Χρώματα στην Ελλάδα [ φωτ Ν.Τ.]
Ο Έλληνας θα ξεπεράσει τα εθνικά πλέγματα
μόνο όταν βρει τον εαυτό του. Όταν αποκτήσει
ταυτότητα και πρόσωπο. Όταν πάψει να μισεί
τον εαυτό του γι' αυτό που δεν είναι και τον
δεχθεί γι' αυτό που είναι.
Νίκος Δήμου , απόσπασμα από το "Το χαμένο πρόσωπο"
στο Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας
[...] το ελληνικό δεν
είναι έμφυτο ούτε εμφυτεύσιμο. δεν είναι φυσικό. δεν
κληρονομείται δεν μεταβιβάζεται, δεν κατοχυρώνεται, δεν διασφαλίζεται, δεν
καταχωρείται.
Το ελληνικό δεν είναι ευρήματα ανασκαφών και
διεκδικήσεις αρχαιοτήτων δεν είναι κομπορρημοσύνη μεταπρατών και
διαπραγματεύσεις κυβερνητικών παραγόντων. δεν είναι εξαγγελίες
υπουργείων και τουριστικοί πομφόλυγες.
Το ελληνικό είναι επίκτητο.
Κατακτάται, εάν ευοδωθεί η προσπάθεια της
κατάκτησής του.
Μπορούμε να γίνουμε ελληνικοί;
Γίνεται κανείς Έλληνας όταν αρχίσει να στέκεται
αντίκρυ στους Έλληνες.
Στέκομαι αντίκρυ, σημαίνει, ανάμεσα σ’ εμένα
και στο άλλο υπάρχει απόσταση.
Κάτι περισσότερο: ρήξη, χάσμα
Ρήξη μας χωρίζει από τους Έλληνες.
Χάσμα χάσκει ανάμεσα σε μας και την Ελλάδα
[…]
Δημήτρης Δημητριάδης
Εμείς και οι Έλληνες -εκδόσεις Άγρα.
Κοινοποιώ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι σου εύχομαι Καλό Βράδυ!
Νάσαι καλά Δάφνη μου ...
ΔιαγραφήΚι όπως λεει η -πολύ καλή και στοχαστική- ποιήτρια ...Δάφνη Χρονοπούλου
στο "Τα 40 του θανάτου" με τον παλιό καλο τρόπο του Νοβαλις και του Χαίντερλιν
και με ρίμα παρακαλώ (χωρίς να λησμονά το ουσιώδες ΡΗΜΑ) :
"Λείπει ο Θεός, μας τό 'κλεισαν το μαγαζί
που τόσα χρόνια το παλεύαμε μαζί,
πως να μη με πειράζει
Θα κάνουμε οι δυό μας την τελευταία προσευχή στο ιερό
Είναι βουβή η πηγή
μα ακόμα έχει νερό..."
που παει να πει θα σκάψουμε με νύχια και με δόντια να το βρουμε
όσο αναπνέουμε
το κρυμμενο φως, το σβησμένο νερό,
το άπιαστο Έλληνικό
και τον Ωραίο Έλληνα...