Πριν πολλά χρόνια (1987) κάποιος ("Ομότιμος" πια...) καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο εξέδωσε από τον εκδοτικό οίκο Μπαρμπουνάκη το βιβλίο με τον αστείο (μέσα στη τραγικότητά του) τίτλο: Ίων Δραγούμης-Παύλος Γύπαρης -Κορυφαίες μορφές του Μακεδονικού Αγώνα. Το βιβλίο αυτό προσπαθούσε να συγκεράσει αντιπαλότητες, έχθρες, συνεισφορές, να αμβλύνει οξύτητες, να λειάνει τραχύτητες και πάνω από όλα να προσπεράσει επιπόλαια πορείες βίων, ύψος, ύφος, ήθος, βηματισμό των δυό ιστορουμένων φυσιογνωμιών... Βέβαια, ξεχνούσε -ή παρέλειπε- να μας πει πάνω απ' όλα ο κ. καθηγητής της ιστορίας, πως ο ένας υπήρξε κρίνος και ο άλλος αγκάθι. Ο ένας "Πρίγκηπας" και ο άλλος φανατικό "όργανο", δάρτης και φονεύς μισθοφόρος, αρπακτικό διψασμένο για εξουσία, άνθρωπος χαμηλότατου ηθικού αναστήματος. Ξεχνούσε πάνω απ' όλα ο κ. καθηγητής επίσης να μας πει, πως ο δεύτερος υπήρξε και... στυγνός δολοφόνος του άλλου. Έτσι, συνέκρινε τα σκύβαλα με το πρόσφορο στην εκκλησία...
Δεν ήταν βέβαια η μόνη φορά που τους τοποθετούσαν μαζί. Το ίδιο είχε συμβεί και στην Πλατεία της Αχειροποιήτου καθώς μπροστά από τις προϋπάρχουσες εκεί προτομές των οκτώ Μακεδονομάχων, όπου ανάμεσα στις σεπτές μορφές του Παύλου Μελά και του Καπετάν Κώττα φιγουράριζε και ο ήσσων Παυλής Γύπαρης, προστέθηκε -το 1992- ο ανδριάντας του Ίωνος Δραγούμη. Ευτυχώς τα έργα του μετρό, εδώ και δέκα σχεδόν χρόνια (αφού αποδομήθηκε η πλατεία και τα μνημεία απομακρύνθηκαν), διέρρηξαν αυτήν την... ανάρμοστη σχέση.
Γιατί, δεν μπορεί να βλέπουμε τον "φονιά με το θύμα αγκαλιά"* και γιατί δεν πρέπει να παραδίδουμε "τα Άγια τοις κυσί", μηδέ "τους μαργαρίτας εις τους χοίρους"!
*Διον. Σαββόπουλος, Ολαρία ολαρά
Το ακόμη χειρότερο είναι ότι υπήρχε γνωριμία μεταξύ τους από την εποχή του Μακεδονικού αγώνα και παρά λίγο να συνδεθούν με κάποιο ειδος κουμπαριάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦήμες... Ταάχα ερωτεύτηκε μια βογατσιωτοπούλα* και θα τους πάντρευε ο ΙΩΝ. Μπαρμπούτσαλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟΚΛΕΙΩ κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να έχουν ποτέ συναντηθεί οπουδήποτε αλλού οι δυό τους και νάχουν μιλήσει εκτός από τον τόπο της δολοφονίας.
Δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο- αναφορά περί του όντος αυτού σε ημερολόγιο ή έγγραφο ή επιστολή του Δραγούμη που έχω υπόψη μου.
Ο δε Γύπαρης, που έγραψε σε μορφή Κρητικής μαντινάδας τα καθέκαστα του Μ.Α., αναφέρει του πάντες -και την τελευταία τρύπα του ζουρνά- εκτός από τον Δραγούμη.
Μίσος μίσος μίσος είχε ο σιχαμένος αρχηγός των Ταγματασφαλιτών. Μόνο αυτό...
* Του είχε αναθέσει τον Οκτώβριο του 1912 ο Κατεχάκης να πάει να προστατέψει το Βογατσικό από τους Τούρκους που έρχονταν μέσω Καστοριάς από Αλβανία με ενισχύσεις και κατευθύνονταν προς Σιάτιστα για να αποτρέψουν της είσοδο του Ελληνικού Στρατου εκεί.
Εκανε του κεφαλιού του , μπήκαν οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό (80% των οικιών) έσφαξαν κόσμο (μέταξύ αυτών και τον προπροπάππο μου...) και ο Κρητικό πολέμαρχος αγνάντευε από το βουνό το θέαμα. Ύστερα όσους ανέβηκαν για να σωθούν τους οδήγησε προς Σιάτιστα την οποία είχε καταλάβει ο ελλην. Στρατός. Σε επιστολή του έγραψε στο Βενιζέλο λίγο μετά πως έφταιξε ο.. Κατεχάκης!) και πως αυτό έσωσε 10.000 (!!!) γυναικόπαιδα από το Βογατσικό.
Στην καλύτερη περίοδό της η Κωμόπολη του Βογατσικού είχε φτάσει τους... 3.500 κατοίκους.
Τέτοια κάλπικη δεκάρα...
Μόλις είδαν τον Παυλή Γύπαρη άρχισαν να γεννοβολούν σαν γάτες...