Το τελευταίο του βιβλίο…

 

 

Γνωστά και άγνωστα ονόματα παρελαύνουν σε αντίστιξη: LOEWE – MOSCHELES, LACHNER – BURGMULLER, KALLIWODA – BERWALD, FARRENC – REBER, RUFINATSCHA – GADE, GOUVY – GOUNOD, VOLKMANN – FRANCK, RAFF – REINECKE, DIETRICH – JADASSOHN, DRAESEKE – GOETZ, SVENDSEN – KLUGHARDT, SGAMBATI – MARTUCCI, PARRY – STANFORD, FIBICH – TANEYEV, MAGNARD – GLAZUNOV…

Τίτλος ομιλητικός: Συμφωνίες που δεν πρόλαβαν την κιβωτό του Νώε. Βιβλίο που κανείς ίσως δεν το πήρε μυρουδιά.  Ολιγοσέλιδο, και με όχι τόσο σπουδαία εκδοτική επιμέλεια, το τελευταίο του βιβλίο από τις εκδόσεις Οδός Πανός, τυπώθηκε τέλος του 2021, όταν ο Μάρκος είχε αρχίσει να καταπίπτει. Πιστός όμως στην «σταθερή του οφειλή» να μην αφήσει να περάσουν απαρατήρητα δημιουργοί και έργα της λόγιας ή της λαϊκής μουσικής, που τόσο οι «ειδήμονες» όσο και «το κοινόν» ανοήτως αντιπαρέρχονται, συνέχισε να γράφει για τους αγνοημένους («ελάσσονες») συνθέτες και για τα παραμελημένα παιδιά (=ήσσονα έργα) των Μεγάλων συνθετών. [Είχε αρχίσει κάμποσα χρόνια νωρίτερα  να δημοσιεύει σχετικά με τις Σελίδες από το Ημερολόγιο ενός νέου μουσικολόγου (εκδόσεις Γκόνη 2007) και με τις Σημειώσεις ενός μελομανούς, σε  συνέχειες μέσα από τις σελίδες του περιοδικού Οδός Πανός].

Στο οπισθόφυλλο σημειωμένα: «Και, παρακολουθώντας τη μουσική κίνηση από τις αίθουσες συναυλιών και τα ραδιόφωνα, θα διαπιστώσει ότι, σε μερικές περιπτώσεις, μόνο ένα μέρος των Συμφωνιών τους έχει ενταχθεί στο τακτικό ρεπερτόριο των ορχηστρών. Π.χ. από τις τέσσερεις Συμφωνίες του Berlioz, είναι τελείως άγνωστη, στους περισσότερους ακροατές, η ανεπανάληπτη "Πένθιμη και θριαμβευτική", ή, από τις εννέα του Dvorak, ποτέ δεν ακούγονται οι πρώτες τέσσερις και, σπάνια, η 5η ή η 6η. Θύμα, επίσης, αυτής της μονομέρειας είναι και ο Saint-Saens, του οποίου παίζεται μόνο η τελευταία από τις πέντε Συμφωνίες του. […] Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τους Bruckner και Tchaikowsky». Και παρακάτω: «Το χειρότερο όμως είναι ότι, στα περισσότερα από αυτά τα συγγράμματα, αποσιωπούνται τελείως ονόματα συνθετών που πρόσθεσαν στη μουσική φιλολογία Συμφωνίες εφάμιλλες ή ακόμα κι ανώτερες από τις καθιερωμένες».

Ο Μάρκος Δραγούμης των αφανών και των αποσιωπημένων. Ανθρώπων και έργων…