Η τυφλή σκάλα

Τρίτη 21/8/2019

Η "επόμενη μέρα"  [Ημέρα της Εξόδου ή της ...Εξοδίου;]

Είναι η σκάλα του Καλού; (Ή μήπως του Κακού η σκάλα;) Οδηγούσε αυτή άραγε κάποτε κάπου;  Σκάλα των Αγγέλων ή των Δαιμόνων; Σκάλα Έξόδου /έκτακτης ανάγκης ή σκάλα της Υπηρεσίας; Αποτελεί τσαλίμι αρχιτεκτονικό και ντόπιο γνώρισμα; Υπαινίσσεται κάτι; Ποιός ξέρει... 

Μου φέρνει πάντως στο νου το χάλι μας κατά τη στιγμή  "λήξης των Μνημονίων"  [που θα πει "Μονάχος σου τώρα. Πέσε και κολύμπα!",  "Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!"]. Φυσικά και δεν είμαστε ολότελα κάτω. Στα χώματα να πεις.  Το λένε κι "οι ξένοι" οι ίδιοι που είπαν βδελυττόμενοι πως "είμαστε ένα αποτυχημένο Κράτος". "Έχουμε επιτύχει" σου λέει! "Κι εμείς και εσείς!" (Μα και ποιός χειρουργός ομολογεί ποτέ πως όλα πήγαν κατά διαόλου στην εγχείρηση που έκανε; "Η εγχείρηση επέτυχε ο ασθενής απεβίωσε" θα πει).
Τρεις Πρωθυπουργοί: Ο ξένοιαστος ποδηλάτης. Ο αμήχανος σχιζο-μνημονιακός και ο μαγκιόρος νταουλτζής των αγορών. Tρία μνημόνια*. Από ένα ο καθείς... Και δεν έχει άλλο. 

Εφεξής η σκάλα μονάχα! 

"Επιτυχώς" λοιπόν (εξ ου και το νέο success story= γλαρόσουπα)  ανεβήκαμε τα βασανιστικά σκαλιά των αλλεπάληλλων αξιολογήσεων από τρόικα και "αγορές" και πλέον ύστερα απο οκτώ χρόνια λιτότητας, εξευτελισμών κάθε είδους,  αγρίων ψαλιδισμών -σε μισθούς, συντάξεις, εισοδήματα-,  καθημαγμένοι, φρικτά τσαλακώμενοι και ηθικά ράκη, φτωχοί λίγο πιο πάνω απο τα "σκουπίδια"  (όχι "όσο δεν παίρνει". Έχει και παραπέρα χειρότερα στον κόσμο...), με αιμορραγία πνευματικού κεφαλαίου και νεαρού πληθυσμού [έφυγε ο άνθός της κοινωνίας μας...], ύστερα απο "μεταρρυθμίσεις" τολμηρές (στα χαρτιά  βέβαια και στην ψήφισή τους εννοώ γιατί η εφαρμογή τους μάλλον παραμένει ως ...χρέος του μέλλοντος χρόνου), ενεοί κοιτάζουμε κατά την "τυφλή" τη σκάλα. Μην ξέροντας ακόμα αν ανεβαίνουμε ή κατεβαίνουμε [ή μήπως πέφτουμε;] και προς τα που οδεύουμε...


* ΥΓ. Για να μην τους αδικώ ο τελευταίος ("νταουλτζής") και οι συν αυτώ υπέγραψαν άλλο ένα "από το παράθυρο" [το τέταρτο φαρμακερό και 40ετές!]