Νησίδα επί ελληνικού …εδάφους

Εάν η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών στο Αιγαίο δεν πραγματοποιηθεί σύντομα, θα αμφισβητήσουμε την κυριαρχία τους στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και των συμφωνιών.

[ο τούρκος αντιπρόεδρος, Οι σημερινές ειδήσεις]

 

Τουτέστιν: στο στενό περβάζι στον υπέρθυρο θερμομονωτικό φεγγίτη της σάλας μας. Με οφθαλμαπάτη κατασκευασμένη με το φωτογραφικό φακό, μοιάζει πλεούμενο που ορτσάρει σε θάλασσες με μαΐστρο. Σε όχι ανέφελο ουρανό. Άμα θέλω όμως το φωτογραφίζω και με καλοκαιριά αβάσταχτη και με ήλιο να καίει. «Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει»  που λέει κι ο σοφός λαός (τι λέει όμως κι ο ορεξάτος γείτονας είναι το θέμα…).

Ξύλινο ψεύτικο σκαρί. Όμορφο όμως. Το στεριανό μου πλεούμενο στο περβάζι σαν το χάρτινο καράβι του Τάκη Σιμώτα που τραγούδησε ο αξέχαστος  Νίκος Παπάζογλου:

Μια σελίδα δίπλωσα
κι έφτιαξα καραβάκι
να ταξιδέψει το 'βαλα
σ’ ένα βαθύ πιατάκι

Κατάρτι το μολύβι μου
το κείμενο φορτίο
μα το νερό αμίλητο
σαν Δελφικό μαντείο.

Κι όλο το μυαλό μου γυρνάει στο ξερονήσι την Ψέριμο που κάποτε —στην «κρίση του 1987»— βρέθηκα τάχατες να το …«προστατεύω» με δώδεκα σφαίρες σε μια γεμιστήρα ραμμένη στον τελαμώνα.

Άχρηστα πράματα. Και μάταια.