα –δυο ψωμάκια. Περιμένουν υπομονετικά, χωρίς διαμαρτυρίες, σε μια κατάσταση που διαρκεί πολλές δεκαετίες και δεν οδηγεί πουθενά, εκτός από την πλήρη καταστροφή [...]
 

[ Από το εισαγωγικό κείμενο  του αφιερώματος της εβοδομαδαίας πολύ καλής εφημερίδας ΟΔΟΣ της Καστοριάς στην Κούβα και στους  "στρατευμένους" αλλά και ερωτικούς ποιητές της- αριθ. Φ 798, CUBA-Lοve/Revolution που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 30.7.2015].

Το είδα κι αυτό... Να πω ότι δεν το είδα; Ιδού και η απόδειξις. Φωτογραφημένη αμαρτία ομολογημένη. Στην αρχή υπέθεσα πως κάποιος πολιτικάντης θα λάλησε μέσα στο κατακαλόκαιρο και στον καύσωνα που επελαύνει κι είπε να βγάλει λόγο ντάλα μεσημέρι στους οπαδούς του. Πως θα τους κέρασε καμμιά φτηνή πορτοκαλάδα άντε και κανά ξυλάκι παγωτό του κιλού κάτω από τη λευκή τέντα και θα τους ξαπόστειλε πάλι σπίτι ύστερα από το "πρήξιμο". Όμως ...η θέση της τέντας και ο σαφής προσανατολισμός των καθισμάτων προς την ...είσοδο της τράπεζας και το ...ενεργό ΑΤΜ, το προχωρημένο απομεσήμερο, η ερημιά μπρος στην κλειστή τράπεζα, περίτρανα φανέρωναν  ότι η "εγκατάσταση" αφορούσε το ποίμνιο της στρούγκας των capital controls...

Προ πάντων σεβασμός στην αξιοπρέπεια και την προστασία των πολιτών.  Δεν είμαστε δα και Κούβα (ακόμη...).

ΥΓ. Παρακαλώ ας μην προκαλέσει δήθεν λογικούς συνειρμούς ή σχολιαστεί με κακεντρέχεια το "Γερμανικά Φροντιστήρια". 
Αυτά τα 'χει σχολιάσει εγκαίρως, και για τους δικούς της πάντοτε λόγους, η καλικέλαδος ..."φαλακρή αηδών της οικονομίας μας" (κατά Τάκη Θεοδωρόπουλο). 

*Τίτλος βιβλίου της Κωστούλας Μητροπούλου 

"Το ελληνικό είναι επίκτητο"

                                          Χρώματα στην Ελλάδα [ φωτ Ν.Τ.]

Ο Έλληνας θα ξεπεράσει τα εθνικά πλέγματα

μόνο όταν βρει τον εαυτό του. Όταν αποκτήσει

ταυτότητα και πρόσωπο. Όταν πάψει να μισεί 

τον εαυτό του γι' αυτό που δεν είναι και τον

δεχθεί γι' αυτό που είναι.

Νίκος Δήμου , απόσπασμα από το "Το χαμένο πρόσωπο" 

στο  Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας

[...] το ελληνικό δεν είναι έμφυτο ούτε εμφυτεύσιμο^. δεν είναι φυσικό^. δεν κληρονομείται δεν μεταβιβάζεται, δεν κατοχυρώνεται, δεν διασφαλίζεται, δεν καταχωρείται.  

Το ελληνικό δεν είναι ευρήματα ανασκαφών και διεκδικήσεις αρχαιοτήτων δεν είναι κομπορρημοσύνη μεταπρατών και διαπραγματεύσεις κυβερνητικών παραγόντων^. δεν είναι εξαγγελίες υπουργείων και τουριστικοί πομφόλυγες.

Το ελληνικό είναι επίκτητο.

Κατακτάται, εάν ευοδωθεί η προσπάθεια της κατάκτησής του.

Μπορούμε να γίνουμε ελληνικοί;

Γίνεται κανείς Έλληνας όταν αρχίσει να στέκεται αντίκρυ στους Έλληνες.

Στέκομαι αντίκρυ, σημαίνει, ανάμεσα σ’ εμένα και στο άλλο υπάρχει απόσταση.

Κάτι περισσότερο: ρήξη, χάσμα

Ρήξη μας χωρίζει από τους Έλληνες.

Χάσμα χάσκει ανάμεσα σε μας και την Ελλάδα […] 

Δημήτρης Δημητριάδης

 Εμείς και οι Έλληνες  -εκδόσεις Άγρα.

Από βαρκάρης καβαλάρης...

 Ώσπου

απόβροχο δακρύων

σκιές στα μάρμαρα γλυστρούν

μαύρη γριά

απ' τον τάφο του γιού της

μαζεύει σαλιγκάρια

κεραίες του κάτω κόσμου...

να φάει

Νικόλας Ευγένιος , Ισοτονικά 
εκδ. "Φαρφουλάς" 2015

Ζέστη να  λιώνει και τα σίδερα. Ιούλιος προχωρημένος και καταμεσήμερο. Περάσαμε μιανής ρεματιάς το γεφύρι και πλάι από μια ασβεστωμένη παλαιά κρήνη που θα 'χει προ πολλού απωλέσει το λάλον της ύδωρ. Ένα δέντρο ψηλό και με παχύ ίσκιο χρησιμεύει για να βάλουμε από κάτω το αμάξι να το βρούμε δροσερό μετά. Μέσα τα μνήματα ασπρίζουν οστέα γεγυμνωμένα μάρμαρα στοιχημένα στο αλώνι. Ερημιά και των γονέων αξεπέραστη. Ο ήλιος επάνω χυτοσιδηρουργείο σε πλήρη ανάπτυξη. 
Κι εκεί αυτός...
Το άλογό του σφριγηλό με ράχη και τράχηλο στιλπνά από τον ιδρώτα. "Αυτός" φορεί καπέλο καουμπόικο. Χλωρός στέκεται κι ανέπαφος μέσα στο καμίνι. "Είναι ο νεκροθάφτης του χωριού" μου λέει ο Αλέξανδρος. "Αυτός ανοίγει τους τάφους, αυτός τους πηγαίνει όλους εδώ πέρα. Είναι κουφός".

Κουφός τόξερα πως είναι. Πως από παρακάλια και κλάιματα δεν χαμπαριάζει ντιπ. Μα βαρκάρη και μέσα σε νερά που φωσφορίζουν τον περίμενα ορθός να λάμνει. "Περάστε κύριοι.Τον οβολόν σας" και "Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος" οι ζωηροί -ακόμη- και οι αιωνίως είρωνες. Τουλάχιστον με φτερούγες και με ρομφαία ανάλγητη. Ή μαύρον βαρυπενθούντα και με καλυμένο το πρόσωπό του από κουκούλα καπουτσίνου (ή δημίου;) με το δρεπάνι του θεριστή το αδίστακτο ανά χείρας. Ιούλιος που είναι κιόλας...

"Τώρα θα 'θελα ένα άλογο και να πηγαίνω τσάρκες" μου λέει ο Αλέξανδρος.
"Κι εγώ το ίδιο μα χωρίς τον άλλον από δίπλα να το κουμαντάρει με το καπίστρι" πήγα να του πω.

H βιβλιόφιλος & φιλόστοργος θιασώτις των περί την τέχνην...

Δεν ξεκολλάει από δίπλα μου όταν βρίσκομαι στο σπίτι. Νωχελική και άπραγη γενικώς, παρακαθήμενη εκ δεξιών αποκλειστικώς. Κοντά στο ...ποντίκι του PC. Νιώθοντας τη ζεστασιά από το router στα νώτα... Ανάμεσα σε χαρτιά και σε βιβλία περιπλανώμενη πριν πιάσει το μέρος της. Ανάμεσα σε στίβες απο αδιάβαστα και διαβασμένα, οργανωμένες -για ποιόν σκοπό;- "θεματικές  ενότητες" βιβλίων και περιοδικών, αρχειακό υλικό. Βλέπει τα πάντα έλεγχει παρατηρεί. Αυστηρή φίλη.

Ξαπλώνει τώρα πλάι στην φρέσκια-φρέσκια "Αλεπού της σκάλας" την συλλογή, με πυκνά δάση σκοταδιών του πάνω και του κάτω κόσμου αποστάγματα διηγήματα ποιήματα  μινιατούρες, του φίλου μου Ηλία Παπαμόσχου. Κόσμημα εκδοτικό από την Κίχλη με πλούσια και ουσιαστική προσέγγιση στον ..."πόλεμο" (αφού "παιδί του πολέμου" λογιάζει το βιβλίο του ο συγγραφέας).

Η μάχη για τη ζωή εννοείται πως πόλεμος είναι -όχι πάντα απελπισμένος-.

Εδώ σημασία έχει πια ή νίκη που κατήγαγε ο συγγραφέας αλλά και η στοργή που δείχνει για τους νικητήριους ελιγμούς του, για τις τρομερές ενθυμήσεις του πολεμιστή και για τα ωραία αποτελέσματα του αγώνα του μια γάτα: εν προκειμένω η "Τίγρις"! Που δεν φοβάται την ... -συγκεκριμένη τουλάχιστον- αλεπού καθόλου.

Τα ..."Χάη-" μας, τα ..."-κάλλη" μας!

Η εικόνα της Ελλαδας εν καμίνω χτες (17.7.15) από -ύποπτο υπεριπτάμενο- δορυφόρο.

Οι 59 εστίες φωτιάς συνεπικουρούμενες από πρωτοφανείς θυελλώδεις ανέμους σύμφωνα με τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Κ α μ μ έ ν ο   "είχαν σαν στόχο την αποσταθεροποίηση της χώρας" ώστε να μην επιλεγεί ίσως για τη θέση του πρωταγωνιστού & υφυπουργού στην σύγχρονη ελληνική τραγωδία των Κοινωνικών Ασφαλίσεων ο κωμικός & ταλαντούχος διασκεδαστής κ. Χαη-κάλης...

[ Φυσικά νίκησε το δίκηο όχι ο ισχυρός όπως θα 'λεγε κι ο πρωθυπουργός ...αν δεν είχε ψηφίσει το  "Μνημόνιο ΙΙΙ"!].

Ο κ. Χαϊκάλης ετοποθετήθη και ορκίζεται σήμερον. Ελπίζω άλλο κακό να μη μας βρεί φέτος...

This is the place gentlemen!

Η τρομερή νεύρωση, σε συλλογικό πια επίπεδο,του "άλλο θέλω να κάνω κι άλλο κάνω..."

"Ιερουσαλήμ ακυβέρνητη πολιτεία!"

Γ. Σεφέρης

Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρουν τα ψυχαναλυτικά κανενός πολιτικού. Οι πολιτικοί βρίσκονται εκεί που είναι για να εμπνέουν, να (εκ)παιδεύουν τις μάζες, να τις καθοδηγούν, να χαράζουν δρόμους για τις κοινωνίες. Ποτέ μου δεν τους εμπιστεύθηκα. Κακό του κεφαλιού μου θα μου πείτε...
Αλλά επειδή "το προσωπικό είναι και πολιτικό" θα παραδεχτώ πως διακρίνω ότι πολλοί από τους πολιτευτές απανταχού της γης πάσχουν από διαταραχές προσωπικότητας, από σοβαρά ή ελάσσονα ψυχιατρικά προβλήματα όλης της γκάμας των ψυχικών νοσημάτων. Η ναρκισιστική διαταραχή της προσωπικότητας αποτελεί μάλλον γνώρισμα των πιό πολλών. Αρκετοί πάλι θα κατατρύχονται ίσως από ιδεοληψίες ή παρανοϊδείς σκέψεις οι οποίες αυτομάτως επηρεάζουν συχνά και τους ψηφοφόρους τους, πολλοί θα παθαίνουν κρίσεις άγχους ή πανικού όπως επίσης κάποιοι θα είναι βουλιμικοί, ακόρεστοι σεξομανείς, μυθομανείς με τον ίδιο τρόπο που άλλοι άνθρωποι είναι αλλεργικοί, ροχαλίζουν το βράδυ ή έχουν ημικρανίες. 

Σύμφωνα όμως με το παραπάνω κειμενάκι υποθέτω πως ίσως κάποιοι από τους πολιτικούς μας δεν έχουν ακόμα απαλλαγεί από την βασανιστική ...ενούρηση και τη φοβία που την συνοδεύει. Το συγκεκριμένο ανάρτησε άρτι ορκισθείς βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος, ο οποίος μάλιστα ενώ είναι ο δύσμοιρος, όπως και η πλειονότης των συντρόφων του, ακραιφνής  οπαδός του ΟΧΙ (στα μνημόνια, στην Ευρώπη των δυναστών-δανειστών και εντός εισαγωγικών "εταίρων μας"...) αναγκάστηκε στην παρθενική του εμφάνιση "στο ναό της Δημοκρατίας" να ψελλίσει ΝΑΙ... Το πράγμα του εστοίχισε πολύ καθώς φαίνεται γι' αυτό και ένιωσε τη ανάγκη να μας το επικοινωνήσει όπως θα έπραττε με τον πνευματικό του ή τον ψυχίατρό του.

Δεν ξέρω πως αισθάνεστε εσείς διαβάζοντας αυτές τις λιγοστές γραμμές. Εγώ για να 'μαι ειλικρινής ...κατουρήθηκα πεπεισμένος πια πως τίποτε εδώ πέρα δεν σώζεται.
Οι ευσεβείς αριστεροί της κυβέρνησης  θα προτιμήσουν μάλλον να έχουν το κόμμα και την ιδεολογία τους ακέραιη και πάν' απ' όλα, ενώ θα υποκρίνονται για τα μάτια του κόσμου πως υπερασπίζονται κάτι (πχ το "Μνημόνιο ΙΙΙ") που διόλου δεν θα επιθυμούν να υλοποιηθεί. Νευρωσικοί οργανωμένοι σε κόμμα εξουσίας που άλλα θέλουν να κάνουν κι άλλα κάνουν.

 Κι έτσι -μοιραία- τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Θα επαναληφθεί ακριβώς αυτό που έκαναν κι οι προηγούμενοι από τους τωρινούς "μνημονιακοί". Από το 2010 και μετά που αρχίσαμε τα πάρε δώσε με όλο το κακό συναπάντημα της μοίρας μας, ψήφιζαν στη σειρά τα μνημόνια, έβαζαν τις υπογραφές τους κάνοντας μισές δουλειές και πολύ συχνά τίποτε. 
Έτσι καθώς φαίνεται καθαρά πλέον, στη χώρα των καθαρών ιδεολόγων, θα έχουμε χρόνο άφθονο μπροστά μας για εκλογές, δημοψηφίσματα, ζυμώσεις, ανακατατάξεις πολιτικές σφυρίζοντας καθυστερήσεις ζώντας στη δυστοπική μας χώρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλα θα λέει κι άλλα θα εννοεί,  θα καθοδηγείται από την αρλουμπολογία του κόμματος και την ατσαλάκωτη και μη μου άπτου  ιδεολογία του, από τα Συνέδρια και τις ασύμπτωτες συνιστώσες του μέσα σε τοπίο με ομίχλη. 

Το κράτος στην πιό κρίσιμη στιγμή δυστυχώς από τον  Κ α ν έ ν α   θα κυβερνιέται στην Οδύσσεια που βρίσκεται σε εξέλιξη.

 Έχουμε να δούμε πράματα και θάματα στο αφήγημα αυτό: Ανθρώπους που τους καταβροχθίζει ο Πολύφημος, που τους παραμυθιάζουν οι Σειρήνες, που τους τσακίζουν οι Συμπληγάδες. Και πολλούς που η Κίρκη θα μεταμορφώνει σε γουρούνια...

Ο μόνος που θα σωθεί θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την  άθικτη ραφινάτη και ιερή του ιδεολογία.

Καλό ταξίδι Οδυσσείς μου...

   Έργο του Σύρου ζωγράφου Rima Salamoun/ Δαμασκός.

H κομματική "ορθοδοξία" γέρνει ...αριστερά!

Αλλού κακάριζε το ..."πραξικόπημα" 
κι από αλλού μας ήρθαν τα αυγά!

 Το ναίδριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος 
γωνία Εγνατίας & Π.Π. Γερμανού [ φωτ. Ν.Τ.]

[...] Το σχέδιο Λαφαζάνη προέβλεπε και προβλέπει απαλλοτρίωση 

των χρηματικών αποθεμάτων της Τράπεζας Ελλάδος ύψους 22 δισ. ευρώ, 

κατάληψη του Νομισματοκοπείου και σύλληψη του Γιάννη Στουρνάρα! 

- «Έχουμε μπλέξει με τρελούς» φέρεται να σχολίασε ο κ.Τσίπρας

                                                                    [οι εφημερίδες]

14 του Γιούλη ("μαλλιαρό" αλλά πρέπον αφού πάει ασσορτί)  και τελικά η ...Βαστίλη της Τράπεζας της Ελλάδας αποσοβήθηκε. Χτες όμως ανακοινώθηκαν τα  σχέδια της κατάληψής της από ...Υπουργούς της χώρας εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό σε κανονικές εκλογές και συνθήκες!

Πρώτον, ο τέως υπουργός Μπαρουφάκης -ο και με ένα νι Γιάνης επονομαζόμενος- είχε κρυφίως προγραμματίσει το Grexit και το να μας  φλομώσει στην συνέχεια στα παλιόχαρτα "αϊ όου (ή ουάου;) γιού". Αφού θα περνούσαμε ένα "λιτό βίο" για άγνωστο -όμως ικανό- χρονικό διάστημα ώστε οι λιπομετρητές καθ' άπασαν την επικράτειαν να μηδενίσουν, θα μας αντικαθιστούσε τα κουρελόχαρτά του με Δραχμές [ή μνάδες] που θα του έφερνε ο γνωστός και μη εξαιρετέος κύριος Νίκος Ξυδάκης (άλλη μεγάλη απογοήτευση!!!) από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. 
Δραχμές να φαν κι οι κότες χρήσιμες μονάχα για ν' αγοράζουμε μ' ένα σακκί απο δαύτες ένα πιάτο φακές με σκορδοστούμπι ("τα ελέη του Θεού" θα μου πεις -ο άλλος για ένα πιάτο φακές πούλησε τα πρωτοτόκια...)

Ο αποφασιστικότερος όλων όμως, ο μεσιέ Λαφαζανί φορώντας αμάνικο πουλόβερ μεσοκαλόκαιρο και την ακλόνητή του ιδεολογία-μούμια, θα εισέβαλε στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος με τους ερυθροφρουρούς του. Θα "απαλλοτρίωναν" δια μιας τα 22 δισ. Ευρώ  της ΕΚΤ, θα συνελάμβαναν τον Ιωάννη Στουρνάρα (και ο οποίος με ευσύνοπτες διαδικασίες μάλλον θα παλουκώνονταν στο Σύνταγμα και θα καίγονταν σαν δαδί την ίδια μέρα). 

Μόλις ο αμαρτωλός τραπεζίτης θα είχε αποκαεί θα έσβηνε (ώωω! θαύμα θαυμάτων θαυμάσιον!) το χρέος της Ψωρ-Αλέξαινας. Η φατρία θα μοίραζε μετά τα κλοπιμαία στους μισθωτούς του Δημοσίου και τους συνταξιούχους απανταχού της χώρας. Τους άλλους σαν τα σκυλιά θα τους άφηναν να ψοφήσουν στο δρόμο. Όπως επί πέντε χρόνια οι πάντες τους έχουν αγνοήσει (απολυμένους του αμαρτωλού ιδιωτικού τομέα, άνεργους, νέους επιστήμονες κλπ)

Εν τω μεταξύ, καθε γωνιά με φωτοτυπάδικο στις γειτονιές  θα επιτάσσονταν από το Εθνικό νομισματοκοπείο ώστε να παράγει σε απεριόριστο αριθμό χαρτονομίσματα, κάθε ονομαστικής αξίας και γούστου, υπό την υψηλή εποπτεία της κ. Ραχήλ Μακρή σε συνεργασία με την Softex και με Βούλγαρους παραχαράκτες εξειδικευμένους στην συγκεκριμένη εργασία επί πολλά έτη.
Το πρόβλημα χρέους και επιβίωσης της χώρας θα λυνόταν δια παντός.

Κοίτα που νόμιζα πως ο αχώνευτος ο Βόλφκανγκ ο γερμανός είχε προετοιμάσει το "πραξικόπημα".
Εδώ γεννοβολούσαν τα ορνίθια κοτζάμ ...χρυσά ωά!

Ημέρα πρώτη, Ανάδυση στο φως

                                                                                                Santorini [PHOTO. N.T.]

[...] Και ψηλαφώ, ελπίζοντας ν΄ανοίξει,

σαν χαραμάδα, ο δρόμος ο κρυφός,

που τον χαμένο κόσμο θα μου δείξει,

ντυμένο οστά και σάρκα μες στο φως.

           Στυλιανός Αλεξίου, Στίχοι επιστροφής, εκδόσεις Στιγμή 2015.

Με δυό λόγια, γιορτάζω σήμερα το θάνατο του Νέου μεγάλου Διχασμού ["μνημόνιο-αντιμνημόνιο"],την απάρνηση της γλώσσας του μίσους -πάντα πάνω στο ψέμα κατασκευασμένης αφού η αλήθεια του ενός ποτέ δεν είναι αλήθεια...πάντοτε χρειάζεται να καθρεφτιστεί και σε άλλα μάτια- 

Την νοηματότηση της παρουσίας μας στην "ενωμένη" Ευρώπη -αυτήν που πέπρωται να αλλάξει γιατί οι καιροί της το ζητούν- για την παραμονή της πατρίδας μου στο "παιχνίδι που δεν τέλειωσε". 

Την μεταμόρφωση ενός πρωθυπουργού - αρχηγού ενός κόμματος που σε λίγες μέσα νύχτες έγινε αληθινός ηγέτης. Καθώς κλήθηκε ν'  αποφασίσει και να διαλέξει με ευθύνη και σοβαρότητα, την εικόνα του φρικτά τσαλακώνοντας, φίλους και "συντρόφους" παλιούς τραυματίζοντας, οπαδους απογοητεύοντας. Σαν προδότης όχι.

Μα φτιαγμένος από τη στόφα των ικανών σε δρόμο δύσβατο και με πόνο βαδίζοντας 

Που φυλάγει σαν ελπίδα ελάχιστη αντίδωρο για το τέλος.

Αίνος σε όσους απαρνιούνται τις ιδεολογίες!