"Μερικών" Μαΐων και ..."κανενός".

Μνήμη Κλάρας, Παντελή, Μπόλεκ

τριών αδέσποτων γατιών

 

Η Κλάρα θαρρείς και ήταν η μητέρα όλων των γατιών! Όμορφη δεν την έλεγες. Όμως ήταν πολύ συμπαθητική. Σαν μωσαϊκό το σώμα της και το μουτράκι της σαν μονίμως λερωμένο. Άφοβη, λεπτή, φινετσάτη, μαχητική, φούλ ερωτιάρα και διεκδικητική. Πάμπολλα γατιά ξεπετάχτηκαν από την κοιλίτσα της. Μετά την τελευταία γέννα είχα τρομάξει πως θα πέθαινε από την πείνα. Τόσο είχε αδυνατίσει. Γύρναγε σαν φάντασμα, αποστεωμένη. Βαλθήκαμε να την ταΐζουμε συστηματικά όλοι στη γειτονιά. Πήρε ευτυχώς γρήγορα "τα πάνω της". Όταν τα γατιά της μεγάλωσαν λίγο, τα κουβαλούσε μαζί της για φαΐ. Συνήθως ερχόταν με την καλλονή Μπιζού και τον Παντελή... 

Η Κλάρα στα δεξιά . Η Μπιζού αριστερά. (Ο Παντελής άφαντος...)

Ο έρμος ο Παντελής, δειλός και φοβισμένος (του 'διναν που και πού καμμιά "ψιλή" οι δυό τους μάνα κι αδερφή...) έστεκε κάπου απόμερα. Περίμενε να τελειώσουν οι θηλυκές το γεύμα τους κι άμα αυτές άφηναν τίποτε έτρωγε και κείνος.  (Συνήθως δεν άφηναν...).

Η Μπιζού ομόρφαινε μέρα με τη μέρα. Είχε και μια φουντωτή ουρά όλο γοητεία. Θύμιζε σκίουρο. Διαρκώς επιδείκνυε την τρίχινη χορευτική ανθοδέσμη της. Την ερωτεύτηκε πολύς κόσμος, έκαψε καρδιές. Πρόλαβαν κάτι γατόφιλοι γείτονες και αφού την στείρωσαν την σπίτωσαν.  Μας κοιτάζει καμμιά φορά από το τζάμι...

Λίγον καιρό μετά τη σφοδρή χιονόπτωση του χειμώνα "χάθηκε" η Κλάρα! Δεν την ξανάδαμε... Δηλητήριο; Αμάξι; Ποιός ξέρει... 
Είχε πάντως προλάβει να ξεπετάξει μια ακόμα γενιά γατιών που τα μεγάλωνε η φροντίδα του Θεού και των ανθρώπων.

Ο "δειλός" [ή ντροπαλός;] Παντελής θέριεψε και καρδάμωσε. Έγινε γάτος δυνατός, κανονικός. Συνέχιζε όμως να μην πλησιάζει εύκολα, να μην εμπιστεύεται τους ανθρώπους. Τρομαγμένος και κάπως σαν θλιμμένος πάντα. Πάντως απόλαυσε τον πρώτο του ερωτικό Φλεβάρη στα κεραμίδια...

Μια μέρα τον πέτυχα καθισμένο μπροστά στην πόρτα του σπιτιού ενός γείτονα. Σαν να ήταν αλλού. Σαν να φύλαγε πόρτες αόρατες είχε ένα βλέμμα σκοτεινό κι απόμακρο. Ήταν και δεν ήταν εδώ... Κράτησα αυτό το βλέμμα για να το θυμάμαι, στη μνήμη του κινητού μου.

Ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ  μάλλον ήταν παιδιά της Κλάρας κι αυτά. Έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό. Αγαπησιάρικα, φιλιωμένα με τον άνθρωπο, έτρεχαν νά σ' ακουμπήσουν, να τριφτούν πάνω σου με το πρώτο.  Φιλοξενήθηκαν, όταν πλάκωσαν τα κρύα, στο σπίτι μας μέσα σ' ένα χαρτόκουτο που το σκεπάζαμε το βράδυ και με κουβέρτα. Μαζί τους έμπαζαν, στο πρόχειρο καλύβι, κι  έναν ακόμα ...πρόσφυγα αδελφό τους!

Προχτές μας ήρθαν τα κακά μαντάτα: Ο Παντελής και ο Μπόλεκ δεν θα ζήσουν τον πρώτο τους Μάη. Πρόλαβαν να ακυρώσουν την συνάντηση οι ρόδες των αυτοκινήτων και η  οδηγητική γαϊδουροσύνη των εποχούμενων Ελλήνων...

Ο ..."Μπόλεκ"!

Τις φετινές λοιπόν παπαρούνες του Μάη τις αφιερώνω ολοψύχως στον αξιαγάπητο Παντελή και τον "κούκλο" Μπόλεκ (που δεν τις αντίκρισαν  ποτέ...) και στην Κλάρα (που ίσως κάτι να της θυμίζουν εκεί που βρίσκεται, η καλή μου...).

Ακρωτήριον Ταίναρον ή Ματαπάς

Στον Ηλία Κουτσούκο,

 εραστή ισόβιο της πέτρινης Μάνης

Στο Ακρωτήριο Ταίναρο
στα  ερείπια πάνω 
του Νεκρομαντείου του Ποσειδώνα
στέκει χτισμένο άτσαλα
με πέτρες παράταιρες πεσμένες, 
σαν κρύπτη  θολωτή υπέργεια,
κάποιο παλαιοχριστιανικό εκκλησάκι
Ο ναός των Ασωμάτων.

Οι επισκέπτες που καταφθάνουν ασθμαίνοντες
μέσα στo ανελέητο κατακαλόκαιρο της Μάνης
-άλλοτε ανηφορίζοντας 
καταφθάνοντες από  θάλασσα μεριά
ή κατηφορίζοντας πεζοπορώντας
από μια στενή λωρίδα όλο πέτρες και χώματα-
συνηθίζουν  ν' αποθέτουν
στο βωμό -στην Αγία Τράπεζα επάνω 
(μια πέτρα είναι-ένα μεγάλο αγκωνάρι)
κτερίσματα, αναθήματα 
τάματα αλλοπρόσαλλα:
Καπάκια αναψυκτικών, σπασμένα γυαλιά χρωματιστά
βότσαλα αργασμένα από το κύμα του χειμώνα, 
μικρές πέτρες κοφτερές πυρωμένες από τον ήλιο
χαρτιά με σβησμένα 
τα γραμμένα τους ονόματα και λόγια (ευχές πιό συχνά)
μαζί με κορδελίτσες, κομμάτια ύφασμα
πράγματα ολότελα ασήμαντα δίχως αξία.
Έναν μικρό σωρό
με καλοπιασματα στον Σκοτεινό Άγιο.

Μοιάζει όλοι τότε να βλέπουν 
με τα μάτια της ψυχής τους
τη βάρκα του περαματάρη 
κάπου αλλού στο Πορθμείον, στην Αχερουσία 
σαν την Οφηλία  ακίνητη άψυχη 
αυτοχειριασμένη μέσα στα νερά.

Θέλουν να νιώθουν πως 
η αναχώρηση καθυστερεί ακόμα
λαβαίνοντας κάποιον βουβό χρησμό.
Που αφουγκράζεται ο καθένας μοναχός του
μπροστά στις σιωπηλες πύλες.

Όμως είναι μονάχα ο αέρας εκείνος που μιλά
σφυρίζοντας ανάμεσα στις πέτρες
χωρίς γύρω να σειέται 
μήτε το παραμικρό ξερό χορτάρι.


                                                                            Θεσσαλονίκη, ξημερώματα 28.4.2017

Αν ήμουν σκύλος...

Γαμιέται η Κουταγιώταινα κι ο σκύλος της γαυγίζει 

και κλαίσι τα παιδάκια της κι εκείνη χαχανίζει.

Θεόδωρος Σαχλίκης , 14ος αι. 

Τους ζήλεψα και πάλι...

Ο άντρας στην αντηλιά [ίσως και να του αρέσει...]. Κι ΑΥΤΟΣ με την πλάτη στο μάρμαρινο παγκάκι πιάνει τ' απόσκια. Μακάριος!

Τον ζήλεψα γιατί αυτουνού δεν του 'φερε ο ταχυδρόμος πρωϊνιάτικα συστημένο της Εφορίας (24.4.17 η έκδοση- 27.4.17 η επίδοση/ξεπέρασαν τον εαυτό τους τα ΕΛΤΑ!). Η εξήγησις εν συντομία: "Πρόστιμο διοικητικό" [ούτως είθισται] για "εκπρόθεσμη υποβολή τροποποιητικής φορολογικής δήλωσης" του 2014 ...100,00 Ευρώ].

Το μεσημέρι κι όλας, σαν καλός βλάκας, ήμουν on line με την Winbank και το Τaxis. Το ποσό ήταν πλέον 102,40 Ευρώ. Είχε ..."πρόστιμο-τέλη-προσαυξήσεις": 2,40 Ευρώ... 

Λοιπόν λυκοπαρέα... αν ήμουν σκύλος εκθύμως θα σας κατουρούσα (μα τω Θεώ!) ή θα έμπαινα μέσα στα συντριβάνια σας να σβήσω το θυμό μου.

Άντε γαμηθείτε πια!

Ένστασις ..."Τίγρεως"!

-Και γιατί περικαλώ Το βιβλίο των γάτων 

  και όχι των ...γ α τ ώ ν  κύριε Δήμου;                                                                                                                                    

                                      Τίγρις

[και δια την αντιγραφήν ο κηδεμών blogger]

Ο ...δραστικός ήρως Πί-Πί

Δες λέω, είναι πεθαμένο κι όμως περπατάει...."

Μίλτος Σαχτούρης, Όνειρο

"Δεν θα περάσουν τα υπολείμματα του Ναζισμού" [...] είπε -μεταξύ άλλων σημαντικών-  στο "Φόρουμ των ...Αρχαίων Πολιτισμών" ο "Ανώτατος", αδιαφορώντας αν ανακατώνεται σε εκλογές ξένης χώρας.  Λίγες ώρες μετά η αχώνευτη Μαρί Λεπέν υπέβαλε την παραίτησι της από την Προεδρία του κόμματός της. Με λίγα λόγια: ο Π.Π. την οδήγησε στην ..."ανεξαρτησία".

Αν ήταν τόσο δραστικός και στην εκπομπή του Παπαδάκη παλαιότερα, σήμερα δεν θα χρεωνόταν ο έλληνας φορολογούμενος την βουλευτική μισθοδοσία του νταή που μοίραζε χαστούκια.

Αλλά και ο ηρωϊσμός θέλει το χρόνο του για να ωριμάσει μέσα στον άνθρωπο...

To ...σακάκι του James Parkinson και άλλα.

James Parkinson (1755-1824)

11-4-2017*

                                                          
                                                                     του ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΑΚΑΡΟΓΛΟΥ**

Σκούρα τα σύννεφα

Χαϊδεύουν την χορταριασμένη γη

Και λένε ιστορίες από τα παλιά

Να μην δειλιάζουν

Να μην τρέμουν

Να μάθουν να διαβάζουν 

τις λέξεις μιας καινούργιας γλώσσας

Καλημέρα: Μαντοπάρ

Γεια χαρά: Μιραπεξίν

Καληνύχτα: Σταλέβο

Και μια λέξη με τρία γράμματα

Ζ ω ή

Τώρα πάλι τα σύννεφα αλλάζουν χρώμα

Και ο ουρανός

Γίνεται μπλε σκούρος

Όπως το σακάκι

Του αγαπητού

Κυρίου Πάρκινσον.

* Ημέρα που ορίστηκε να εορτάζεται ως  Παγκόσμια Ημέρα της Νόσου Πάρκινσον.

** Ο φίλος Λεωνίδας Κακάρογλου είναι Πολιτικός Μηχανικός, 
γνωστός ποιητής και συγγραφέας. Ζει στα Χανιά.

Οι 2338 ...αρχαιολόγοι της ΔΕΗ!

Τί Λωζάνη, τί Κοζάνη [...].

Τί αρχαιολόγοι, τί ...ηλεκτρολόγοι!

(Και αν αυτά συνέβησαν 

σε χρόνια ελλειμμάτων

σκέψου τί μέλλει να συμβεί

επί ..."πλεονασμάτων").

Η εκδίκηση των βιβλίων!

Έργο του Χάρη Πανίδη (1954-2015)

 

Έναν μικρό θησαυρό έκρυβε ένα βιβλίο που είχε οδηγηθεί στην ανακύκλωση στο Ηράκλειο της Κρήτης.Το βιβλίο εντοπίστηκε από εργαζομένους στο εργοστάσιο ανακύκλωσης του Ηρακλείου, όταν κατά τη διάρκεια διαχωρισμού των υλικών οι εργαζόμενοι ανακάλυψαν πως μέσα σε αυτό ήταν κρυμμένα 15.000 ευρώ σε χαρτονομίσματα. Να σημειωθεί ότι το βιβλίο με τα χρήματα πιθανότατα ανήκε σε κάποιον ηλικιωμένο, ο οποίος φύλαγε τα χρήματά του στις σελίδες του και όταν έφυγε από τη ζωή κανείς δεν αντιλήφθηκε τα ευρώ που υπήρχαν μέσα σε αυτό, με αποτέλεσμα να καταλήξει στα σκουπίδια.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τολμήστε τώρα να ξαναπετάξετε βιβλία! Να σας ξαναδώ να τα αφήνετε σαν αποπαίδια δίπλα στον κάδο των σκουπιδιών ή να τα στέλνετε στην ανακύκλωση... Να τα δίνετε στον παλαιοπώλη που θα 'ρθει να πάρει των γονιών σας -ή των ανιόντων συγγενών σας- τις πολύπαθες καριόλες, τις ετοιμόρροπες καρυδένιες ντουλάπες και τους μπουφέδες προκειμένου νά απαλλάξει τα υπό ανακαίνιση διαμερίσματα σας  από "τα άχρηστα". 

Σας βλέπω με Βίους Αγίων, προσευχητάρια, παλιές εκδόσεις με ιστορίες μυστηρίου, ρωμαντικά μυθιστορήματα αγορασμένα  με το κιλό, ποίηση φτηνή και λαϊκή στα χέρια ένα ένα τους φύλλο να τα πηγαίνετε φυλλομετρώντας. Για χρόνια προτού τελικώς τα δώσετε.

Αν μάλιστα σας έχει τύχει και κανένας πιο ..."μπασμένος" στα πράγματα συγγενής και με πιο "ενημερωμένη βιβλιοθήκη", σοφούς σας βλέπω αγαπητοί μου και με διδακτορικά στη φιλολογία εφεξής. 

Θα 'χετε πια μάθει ν' αγαπάτε τα χαρτιά τα τυπωμένα, τα φυλαγμένα με προσμονή κι αγάπη, τα συναγμενα με φροντίδα και κόπους πάνω στα ράφια άχαρων βιβλιοθηκών. Θα  τα καλοπιάνετε λοιπόν για να σας ανταμείψουν (αν το θελήσουν κάποτε) με κανένα  κρυμμένο πενηντά-Ευρώ στις σελίδες τους μέσα...

Ζήτωσαν τα βιβλία!

Βεγγαλικά όχι Αναστάσιμα!

M[other] O[f] A[ll] B[omb]s 
εναντίον F[ather]OABs  κ.λ.π.

   Ο κυρ Τραμπ έχει την ΜΟΑΒ.Την έριξε ήδη εις τους Αφγανούς επειδή αυτοί δεν τυχαίνει να εορτάζουν Πάσχα. Μαθαίνουμε σήμερα πως κι ο κυρ Πούτιν έχει πλέον την ...FOAB και θα τή ρίξει όπου αυτός κρίνει φρόνιμο μόλις περάσει το Άγιον Πάσχα (το οποίον ο ίδιος ως καλός Χριστιανός αυτές τις ημέρες εορτάζει!)  

    Τόνοι εκρηκτικών (μέσα στον μπαμπά -μπόμπα και στη μαμά -μπόμπα)  επικρέμμονται και πάλι επί των κεφαλών ημών των δυστύχων δημοκρατικών και μη, ελευθέρων ή ανελευθέρων, θρησκευομένων αλλά και όχι, φανατικών ή ήσυχων -σαν αρνιά- ζωντόβολων, γραμματιζούμενων ή ξύλων απελέκητων και κατά τύχην εποίκων του [...δολοφονικά!] "ανθρωποκεντρικού" Πλανήτη Γη.

     Υπάρχει κι ένας μπέμπης εκεί στη Β. Κορέα που κι αυτός παίζει με πυραυλάκια. Αυτά φαντάζομαι θα είναι οι  ..."μπόμπο-μπόμπες"! Να δούμε κατά πού θα τις στρέψει κι ετούτος.
    Υπάρχουν φυσικά από κοντά  και οι μονήρεις πλάνοδιοι φανατικοί, επίσης ζωσμένοι με βόμβες ή όπλα, που επιτελούν πλέον με τρομερή ευκολία το θεάρεστο έργο τους σε συρμούς, πλατείες, εκκλησίες, γήπεδα ή άλλα σημεία συνάθροισης του ανυποψίαστου πλήθους στις πόλεις του Κόσμου..

H Αμερικανίς "μαμά-μπόμπα" πίπτουσα εξ ουρανού.

Θυμήθηκα όμως μ' αυτά και μ' αυτά, τον μακαρίτη τον φίλο μου Κώστα Λούστα -καλή του ώρα...- που έγραφε παλιότερα*:

[...] Και τί νόημα θα έχει ένα νέο ...ένα νεότερο  ...κι ένα απώτερο Βιετνάμ; Θα αποδείξουν ότι όλα τα δεινά του κόσμου αυτού προήλθαν από γιγαντισμούς δυνάμεων, κλειστές οικονομίες περιορισμένης θεώρησης Θεών και Δικαίων  και μιας κοσμοθεωρίας περί ευδαιμονισμού, λίαν επιεικώς "κωμικής" αν μή τι άλλο ...έναντι των άλλων λαών, που πρόλαβαν κάποτε να βιώσουν τελειότητες αξιών υπερτάτων! Υπέρ παντός του εξανθρωπισμού! (γι' αυτό θα επιτεθούν...)

Είπατε "νόμιμη" τρομοκρατία και "παράνομη" τρομοκρατία; Για διαβάστε το αυτό και ανάποδα! Το διαβάσατε; 

Έτσι μπράβο! Πάρτε τώρα τ' αρχίδια μου!

*Στον Κλίντον, στον Μπους και...  

Από τα "Εκατό και πλέον δακτυλίδια για πρίγκηπες", εκδόσεις Ιανός 2005.

O Ρώσσος "μπαμπά-μπόμπας" κατόπιν ...εκρήξεως!