(τρέχοντος χειμώνος απολογισμός)
-Πού 'σουν μάγκα το χειμώνα
πού την είχες την κρυψώνα;
-Ήμουνα στη γη βελόνι, βρε,
που πατάς και σ' αγκυλώνει!
[ένα ρεμπέτικο]
Στο βογατσιώτικο ιδίωμα συναντούμε -με όλα του τα συναφή- το ρήμα σώζω με μια κάπως αλλόκοτη σημασία... Λέμε: «Έσουσις;» Που σημαίνει τέλειωσες; ή «Άσουτα λόγια», «άσουτα πράματα». Σημαίνει αναλόγως: Πληθώρα, «ποταμός», ατελείωτα, πολλά, ακατάσχετα...
Έτσι λοιπόν λέω κι εγώ τώρα, πως: έσουσα πια τρία βιβλία... Πως τέλειωσα δηλαδή τη δουλειά μου -τις υποχρεώσεις μου μαζί τους. Το «γιορτάζω» λοιπόν μ' αυτήν την ανάρτηση στον «χαρτοκόπτη» μου!
Στα μεν δυο πρώτα βιβλία, αυτά του φίλου Παναγιώτη Πούγγουρα (το ένα τυπώθηκε τον Δεκέμβριο του 2017 ενώ το άλλο τον Φεβρουάριο του 2018 -κοντά 180 σελίδες το καθένα τους) αναλογεί σχεδόν πέντε μηνών δουλειά. Στήσιμο και επιμέλεια των βιβλίων δική μου μαζί και του εξαίρετου φίλου γραφίστα Αλέξανδρου Παπάζογλου)-πλήρης εποπτεία της έκδοσης και σε κάθε της λεπτομέρεια. Μερικές δεκάδες φωτογραφίες δικές μου επίσης, σαν κι αυτήν του εξωφύλλου, τραβηγμένες στην [Αγία] Πετρούπολη παλαιότερα, εικονογραφούν -επιτυχώς θέλω να πιστεύω- την έκδοση.
Τα συγκεκριμένα βιβλία αποτελούν ιδιωτική έκδοση του συγγραφέα τους. Κι αφού δεν προορίζονται για το εμπόριο θα πάνε χέρι με χέρι. Για τον γύρω κόσμο ίσως θα είναι σαν να μην έχουν υπάρξει. Δεν τίθεται λοιπόν κάποιο ζήτημα ικανοποίησης της ματαιοδοξίας μου ή «προβολής» μέσ' απ' αυτά. Αγάπη και μεράκι μοναχά κίνησαν αυτήν μου την -κατά τεκμήριο «απονενοήμενη»- πράξη... σε καιρούς που ο ιδιωτικός χρόνος καθόλου δεν περισσεύει αν με εννοείτε -και όχι μόνον όσοι είστε γιατροί!- αλλά όλοι όσοι στέκονται στα ...«περίχωρα» της ηλικίας μου.
Στο τρίτο βιβλίο, «Πέφτοντας στην τρύπα του λαγού», του λαμπρού, και εις το διηνεκές αγαπημένου, συναδέλφου στο πεδίο της Νευρολογίας -κλινικού γιατρού και ακαδημαϊκού δασκάλου- Allan Η. Ropper (που συνυπογράφει το βιβλίο αυτό με τον ...μαθηματικό Brian David Burrell), η ...μοίρα ήταν που μ' έστειλε κοντά. Στην 2η -αναθεωρημένη- ανατύπωση του βιβλίου βρέθηκα με ρόλο επιστημονικού επιμελητή και μεταφραστή μαζί. Οι λόγοι της εμπλοκής μου εξηγούνται ωραιότατα από τα λόγια του Allan Ropper που θα δείτε παρακάτω...
Τώρα που τα κοιτάζω και τα φυλλομετρώ... «Αξιζε!» λέω.
Βιβλίο ΠΡΩΤΟ:
Πάνου Θ. Πούγγουρα, Όταν βλασταίνουν οι
τάφοι... - Σκέψεις στα νεκροταφεία της Αγίας Πετρούπολης, σελ. 176,
Εκδόσεις Εχέδωρος-2017. ISBN: 978-960-92120-1-4
[...] Ποιόν
άλλο δρόμο θεωρεί κάποιος καλύτερα σηματοδοτημένο, ώστε
να πηγαίνει με περισσή ευκολία πάνω
και κάτω από την
ίσαλο γραμμή της σημερινής παρουσίας; Αν οι
κάτω αποτελούν το
κατακάθι της κλεψύδρας, αυτή ουδέποτε αναστρέφεται,
αν οι επάνω μεταγγίζουν τον χρόνο
τους στη λησμονιά με
κάθε κύκλο του ήλιου, πετρώνει ο ίσαλος φλοιός και το όριο
ανάμεσα στα περασμένα και στα μελλούμενα είναι το
αμετάκλητο του θανάτου, μονοπάτι φαίνεται το κοιμητήρι που
πηγαίνει πάνω και κάτω τη μνήμη.
και όπου μνήμη εκεί και
συνέχεια. Κάθε τάφος και μια άγκυρα, δίχως την ελπίδα
επανεκκίνησης. Πέραν του τάφου λάμπει μόνον η αθανασία. Όταν υπάρχει…
[από το οπισθόφυλλο του βιβλίου].
Βιβλίο ΔΕΥΤΕΡΟ:
Πάνου Θ. Πούγγουρα, Εργαστήριο Φυσιολογίας,
σελ. 174, Εκδόσεις Εχέδωρος-2018. ISBN:
978-960-92120-2-1
Πίσω από τα πειραματόζωα ακτινογραφούνται οι άνθρωποι. Στο κτίριο του εργαστηρίου τοιχογραφείται η
ιστορία σχεδόν πενήντα χρόνων της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης. Πότε
η ματιά αρμαθιάζεται στο σύνολο, πότε λύνεται στην μονάδα. Το σοκάκι δομεί την
πόλη, το πειραματόζωο αποδομεί τον άνθρωπο…
[από το "αυτί" του βιβλίου].
[…]
Οι βάτραχοι, ο σκύλος και η γάτα καρδαμωμένοι και φροντισμένοι για τις ανάγκες
του πειράματος, βρίσκουν τρόπο και κλουβί για τη ζωή τους με τις παραμέτρους
της εύνοιας της τύχης κατά την άποψη των. Ο χρόνος είναι που διαλανθάνει για
την στιγμή του θανάτου, όπως και στην φυλακή των καταδικασμένων σε θάνατο, λες
και οι ελεύθεροι τον έχουν διασφαλίσει..
[από το οπισθόφυλλο του βιβλίου].
Βιβλίο ΤΡΙΤΟ:
Δρ Άλαν Χ. Ρόπερ
& Μπράιαν Ντ. Μπαρέλ, ΠΕΦΤΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΛΑΓΟΥ-
Ένας διάσημος νευρολόγος εξηγεί το μυστήριο και το δράμα των παθήσεων του
εγκεφάλου Εκδόσεις ΡΟΠΗ 2018, σελ. 256, ISBN: 978-618-5289-12-6
[...] Αυτό που πραγματικά θέλω είναι να ξεκολλήσουν [ενν. οι ειδικευόμενοι/ το ιατρικό επιτελείο] από τις οθόνες και να πάνε να κάτσουν δίπλα στο κρεβάτι του ασθενούς, να του μιλήσουν και να εξετάσουν αυτόν αντί για τα πίξελ που τον απεικονίζουν. «Θα σας προσφέρω ένα μικρό παράλληλο στοίχημα» προσθέτω. «Δεν πιστεύω πως η μαγνητική υψηλής ευκρίνειας πρόκειται να μας βοηθήσει εδώ. Έχετε όλα τα δεδομένα, τεστ και απεικονίσεις, και ακόμα δεν έχετε καταφέρει να βρείτε τι συμβαίνει. Αυτός είναι και ο λόγος που η νευρολογία είναι η βασίλισσα των ιατρικών ειδικοτήτων.»
«Όχι ο βασιλιάς;»
«Όχι, είναι βασίλισσα, γιατί η βασίλισσα είναι κομψή, και η νευρολογία είναι το τελευταίο κομμάτι της ιατρικής στο οποίο η προσωπική ικανότητα σύνθεσης προσθέτει αξία στον θεραπευτή, καθώς, παρά την ύπαρξη όλων αυτών των γκάτζετ, στην ουσία δεν υπάρχουν διαθέσιμα τεστ. Ο μόνος τρόπος να το λύσετε αυτό είναι μιλώντας στον ασθενή.»
[απόσπασμα από το 1ο κεφάλαιο].
