Δεν ξεκολλάει από δίπλα μου όταν βρίσκομαι στο σπίτι. Νωχελική και άπραγη γενικώς, παρακαθήμενη εκ δεξιών αποκλειστικώς. Κοντά στο ...ποντίκι του PC. Νιώθοντας τη ζεστασιά από το router στα νώτα... Ανάμεσα σε χαρτιά και σε βιβλία περιπλανώμενη πριν πιάσει το μέρος της. Ανάμεσα σε στίβες απο αδιάβαστα και διαβασμένα, οργανωμένες -για ποιόν σκοπό;- "θεματικές ενότητες" βιβλίων και περιοδικών, αρχειακό υλικό. Βλέπει τα πάντα έλεγχει παρατηρεί. Αυστηρή φίλη.
Ξαπλώνει τώρα πλάι στην φρέσκια-φρέσκια "Αλεπού της σκάλας" την συλλογή, με πυκνά δάση σκοταδιών του πάνω και του κάτω κόσμου αποστάγματα διηγήματα ποιήματα μινιατούρες, του φίλου μου Ηλία Παπαμόσχου. Κόσμημα εκδοτικό από την Κίχλη με πλούσια και ουσιαστική προσέγγιση στον ..."πόλεμο" (αφού "παιδί του πολέμου" λογιάζει το βιβλίο του ο συγγραφέας).
Η μάχη για τη ζωή εννοείται πως πόλεμος είναι -όχι πάντα απελπισμένος-.
Εδώ σημασία έχει πια ή νίκη που κατήγαγε ο συγγραφέας αλλά και η στοργή που δείχνει για τους νικητήριους ελιγμούς του, για τις τρομερές ενθυμήσεις του πολεμιστή και για τα ωραία αποτελέσματα του αγώνα του μια γάτα: εν προκειμένω η "Τίγρις"! Που δεν φοβάται την ... -συγκεκριμένη τουλάχιστον- αλεπού καθόλου.
Μήπως κυνηγάει και την ηδύμολπο Κίχλη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα πιθανά...
Διαγραφή