Παρελαύνων
—πλην όμως χωλαίνοντας ολίγον—
Στην Κόκκινη Πλατεία του αιώνιου τρόμου
(ενθύμηση του παγωμένου βλέμματος
του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς…)
Πομπώδη ψεύδη και λόγια του αέρα
Παιάνες, ερπύστριες, νευρόσπαστα βαδίσματα
Εκθέματα των μουσείων σε εαρινή σύναξη
Ταριχευμένων στρατηγών
τα παράσημα στίλβοντα
—στο στήθος
που, παραδόξως αναπνέει—
Η παλιά αίγλη του ήρωα
μούχλα και φορμόλη
Κι αυτός…
με μια χακί κουβερτούλα
στα γόνατα
Κάθεται —δείτε τον! — να δει το θέαμα
μπροστά σε φανταστική οθόνη
Στην μεγάλη πνιγηρή και νεκρή
Κόκκινη Πλατεία…
Θέαμα κι ο ίδιος
Κι ο γάτος μου
—που τον μιμείται
Πάνω στο κόκκινο «φλισάκι» του—
μακάριος…
Απολαυστικό!
ΑπάντησηΔιαγραφή