Λίαν θερμή προσέγγισις...

[ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΠΟΜΙΜΗΣΕΙΣ]

 στον Νίκο Δήμου

[...] άπαντες προσποιούμενοι ότι τυχαίως, ως εκ του 

συνωστισμού, εγίνοντο επί των σφαιρικών θελγήτρων των δεκτικών μαθητριών και κορασίδων αυταί αι σκόπιμοι και εκστατικοί μέσα εις τα οχήματα επαφαί - ψαύσεις, συνθλίψεις και προστρίψεις.

Ανδρέας Εμπειρίκος, Εις την οδόν των Φιλελλήνων

Εκαμώνετο τον αδιάφορον ο καυλοπυρέσων νέος εις την κάμινον της μεσημβρίας.  Και  υπούλως απλώσας τους μυώδεις βραχίονάς του -οίτινες κατάστικτοι  και κεντημένοι περιτέχνως απεικόνιζον   σύμβολα τρομερά των πειρατών και αιμάσσουσες καρδιές διαμπερώς πληχθείσες υπό βελών ερωτικών- περιεπτύχθη περαιτέρω και  κυκλωτερώς πλαισίωνε ήδη την ωραίαν κεφαλήν με την πλουσίαν κώμην, τον θώρακα με τους άγουρους ακόμα και  σκληρυμένους μαστούς της νεάνιδος... Αίφνης μάλιστα, ετόλμησεν να προσεγγίσει επί των χειλέων αυτής τα δικά του.

Όμως εκείνη τον απεθάρρυνεν αύθις υψώσασα στεντωρεία τη φωνή την άρνησιν:

"Μη μωρό μου! Δεν βλέπεις που καίγομαι από αυτόν τoν αναθεματισμένο καύσωνα;"

Όχι. Δεν έβλεπε ο δυστυχής νέος. Εκαίετο παραπλεύρως μονάχος πλέον και σιωπηρώς...