Το 1997 -τί άλλο από κάποιο Σαββατόβραδο;- φάγαμε, ήπιαμε κρασί, μιλήσαμε περί ανέμων -ουχί βεβαίως σαχλαμαρίζοντας- διαβάσαμε ποιήματα και δακρύσαμε με το απόσπασμα από τις Μέρες του Σεφέρη για την επίσκεψή του στο πατρικό σπίτι στη Σκάλα στα Βουρλά της Σμύρνης («Στη μόνη πατρίδα: εκεί όπου βλάστησαν τα παιδικά μου χρόνια»). Ο Κώστας Λούστας, η αγαπημένη του Σούλα, η Ανθή κι εγώ. Απόμερα καθισμένη, πλην όμως εποπτεύουσα, η γιαγιά Κλεοπάτρα που έμπαινε συχνά στη συζήτηση…
Καθίσαμε, για το γλυκό και τον καφέ, στις πολυθρόνες και πήρα τη μηχανή να τραβήξω μια δυο φωτογραφίες. Τις προάλλες ανακάλυψα μια από αυτές. Φανερό αυτό που συνέβη. Απολύτως τυχαίο και διόλου σκόπιμο: Ένα φιλμ τραβηγμένο που το είχα «μαζέψει» με την αναλογική OLYMPUS OM 101 power focus που είχα τότε, το ξανατοποθέτησα νομίζοντας πως είναι καινούργιο. Κι έτσι οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν επικάθησαν πάνω σε άλλες. Στην εμφάνιση του φιλμ είδα τι αυγά είχα βάψει…
Ο μακαρίτης ο Κώστας λοιπόν σε μια από τις φωτογραφίες αυτές βρέθηκε αγκαλιά με τον μικρό μας γιό σε τέλεια συναρμογή. Στο βάθος έργα δικά του: οι αναπαυμένες βάρκες στην παραλία της Φούρκας και μια Φλώρινα με τον Σακουλέβα να κυλάει τα νερά του…
Παιχνίδια με το χρόνο. Ζώντες και τεθνεώτες αγκαλιά. Σε ποιήματα, σε φωτογραφίες, σε βιβλία και σε όνειρα μέσα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου